Shtyrja e vazhdueshme e gjërave për të bërë është pothuajse një zakon jetësor për shumë njerëz, por kjo sjellje fsheh diçka. Në fakt, në shumicën e rasteve mendohet se njerëzit që janë reduktuar në kryerjen e gjërave në minutën e fundit janë thjesht dembelë, të dëshpëruar ose të çorganizuar. Ndërsa kjo ndonjëherë mund të jetë e vërtetë, në raste të tjera gjërat janë më komplekse.
Zvarritja është me të vërtetë një strategji e papërshtatshme përballimi. Në psikologji kjo shprehje përdoret për të treguar një sjellje që ne e zbatojmë (shpesh pa e kuptuar) për të mbajtur nën kontroll ankthin. Kjo lloj sjellje përfshin konsumimin e alkoolit dhe drogës, por edhe zakonin për të kaluar orë e orë në rrjetet sociale, duke fjetur ose duke luajtur videolojëra.
Siç na mëson përvoja e drejtpërdrejtë, megjithatë, këto strategji zbatohen vetëm kur përballemi me situata dhe përgjegjësi stresuese ose të pakëndshme që nuk duam t’i marrim përsipër. Në fakt, shumë njerëz priren të shtyjnë vazhdimisht vetëm gjërat që nuk duan të bëjnë dhe në vend të kësaj janë jashtëzakonisht efikas në gjërat që me të vërtetë tërheqin interesin e tyre.
A është e mirë për ju zvarritja?
Edhe nëse ndihemi të lehtësuar në afat të shkurtër duke shmangur kryerjen e detyrave të pakëndshme, mbajtja e shtyrjes së gjërave ka efekte negative në afat të gjatë.
Në fakt, shumë njerëz ndihen fajtorë për shtyrjen pafund të gjërave të rëndësishme për të bërë dhe, në mënyrë absurde, ata nuk mund të pushojnë as duke u përpjekur të “shpërqendrojnë” veten duke bërë diçka tjetër. Mendja e tyre vazhdon të mendojë se çfarë duhet të bëjnë dhe ndihen si një “barrë” që i pengon të kalojnë kohën e tyre “të lirë” në paqe.
Për këto arsye, thyerja e rrethit vicioz të zvarritjes është thelbësore për të rifituar qetësinë tuaj dhe për të filluar një jetë më paqësore dhe më produktive. Të bësh këtë mund të jetë e vështirë, por hapi i parë është gjithmonë të kuptosh arsyet pas zvarritjes.
Pse shmangim të bëjmë disa gjëra? Shpesh përgjigja është se kemi frikë nga pasojat, kemi frikë të mos jemi në lartësinë e gjykimit të të tjerëve, ndaj preferojmë të mos përfshihemi. Puna për vetëvlerësimin atëherë do të jetë thelbësore, sepse do të na lejojë të gjejmë brenda vetes forcën e nevojshme për të përballuar sfidat e vogla dhe të mëdha të përditshme.
Një hap i rëndësishëm, për shembull, është të vendosim vetëm qëllime të arsyeshme dhe realisht të arritshme, në përpjesëtim me forcat tona. Atëherë do t’ju duhet të angazhoheni çdo ditë për t’i arritur ato dhe menjëherë pasi të vendosni synime të reja. Do të jetë gjithashtu e rëndësishme të komplimentoni veten pasi t’i arrini, duke festuar me një ritual të vogël (të pini një kafe, të kaloni 20 minuta në rrjetet sociale). Po sikur të dështojmë? E rëndësishme është të mos kritikoni veten shumë ashpër: herën tjetër do ta bëjmë më mirë.
Burimi Grantennistoscana
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
