Përshëndetje! Kam një problem me vëllain tim të vogël. Është 23 vjeç dhe prej 3 vitesh ndoshta edhe më shumë, nuk dëshiron të dalë nga shtëpia përveç punës. Gjëja më shqetësuese është se ai refuzon kategorikisht të largohet nga shtëpia me miqtë apo bashkëmoshatarët, qoftë për një picë të parëndësishme apo një dalje në klub. Deri në moshën 19-vjeçare ishte rreth njëzet vjeç, një djalë me diell dhe gazmor, dhe shumë i pjekur për moshën e tij.
Më pas u nda pas 6 vitesh fejesë dhe nga aty ndryshoi gjithçka, mbyllej në vetvete dhe rrallëherë beson tek unë ose tek ndonjë anëtar i familjes. Tani ai refuzon të marrë pjesë në ditëlindje apo evente nëse mes të ftuarve ka njerëz apo fëmijë që nuk janë pjesë e familjes. Nuk di çfarë të bëj sepse nëse përpiqem të insistoj ai merr sulme ankthi që ndonjëherë çojnë në zemërim. Si mund ta bëj që ai të ketë një reagim pozitiv ndaj kësaj historie?
Përgjigje: Përshëndetje, shqetësimi juaj është i vërtetë dhe i kuptueshëm. Vëllai juaj po reagon ndaj një dhimbjeje, ndaj diçkaje që ndoshta nuk mund ta integrojë në jetën e tij.
Reagimi i tij mbyllës është ndoshta një mënyrë për t’u ndjerë i sigurt nga vuajtjet e mëtejshme. Nëse i kujtojmë një personi që vuan se ajo për të cilën vuan ka pak rëndësi ose se nuk ka nevojë të vuajë kaq shumë, ne vetëm do të largohemi prej tij. Për të hyrë në botën e vëllait tuaj, njeriu duhet ta mirëpresë dhimbjen dhe ta kuptojë atë.
Tani, ti personalisht, si vëlla, për fat të keq nuk mund të zësh vendin e procesit të shërimit emocional që vëllai juaj duhet të dëshirojë të bëjë; ajo që mund të bëni, megjithatë, është të qëndroni pranë tij duke respektuar dhimbjen e tij dhe ta ndihmoni të kuptojë nevojën për t’u hapur ndaj një profesionisti për të zgjidhur nyjet që e mbajnë të lidhur.
Dr. Roberta Catania, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
