Unë nuk shkova në funeralin e tij, por tani më duket vetja e keqe dhe me vjen trup nga miqtë tanë të përbashkët.
Kanë kaluar gjashtë muaj që kur ish-i im vdiq dhe ne nuk ishim bashkë për 16 muajt e fundit të jetës së tij. Ai u diagnostikua me kancer terminal, i cili ishte në shumicën e organeve të tij dhe unë nuk e vizitova apo shkova në funeralin e tij (zgjedhjet e mia). Doja ta kujtoja si dikur, gjë që mund të tingëllonte egoiste, por ai as që mund të më thoshte se po vdiste. Gjatë 12 viteve që ishim bashkë, nuk kemi jetuar kurrë së bashku (zgjedhja e tij) dhe gjatë pesë viteve të fundit të lidhjes, nuk kemi bërë seks (zgjedhja e tij) apo as të ndarë një shtrat. U përpoqa shumë për ta bërë të funksiononte.
Edhe pse ishim në kontakt si miq, unë isha i fundit që mora vesh se ai po vdiste dhe kishte vetëm një vit jetë. Megjithatë, disa nga miqtë tanë të përbashkët as që do të flasin me mua. Do të doja t’u tregoja se si ishte në të vërtetë me mua. Ai nuk ishte njeriu që panë të gjithë. Por edhe pse unë isha ajo që i dha fund lidhjes sepse nuk mund të vazhdoja më një lidhje pa dashuri, më mungon aq shumë dhe qaj shumicën e ditëve.
Ndihem gjithashtu fajtore, e lënduar dhe më vjen keq për gjithçka
Përgjigja e psikologes:
Ju po mbani shumë zemërim që ai nuk ju tha se po vdiste dhe ju jep mundësinë të jeni afër tij deri në fund. Ndoshta ndjehet sikur ai qëllimisht po përpiqej të të lëndonte duke të mbyllur jashtë.
Nuk do ta dini kurrë pse ai zgjodhi të mos ju tregojë, por merrni parasysh këtë: ndoshta ai nuk donte që ju ta shihnit atë kaq të sëmurë ose ndoshta ai nuk donte që ju të ktheheshit tek ai nga simpatia. Ose ndoshta do ta kishte lënduar shumë nëse do t’ju shihte. Çështja është se qëllimi i tij mund të mos ketë qenë t’ju lëndojë.
Por sido që të ishin arsyet e tij, ju jeni të lënduar dhe nuk arritët t’i thoni njëri-tjetrit atë që dëshironit, ose thjesht t’i thoni lamtumirë. Është shumë. Ky ishte dikush me të cilin keni kaluar 12 vjet të jetës suaj. Ishte një marrëdhënie shumë e rëndësishme, kështu që, sigurisht, ju jeni të pikëlluar dhe pikëllimi është një gjë shumë individuale.
Nuk jam e sigurt se do të arrini ndonjë gjë pozitive duke u treguar miqve tuaj se si ishte ish-i juaj pas dyerve të mbyllura – kjo nuk do t’ju bëjë të ndiheni më mirë dhe ata nuk do të duan ta dëgjojnë atë. Megjithatë, mendoj se është e drejtë të theksohet se asnjëri prej tyre nuk e di se si ishte marrëdhënia juaj dhe nuk duhet t’ju gjykojnë për mënyrën se si po e menaxhoni pikëllimin tuaj. Është mire që të kontaktoni me terapistin tuaj, pasi do t’ju ndihmojë ta kaloni këtë fazë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
