Kur Nerea Safari, 38 vjeç, u bë prind për herë të dytë, ajo donte t’i bënte gjërat ndryshe. Fëmija i saj i parë, në atë kohë adoleshent, mori mbiemrin e babait. Por ajo kishte ide të tjera për vajzën e saj të porsalindur.
“Ishin dy emra që më pëlqyen shumë dhe nuk mund të zgjidhja mes tyre kur kërkoja të emëroja vajzën time më të vogël,” tha ajo. “Pra, vendosa të përdor një nga emrat si mbiemër”.
Për Safari, vendimi për të krijuar një mbiemër të ri ishte i lehtë. Ajo përfundoi duke zgjedhur mbiemrin ‘Kimani’, i cili ka origjinë keniane. Safari, e cila është britanike, por ka trashëgimi keniane, thotë se mbiemri ishte një mënyrë e përsosur për të nderuar historinë e saj familjare; asaj i pëlqente fakti që fjala do të thotë “luftëtar”. Partneri i saj ishte i qetë për këtë ide dhe ajo ndjen fort se ndërsa shoqëria ndryshon, po ashtu duhet të ndryshojë edhe mënyra se si ne mendojmë për atë që u përcjellim fëmijëve tanë.
Brenda familjes së saj, shton ajo, vendimi nuk ishte veçanërisht i çuditshëm. Për të u krijua edhe mbiemri i saj; ajo ndjen se të paturit e një mbiemri të ndryshëm nga prindërit e saj i jep asaj një ndjenjë të fortë identiteti.
Edhe pse Safari nuk është i vetmi prind që kundërshton konventën në këtë mënyrë, vendimi i saj është ende diçka e rrallë. Raportohet se 96% e çifteve të martuara heteroseksuale në SHBA ende i japin fëmijës së tyre mbiemrin e babait, dhe në Mbretërinë e Bashkuar – ku Safari jeton – rreth 90% e grave heteroseksuale ende mbajnë mbiemrin e burrit të tyre kur martohen, shumë prej të cilave ia kalojnë atë fëmijëve.
Megjithatë, nuk ka më një opsion tërësisht të paracaktuar kur bëhet fjalë për zgjedhjen e një mbiemri. Disa prindër po ndjekin rrugë të reja – kjo do të thotë vendosja e mbiemrave të prindërve me vizë ose krijimi i një mbiemri të ri fare.
Burimi / https://www.bbc.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
