Përshëndetje, jam një vajzë 18 vjeçe në vitin e fundit të shkollës së mesme. Nuk jam mirë psikologjikisht që nga shtatori i vitit 2023, por deri më tani jam përpjekur të mos i jap shumë peshë, si për mua të pranoj dhe të tregoj se nuk jam mirë, ashtu edhe sepse nuk di si t’i pyes prindërit që të fillon një udhëtim me një terapist.
Kjo e fundit është për shkak të dy faktorëve kryesorë: Unë kurrë nuk u kam thënë prindërve të mi se ndihem keq, sepse nuk dua që ata të dinë se çfarë po ndodh në kokën time dhe kam frikë se mos më marrin për të çmendur ose më keq, se nuk do më besojnë dhe do më thonë që e ekzagjeroj si çdo herë që del ndonjë simptomë.
Meqenëse jetoj ende me ta, më duhet të flas me ta dhe të kërkoj pëlqimin, pasi janë paratë e tyre, por nuk di si ta bëj. Shpresoj të mund të më ndihmoni!
Përgjigje: Përshëndetje! Është e rëndësishme të kuptojmë se çdo kërkesë për ndihmë dhe mbështetje në shëndetin mendor është e rëndësishme dhe e merituar. Është e natyrshme të ketë frikë për të treguar prindërve tuaj se çfarë po ndodh me ju, por është gjithashtu e rëndësishme të kuptojnë ata se ju keni nevojë për ndihmë dhe mbështetje.
Për të filluar bisedën me prindërit tuaj, mund të përdorni një qasje të hapur dhe të ndjeshme. Mund të fillosh duke u shprehur për ndjenjat dhe përvojat tuaja, duke filluar me diçka si: “Mamë, baba, dua të flas me ju për diçka që është e rëndësishme për mua dhe për shëndetin tim mendor.” Pastaj, mund të shpjegoni se si ndiheni dhe arsyet pse mendoni se terapia mund t’ju ndihmojë.
Mund të jetë e dobishme të shpjegoni se çfarë është terapia dhe si funksionon. Mund t’i thoni prindërve tuaj se kërkoni një terapist për të biseduar dhe për të gjetur mënyra për të menaxhuar më mirë stresin dhe ndjenjat tuaja. Nëse ju vjen më lehtë, mund të përdorni edhe materiale informative ose shkrime që shpjegojnë rëndësinë e mbështetjes në shëndetin mendor.
Kur flisni me ta, përpiquni të jeni të sinqertë dhe të shprehni nevojën tuaj për ndihmë. Ndërkohë, kuptojini se prindërit tuaj mund të kenë reagime të ndryshme, por që qëllimi është të marrin një kuptim më të mirë për nevojat tuaja dhe t’ju mbështesin në këtë rrugë. Nëse ndiheni më komod, mund të përfshini një figurë të besuar, si një miku ose një anëtar i familjes, në bisedën tuaj me prindërit. Kjo mund t’ju ndihmojë të ndiheni më të sigurtë dhe të keni një mbështetje shtesë.
Përkushtimi për të biseduar me prindërit tuaj për këtë çështje është një hap i madh përpara në rrugën drejt mbështetjes dhe ndihmës që ju nevojiten. Ju dëshirojmë suksese në këtë bisedë dhe në udhëtimin tuaj drejt shëndetit mendor të mirë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
