Edhe pse dukem vetëm rreth 30 vjeç, jam gati të mbush 40 vjeç dhe jam i shqetësuar se do të humbas veten time. Çështja e vërtetë, megjithatë, është se të mbushësh 40 vjeç ndjehet sikur dyert janë gati të mbyllen. Profesionalisht jam i suksesshëm. Unë bëj një punë të vështirë, të përgjegjshme. E di që jam i mirë në atë që bëj. “Por” unë jam beqar. Unë kurrë nuk kam pasur fëmijë dhe e vetmja marrëdhënie romantike që kam pasur në dekadën e fundit ishte me dikë që nuk do të më angazhohej. Unë nuk mund të përballoj takimet në internet; ky nuk është një gjykim vleror për atë që dikush tjetër dëshiron të bëjë, por nuk është për mua. Ndihem sikur jam i hapur për të takuar njerëz, por pasi kam humbur vitet e fundit të jetës sime nga pandemia, shtrirja e mundësive për këtë duket e vogël.
Unë kam pasur gjithmonë një problem me dëshirën për diçka pa ditur të dhënat. Nuk kam qenë kurrë një fëmijë që “ëndërroj” një martesë. Nëse do të takoja dikë që më pëlqente, mund të dëshiroja të dilja me të, por gjatë gjithë moshës sime të hershme, kur bashkëmoshatarët e mi donin një të dashur, nuk mbaj mend të ndaja procesin e tyre të mendimit – përveç nëse po flisnim për një person specifik. Në mënyrë të ngjashme, pyetja: “A doni fëmijë?” dhe madje “A doni një partner?” është pa përgjigje për mua nëse nuk i di rrethanat.
Unë kam miq të mirë të ngushtë që kanë qenë në jetën time për një kohë të gjatë. Ata thonë se nuk kam besim në vlerën time jashtë punës. Ata ndoshta kanë të drejtë. Nëse ndalem dhe mendoj për këtë ditëlindje të veçantë për një kohë të gjatë, mund të ndjej panikun që po ngrihet brenda meje si një valë baticë dhe nuk e di se çfarë mund të bëj për ta riformuluar atë. Ndjej se po shtyhem prapa në një cep shumë të errët.
Përgjigja e psikologut:
Çdo ditëlindje me një zero mund të ndihet si një prag, por për një grua, 40-ta është e një rëndësi e veçantë, sepse ka ende një shans që të keni kohë për t’i dhënë vetes atë marrëdhënie të përjetshme dhe përkushtim që të ndryshon jetën që është një fëmijë – por ajo kohë pothuajse ka mbaruar. Ju e keni bërë të qartë se nuk jeni të etur pas koncepteve jo specifike, si një i dashur apo një fëmijë. Ju nuk bëni takime në internet dhe tingëllon sikur nuk e vlerësoni veten nëse nuk është në aspektin e diçkaje të prekshme si produktiviteti juaj. Këto besime se kush jeni ju kanë çuar në një rrugë qorre ose, siç e thoni ju, në një qoshe të errët. Por është në rregull, sepse jeni ju që po bëni shtytjen, kështu që ju mund të dilni nga ai cep. Lëreni mënjanë çdo krenari që keni për logjikën tuaj dhe në vend të kësaj guxoni të ëndërroni.
Ju përmendët të qenit beqar në një mënyrë që nuk tingëllon e kënaqur. Dëgjojeni atë. Trupi nuk flet me kaq shumë fjalë, por do t’ju japë ndjenja si: “Unë do të humbas veten”. Është normale të ndihesh kështu kur nuk të dëgjojnë. Dhe me anën logjike të mendjes suaj ju jeni duke ecur në rrathë – është koha për të qetësuar mendjen dhe për të dëgjuar trupin.
Kur kemi dëshira, shpresa dhe ëndrra, ne e bëjmë veten të pambrojtur, sepse duam diçka që nuk është plotësisht nën kontrollin tonë. Në punë keni shumë përgjegjësi, ndoshta kontrolloni mirë. Forca juaj ndihet e brishtë, sikur vjen nga idetë e kaluara nga data e përdorimit të tyre. Ndonjëherë filozofitë, idetë dhe mbrojtjet që na shërbyen mirë në mjedisin tonë më të hershëm mund të na pengojnë – apo edhe të na sabotojnë – në të tashmen.
Çfarë është kjo diçka për të cilën trupi juaj dëshiron që ju nuk do t’i lejoni vetes ta artikuloni? A është frika ajo që po ju ndalon të kërkoni në mënyrë aktive një partner përmes takimeve në internet? Keni frikë për të qenë prind apo prind i vetëm? A është koha që ju të mos shihni dobësi në pasiguri dhe cenueshmëri, por, në vend të kësaj, forcë? Dhe a do t’ju kalojë kjo lloj force e re në këtë fazë tjetër në jetën tuaj? Unë mendoj se kjo është korniza që ju nevojitet. Ju – dhe, në të vërtetë, të gjithë ne – duhet të dini se çfarë po ndjejmë. Nga kjo, ne mund të përcaktojmë se çfarë duam, dhe pas kësaj ne duhet të shkojmë drejt saj. Është në rregull nëse kemi frikë, nuk duhet të lejojmë që frika të na ndalojë të përpiqemi për atë që duam.
Burimi / TheGuardian
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
