Përshëndetje, jam A., një vajzë 19 vjeçe. U bë një vit që nuk jam mirë nga ana psikike sepse u ndava nga ish-i dhe ai me shkaktoi shume vuajtje. Më parë isha një vajzë me diell, argëtuese, plot miqësi dhe pa asnjë shqetësim me këmbëngulje në studim. Më la gjatë provimit të shkollës së mesme, me një fjali “Ti je shumë shpërthyese” dhe kjo më shkatërroi me marrëdhëniet shoqërore që pasuan.
M’u desh të përgatitesha për testin e provimeve të maturës dhe prej aty nuk munda të studioja sepse nuk mund të arrija rezultate të mira). Kam kaluar një vit bosh sepse nuk kam vendosur kurrë se çfarë doja të isha dhe ishte torturë për mua. Kalova muaj në shtëpi duke u shqyrtuar për lidhjen dhe në të njëjtën kohë hoqa poshtë disa lidhje të ngushta që kisha, duke u shprehur se nuk i besoja ose më mirë fillova të mërzitesha nga ambienti që frekuentoja dhe nuk dilja më.
Fillova të punoja në një dyqan dhe prej andej pashë motivimin edhe pse gjithmonë mendoja për të gjatë tij. Muajt e fundit të punës kuptova se nuk isha e lumtur. Kisha një marrëdhënie të mrekullueshme me drejtorin dhe prindërit e mi thanë se do të pendohesha pasi ai më kishte marrë me sy të mirë dhe në të njëjtën kohë zgjati vetëm 6 muaj, kështu që më pas mund të punësohesha me kontratë të plotë.
Prej aty mbizotërojnë ndjenjat e fajit si “nuk më pëlqen asgjë”, “ndoshta kanë pasur të drejtë”, “kam zhgënjyer menaxherin”.
Në të njëjtën kohë ndonjëherë kam mangësi si dua të kthehem në dyqan sepse më mungon motivimi.
Ndërkohë takova njerëz të rinj dhe prej andej krijova lidhje emocionale të varura në kuptimin që fillova të flisja me një grup të tërë në internet (kryesisht me djem) duke u besuar në situatën time.
Kërkoja një partner dhe jo miqësi dhe e kuptova shumë vonë.
Takova një djalë tjetër që më kujtoi ish-in tim dhe shpresoja që ai të më pëlqente, por ai nuk ishte serioz dhe prej andej e detyrova të dilte me grupin tim, por ndodhi një rrëmujë dhe mbylla më shumë. E largova atë dhe të gjithë anëtarët e grupit dhe fillova të punoja si animatore.
Ndërkohë kam krijuar një lidhje me një person në grup (i vetmi i rregullt) dhe jam shumë e hutuar nëse është miqësi apo kërkoj një partner. Sulmet e ankthit, paranoja janë shtuar.
E fajësoj veten që i dhashë fund çdo miqësie që mbaroi ose, mirë, e konsideroj veten shkaktare që njerëzit vendosin të distancohen sepse jam “konfuze” dhe “e paqëndrueshme”. Jam në ankth për çdo gjë dhe bëj gabime për çdo vendim që marr sepse para se të punoja zgjodha një kurs universiteti dhe e lashë atë.
Dikur isha me diell dhe flisja me këdo dhe tani jam e kundërta. Nuk di nga të filloj pasi po përjetoj gjithnjë e më shumë sulme dhe mendime super negative nga të cilat nuk mund të dal.
Përgjigje: Përshëndetje A., më vjen shumë keq kur dëgjoj që po kaloni një kohë kaq të vështirë dhe po përjetoni një sëmundje të rëndë mendore. Është e rëndësishme të kuptoni se nuk jeni vetëm dhe se ka burime dhe mbështetje në dispozicion për t’ju ndihmuar të përballeni me këto sfida. Nga fjalët tuaja dalin shumë emocione negative, të tilla si trishtimi, konfuzioni, ankthi dhe vetmia. Është jetike të mbani mend se këto ndjenja janë të vlefshme dhe se nuk jeni të çuditshëm apo të padobishëm për t’i pasur ato.
Ndarja në një marrëdhënie mund të çojë në një sërë reagimesh komplekse emocionale dhe mund të duhet kohë për të trajtuar dhimbjen dhe për t’u rikuperuar prej saj. Duke marrë parasysh pamjen komplekse që keni përshkruar, mund të jetë shumë e dobishme të kërkoni mbështetjen e një psikologu. Terapia individuale mund t’ju ofrojë një hapësirë të sigurt dhe private për të eksploruar mendimet, emocionet dhe shqetësimet tuaja.
Një psikolog mund t’ju ndihmojë të kuptoni më mirë dinamikën tuaj personale, të zhvilloni strategji të përballimit të ankthit dhe konfuzionit dhe të punoni përmes modeleve negative të mendimit dhe vetëvlerësimeve të pasakta. Terapia mund t’ju ndihmojë të lidheni përsëri me veten, të eksploroni ambiciet tuaja dhe të merrni vendime më të informuara për të ardhmen tuaj, si në aspektin e arsimit ashtu edhe në karrierën tuaj. Një psikolog mund t’ju ndihmojë gjithashtu të merreni me marrëdhëniet shoqërore, të zhvilloni vetëbesim më të madh dhe të menaxhoni emocionet që lindin rreth këtyre marrëdhënieve.
E rëndësishme, terapia kërkon kohë dhe përpjekje nga ana juaj. Megjithatë, është një rrugë që mund t’ju ofrojë mbështetje dhe një mjedis shërues në të cilin të eksploroni dhe adresoni betejat tuaja. Jam i sigurt se me ndihmën e një profesionisti të përshtatshëm dhe angazhimin tuaj personal, mund ta kapërceni këtë fazë të vështirë dhe të rindërtoni mirëqenien tuaj emocionale.
Mos hezitoni të kërkoni ndihmë dhe mbështetje. Ju meritoni të ndiheni më mirë dhe të jetoni një jetë të plotë. Shpresoj që të gjeni forcën dhe guximin për të nisur këtë rrugë shërimi dhe shërimi.
Dr. Nicoleta Senni Pop-Span, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
