Një fëmijë ndërsa luan është në një gjendje meditimi të thellë, përqendrimi i tij është në nivelin më të lartë dhe çdo gjë rreth tij, trupi,mendja është e fokusuar në lojë. Ai po punon për t’u rritur, për të kuptuar dhe për të trajnuar kreativitetin…
Fëmija ndërsa luan është vetvetja, ai nuk ka mbrojtje, ai nuk ka shqetësime … Esenca e saj e vërtetë zbulohet! Loja ka fuqinë për të zhveshur njeriun, madje edhe të rriturit, dhe për ta bërë atë autentik dhe të vërtetë.
Pse të mos e shqetësosh një fëmijë kur luan?
Të mos i shqetësojmë ata gjatë aktivitetit të tyre të lojrave: të mos u bëjmë pyetje, të mos i detyrojmë papritmas të ndalojnë atë që po bëjnë sepse është koha për t’u larguar nga ai vend ose sepse është koha për darkë. Do të ishte sikur të zgjonte një person nga meditimi i tij ose të zgjosh dikë nga një gjumë I thellë që ai po bënte ose duke shqetësuar një piktor ndërsa krijon veprën e tij të artit. Fëmija i përqendruar është një artist që lufton me pasionin e tij: shpirtin, mendjen, trupin… Çdo gjë rreth tij rritet, formëson veten, përmirësohet gjatë lojës.
Në vend që t’i shqetësojmë do të na duhet të marrim në konsideratë momentin e tyre të shenjtë dhe të krijojmë një mjedis sa më të heshtur dhe praninë tonë sa më të qetë që të jetë e mundur.
Le t’i ftojmë me një ton të qetë dhe delikat zëri që ta përfundojnë lojën së shpejti ose, nëse kemi kohë, të presim derisa të kenë mbaruar aktivitetin e tyre. Është një shenjë shumë e madhe dhe e rëndësishme respekti dhe vëmendjeje, një mësim i jetës që ata do të mbajnë me vete !
Nuk duhet të harrojm se, fëmijët tanë janë mësuesit tanë më të mirë. Ata na mësojnë respektin, durimin, habinë për gjërat e vogla dhe të mëdha.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
