Kshama Bindu është rasti i parë i martesës “sologame” në histori. Kshama është 24 vjeç dhe vendosi të martohet me veten në vitin 2022. Disa njerëz e cilësuan si një grua të pavarur dhe model për të cilin aspirojnë. Në të vërtetë, dëshira për një marrëdhënie me dikë shpesh konsiderohet tabu. Pse?
Shpesh kërkohet pavarësia dhe aftësia për të qenë vetëm, duke treguar njerëzit që nga ana tjetër duan një marrëdhënie si njerëz “të paaftë për të qenë vetëm”. Prandaj, megjithëse marrëdhëniet janë një element thelbësor i jetës njerëzore, dhe nevoja për lidhje dhe përkatësi është një nevojë themelore e qenies njerëzore, njerëzit arrijnë të mos e pranojnë hapur këtë dëshirë.
Pse nuk mund të pranoni se dëshironi një lidhje?
Arsyeja e parë ka të bëjë me frikën e gjykimit. Siç ishte parashikuar më parë, njerëzit kanë frikë të kritikohen, të qeshin dhe të etiketohen si “në nevojë” . Ekziston një besim (i gabuar) se nëse doni një marrëdhënie, nuk jeni në gjendje të doni veten. Përveç rasteve të varësisë emocionale, apo situatave të tjera psikopatologjike, nuk është kështu. Siç e përmenda më herët, të qenit në marrëdhënie është pjesë e nevojave themelore të një personi. Psikologu Abraham Maslow ka teorizuar një piramidë nevojash, brenda së cilës, në mes, gjejmë nevojën e njerëzve për dashuri, miqësi dhe përkatësi. Prandaj, dëshira për një marrëdhënie është pjesë e të qenit njerëzor (dhe jo vetëm!).
Një arsye tjetër që i shtyn njerëzit ta mbytin këtë nevojë brenda vetes është vetëvlerësimi i ulët. Disa njerëz nuk e ndiejnë të drejtën për të bërë një dëshirë të tillë. Ata janë të bindur se nuk janë aq të dëshirueshëm apo “të dashur” aq sa të ëndërrojnë një lidhje. Rastet e tjera, nga ana tjetër, i referohen përvojave të mëparshme negative në sferën e marrëdhënieve. Individë të tillë mbrojnë veten dhe nuk pranojnë (me vetëdije dhe/ose pa vetëdije) se dëshirojnë dashuri. Ata kanë frikë se ekspozimi i tyre mund t’i bëjë ata të pambrojtur dhe për këtë arsye të lëndohen dhe refuzohen.
Gjinia përcakton gjithashtu atë që sapo është përshkruar. Në fakt, në vazhdën e vizionit të një burri të pafuqishëm, të paaftë për të ndier emocione dhe ndjenja, është e vetëkuptueshme që as marrëdhëniet e dashurisë nuk gjejnë hapësirë. Nëse je burrë, atëherë, veçanërisht në disa kontekste sociale, nuk mund t’ia lejosh vetes të pranosh se dëshiron një lidhje. Në të vërtetë, nëse e bëni këtë, automatikisht do të humbisni burrërinë dhe “maçon” tuaj. Gabim: ju mund të jeni burrë edhe duke pranuar nevojat tuaja në marrëdhënie dhe duke përjetuar emocione dhe ndjenja. Dhe, nëse e keni parë filmin “Barbie”, keni parë një shembull me Kenin. Nga ana tjetër, femrat janë cilësuar gjithmonë si “emocionale” dhe “të kujdesshme” dhe një stereotip i madh që i shqetëson është se, nëse identifikohesh me gjininë femërore, marrëdhënia është një synim jetësor. Prandaj, shumë njerëz, me synimin për t’u shkëputur nga kjo pikëpamje stereotipike, i mohojnë marrëdhëniet dhe nuk do ta pranojnë kurrë se duan një të tillë. “ Unë jam një grua e pavarur, nuk kam nevojë për askënd ”. Por të duash një lidhje nuk është kjo dhe nuk është t’i përmbahesh një stereotipi shumë të vjetër (dhe jashtëzakonisht maço). Dëshira për një marrëdhënie mund të jetë një zgjedhje që nuk anulon projektet tuaja personale dhe individualitetin tuaj.
Si ta kapërceni turpin?
Duke kujtuar se ne jemi qenie njerëzore që përjetojmë emocione, kemi nevoja dhe projekte jetësore. Si qenie njerëzore ju mund të keni të drejtën të dëshironi një marrëdhënie të kënaqshme dhe të këndshme dhe të ndani një projekt jete (ose edhe më të shkurtër) me njerëz të tjerë. Jo të gjithë njerëzit ndiejnë të njëjtën nevojë dhe sigurisht që nuk e ndiejnë atë në të njëjtën mënyrë. Përndryshe, në të njëjtën mënyrë, të gjithë do të dëshironin të jetonin në të njëjtin qytet dhe në të njëjtën shtëpi. Të mësojmë të pranojmë dhe njohim atë që duam pa i dhënë shumë peshë asaj që mendojnë të tjerët është hapi i parë. Jo vetëm në këtë rast, por në përgjithësi. Së dyti, komunikimi gjithmonë ndihmon. Komunikimi me të tjerët se ne duam një marrëdhënie ju lejon të ndani emocionet dhe t’i menaxhoni ato më mirë, të krijoni lidhje më autentike me të tjerët dhe të krijoni një ndërgjegjësim të ri grupor.
Shumë shpesh, në grupet në të cilat dëshira për një marrëdhënie nuk është pranuar kurrë, pas hapjes nga një anëtar, ndarja pranohet më mirë dhe krijohet një ndërgjegjësim dhe lidhje e re. Grupi dhe anëtarët e tij rriten dhe mësojnë të komunikojnë gjithashtu këto tema. Në fund të fundit, nëse vështirësia dhe sikleti bëhen paaftësi, biseda me një profesionist mund të ndihmojë. Vështirësia mund të ketë rrënjë të ndryshme dhe mund të jetë e nevojshme të blini mjete më specifike.
Burimi alfemminile / revista psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
