Në jetë, ne të gjithë mund të kemi momente kur ndihemi të papërshtatshëm, të paaftë, të shqetësuar ose të sillemi në një mënyrë që ne nuk e kuptojmë dhe që është shqetësuese. Megjithatë shkuarja tek psikologu ose psikoterapisti është një vendim i marrë shpesh me ngurrim, pothuajse me turp edhe nëse kërkimi i ndihmës psikologjike nuk është aq i ndryshëm nga kontakti me personin kompetent për çështje të tilla si avari e makinave ose renovimi i një banese.
Kuptimi se makina ka nevojë për mekanik është nganjëherë mjaft e thjeshtë: nëse makina nuk ecën, bën zhurma të papritura ose nuk ka lëvizje të qetë, është automatike të mendosh se nevojitet një mekanik. Por si të kuptoni se është e nevojshme që të shkoni tek një psikolog ose një psikoterapeut? Cilat janë problemet që duhet të shtyjnë për të shkuar te psikologu?
Pse duhet të shkosh te një psikolog ose psikoterapeut?
Në përgjithësi, ndihma e një psikologu duhet të kërkohet kur kalon një periudhë vuajtjesh psikologjike që me kalimin e kohës nuk kalojnë ose përkeqësohen aq shumë sa të krijojnë kufizime, bllokime të vërteta, në jetën e përditshme, në punë, me anëtarët e familjes ose miq.
Është e këshillueshme që të shkoni te psikologu kur:
- Sikleti ju ndërhynë në gjërat që bëni, për shembull, ju përpiqeni të përqendroheni në punë dhe bëni gabime që nuk i keni bërë më parë;
- Problemet nuk u zgjidhën edhe nëse i kërkuat ndihmë familjes dhe miqve;
- Konsultimi me mjekun apo specialistët e tjerë nuk ka ndryshuar asgjë;
- Ju ndjeheni veçanërisht i shqetësuar ose shumë i trishtuar;
- Keni sjellje, reagime apo mendime që nuk mund t’i kontrolloni dhe që as t’ia shpjegoni vetes;
- Për të shmangur situatat që më parë nuk kanë krijuar ndonjë shqetësim, të tilla si marrja e një udhëtimi apo ngrënia jashtë;
- Ju ndiheni të tensionuar dhe shpesh keni vështirësi në gjumë, takikardi dhe marramendje;
- Për të qenë më mirë, përdorni alkool ose droga të tjera;
- Jeni aq keq saqë mendoni për vetëvrasje.
Disa njerëz vendosin të shkojnë në psikolog ose psikoterapist sepse ndihen shumë shpesh ose për një kohë të gjatë në depresion ose në ankth ose për shkak se janë gjithmonë të zemëruar. Të tjerë kanë nevojë për mbështetje për t’u marrë me një sëmundje kronike që i ka zbrazur energjitë. Të tjerë ende janë në telashe për shkak të ndarjes, divorcit ose humbjes. Ose ata nuk mund të tolerojnë rrahjen e atyre që e duan ose nuk mund të largohen nga ata që i keqtrajtojnë dhe i poshtërojnë çdo ditë. Ose ata kanë aq shumë frikë, siklet dhe turp të kritikohen nga të tjerët ose të mos jenë të barabartë me faktin se ata qëndrojnë vetëm në shtëpi.
Në të gjitha këto raste, duke shkuar te psikologu dhe duke kërkuar këshilla mund të na lejojë të marrim në konsideratë situatën, t’ju vendosim në rregull.
Ndonjëherë edhe disa takime mund të ndihmojnë, ndërsa situata të tjera kërkojnë një rrugë psikoterapie.
Çështja është se duhet kohë për të kuptuar problemin që shkakton kaq shumë vuajtje dhe komprometon cilësinë e jetës, për të identifikuar kuptimin e saj dhe për të ndryshuar mënyrën për të reaguar ndaj situatave dhe për të menaxhuar tensionet, pakënaqësinë dhe pasiguritë.
Duhet kohë, sepse edhe pse është një profesionist i trajnuar mirë, i cili përdor metoda dhe teknika shkencore që janë të efektshme, psikoterapisti nuk posedon asnjë të vërtetë të zbuluar tek pacienti që mund ta shërojë atë mrekullisht. Çështja është se nuk ka një kurë për të gjithë.
Për të përdorur mirë burimet që keni, për të gjetur balancat e reja për të kënaqur nevojat tuaja, shkurtimisht, të jesh më mirë është një objektiv që mund të arrihet nga të dy. Është një qëllim që bazohet si në kompetencën e psikoterapistit, ashtu edhe në personalitetin e atyre që i drejtohen psikoterapeutit, modaliteteve të tij të elaborimit, motivimit të tij për të ndryshuar, të braktisin mënyrat e të menduarit, të përjetimit dhe të sjelljes që nuk janë adekuate.
Për sa i përket gjithë kësaj, psikoterapisti ndihmon pacientin të ndihmojë veten. Është si një kopshtar që pastron tokën nga barërat e këqija dhe siguron ujë, dritë dhe ushqim: nëse bima rritet, kjo do të varet nga kujdesi dhe mënyra se si bima reagon.
Dhe këtu përfundon analogjia me shkuarjen tek mekaniku i propozuar në fillim, sepse psikoterapisti, ndryshe nga mekaniku, nuk punon thjesht duke identifikuar fajin dhe riparimin e motorit. Psikoterapia nuk është vetëm aplikimi i një teknike, por mbi të gjitha është një marrëdhënie empatike midis qenieve njerëzore.
Përgatiti: Brikela Daci / Burimi / http://www.quipsicologia.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
