Të qash në publik priret të jetë e padëshiruar në shoqërinë tonë. Megjithatë, pse i trajtojmë reagimet emocionale në shoqëri me kaq mungesë respekti?
E qara është një veprim ekzokrin. Është një proces fiziologjik në të cilin një numër substancash largohen nga trupi ynë . E njëjta gjë ndodh kur nxjerrim frymë ose djersijmë. Ky është një veprim themelor i nevojshëm për homeostazën tonë dhe mirëqenien njerëzore. Pavarësisht kësaj, ne ende acarohemi kur shohim të tjerët duke qarë, sado e natyrshme.
Pavarësisht urdhrave të pashkruara shoqërore që na thonë se veprime të tilla duhen ndërmarrë në sferën private , ka një aspekt interesant që shpesh anashkalohet. Fakti është se akti i të qarit është gjithashtu një përgjigje evolucionare. Kjo është për të zgjuar ndjeshmërinë dhe sjelljen pro-sociale brenda nesh. Me fjalë të tjera, ne duhet të ndihmojmë ata që kanë nevojë për ndihmë ose ngushëllim.
Sot jetojmë në një botë individualiste ku secili duhet t’i zgjidhë problemet e veta. Në privat, ne mund të heqim dorë nga pikëllimet dhe vuajtjet tona, por duhet të tregojmë vendosmëri, kontroll dhe siguri përballë të tjerëve.
Të qash në publik është një stigmë, aq më tepër nëse je burrë. Hulumtimi gjithashtu pohoi se kur njerëzit qajnë në publik, ata priren t’i shohin ata si më pak kompetent. Ne i perceptojmë si më të ngrohtë dhe emocionalë, por nëse duhet të kryejmë një detyrë të rëndësishme, është jashtëzakonisht e mundur që të mos i marrim parasysh. Kjo është veçanërisht e dukshme në gjininë mashkullore.
E qara në publik vazhdon të keqkuptohet
Kur një person shpërthen në lot para të tjerëve, pothuajse gjithmonë ndodh i njëjti reagim . ‘Qetësohu’ thonë ata. Është sikur ata janë jashtë mendjes së tyre. Është njësoj si kompjuterët me të cilët punojmë çdo ditë, sikur kanë hasur në një gabim në programimin e tyre të brendshëm dhe duhet të rifillojnë.
Megjithatë, personi që qan nuk ka nevojë të qetësohet. Ata duhet të shprehin ndjenjat e tyre. Megjithatë, atyre u thuhet të përmbahen dhe fshehurazi dërgohen në një dhomë ku mund të qetësohen. Lotët interpretohen si një rrezik, një tregues se i gjithë ekuilibri, qetësia dhe arsyeja janë humbur dhe se stabiliteti duhet të rikthehet .
E qara nuk na dobëson, tregon se jemi të sinqertë.
Njerëzit kalojnë gjysmën e jetës së tyre duke fshehur dhimbjen e tyre. Ne dalim nga shtëpia me maskat tona dhe kur dikush na pyet si jemi, ne themi mirë. Nuk ka rëndësi nëse jeta jonë kthehet përmbys, e rëndësishme është të dukemi normal dhe të tregojmë lumturi të rreme.
Megjithatë, ka nga ata që nuk dinë ose nuk janë në gjendje të gënjejnë dhe të qajnë kur lëndohen. Të bësh këtë nuk është një akt dobësie, por një akt autenticiteti, edhe pse kemi turp dhe frikë se mos gjykohemi. Nga ana tjetër, nëse akti i të qarit në publik do të normalizohej, do të kishim një kuptim më të mirë të natyrës njerëzore dhe sa e dobishme mund të jetë e qara .
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
