Në një botë gjithnjë e më të ndërlikuar, ku ritmi i jetës është i shpejtë dhe pritshmëritë janë të larta, prindërit po përballen me një krizë të re emocionale: lodhjen prindërore (ose “burnout-in” prindëror). Kjo gjendje nuk është thjesht një lodhje e zakonshme — është një ndjesi rraskapitjeje fizike, mendore dhe emocionale që ndikon drejtpërdrejt në cilësinë e jetës dhe marrëdhënien me fëmijët.
Çfarë është lodhja prindërore?
Lodhja prindërore është një gjendje kronike stresi e lidhur me rolin e prindit. Ajo shfaqet kur kërkesat e të qenit prind kalojnë kapacitetin që një individ ka për t’i përballuar ato. Ndryshe nga lodhja profesionale (burnout-i në punë), kjo formë stresi është më pak e diskutuar, por pasojat e saj janë po aq serioze: shkëputje emocionale nga fëmijët, ndjenja faji, madje edhe depresion.
Pse po ndodh tani?
Ka disa faktorë që kontribuojnë në rritjen e lodhjes prindërore në ditët e sotme:
Perfeksionizmi dhe presioni shoqëror: Mediat sociale kanë krijuar një standard të pamundur për t’u arritur për prindërimin “ideal”. Prindërit shpesh ndihen në garë për të qenë gjithmonë të pranishëm, të angazhuar dhe të përsosur.
Mungesa e mbështetjes së komunitetit: Ndërsa dikur ishte e zakonshme që familjet të mbështeteshin te njëra-tjetra dhe komuniteti, sot shumë prindër janë të izoluar dhe pa ndihmë praktike apo emocionale.
Ngarkesa e dyfishtë për gratë: Edhe pse rolet gjinore kanë evoluar, shumë nëna vazhdojnë të përballen me presionin për të qenë në të njëjtën kohë profesioniste të suksesshme dhe nëna perfekte.
Pasiguria ekonomike dhe mungesa e kohës: Krizat ekonomike, puna me orar të zgjatur dhe mungesa e kohës së lirë e shtojnë ndjeshëm stresin e përditshëm.
Pasojat e lodhjes prindërore
Prindërit që përjetojnë burnout mund të ndihen të shpërfillur emocionalisht, të larguar nga fëmijët, apo të paaftë për të përjetuar kënaqësi në rolin e tyre. Kjo mund të çojë në:
Rritje të konfliktit familjar
Probleme të shëndetit mendor
Më pak durim dhe empati ndaj fëmijëve
Ndikim negativ në zhvillimin emocional të fëmijës
Çfarë mund të bëjmë?
Normalizimi i ndjenjave – Prindërit duhet të dinë që nuk janë vetëm. Është e natyrshme të ndihesh i rraskapitur ndonjëherë, dhe kjo nuk të bën prind të keq.
Kërkimi i ndihmës – Qoftë përmes terapisë, grupeve të mbështetjes apo bisedave me miq të afërt, ndihma është esenciale.
Vendosja e kufijve – Është e rëndësishme të vendosim kufij me punën, teknologjinë dhe përgjegjësitë e tepërta. Jo gjithçka duhet të bëhet menjëherë.
Kujdesi për veten – Një prind i pushuar dhe emocionalisht i balancuar është më i aftë të kujdeset për fëmijët. Gjej kohë për veten, edhe nëse janë vetëm 15 minuta në ditë.
Në përfundim
Të jesh prind është një nga përgjegjësitë më të mëdha dhe më të rëndësishme që një njeri mund të ketë. Por askush nuk mund ta bëjë këtë i vetëm dhe pa pushim. Prindërimi kërkon dashuri, por edhe durim dhe mbështetje. Prindërit e sotëm nuk janë të dobët — ata janë të tejngarkuar. Dhe për këtë, meritojnë më shumë mirëkuptim, ndihmë dhe respekt.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
