Përtypja e çamçakëzit, “klika” e vazhdueshme e një stilolapsi, frymëmarrja e rëndë… Nëse jeni ndër ata që nuk mund t’i duroni këto zhurma, mund të vuani nga misofonia, një tolerancë e reduktuar ndaj disa tingujve që veprojnë si një shkak acaruas për shpërthime apo arratisje të vërteta.
Sipas një studimi arsyeja neurologjike e këtij çrregullimi vjen nga truri i atyre që regjistrojnë aktivitet jonormal në rajonet e përfshira në vëmendje dhe kontrollet emocional, në përgjigje të zhurmave më të urryera.
Studiuesit morën në studim 20 vullnetarë me misofoninë dhe 22 subjekte “normale” ndaj tingujve neutralë (si shiu), tingujt e pakëndshëm (qarja e një fëmije) dhe zhurmat e padurueshme për misofonet, si frymëmarrja apo përtypja e të tjerëve.
Njerëzit intolerantë ndaj zhurmës reaguan ndaj grupit të fundit të stimujve me një rritje të ritmit të zemrës dhe përçimit të lëkurës (gjendja e lagështisë së lëkurës për shkak të djersitjes, një masë stresi). Në praktikë, ata kanë aktivizuar luftën ose reagimin e menjëhershëm, të njëjtën që përdorim për t’iu përgjigjur një rreziku.
Skanimet e trurit regjistruan një aktivitet më intensiv në korteksin insular të jashtëm, i cili përcakton se cilit stimul i kushtojmë vëmendje dhe rritjes së lidhjes së tij me strukturat e përfshira në kontrollin emocional. Ata që vuajnë nga misofonia kanë edhe më shumë lidhje në rajonet e trurit përgjegjëse për «mënyrën e falimentimit», e cila na lejon të përpunojmë mendimet e krijuara brenda vendit.
Me pak fjalë, tingujt e bezdisshëm e detyrojnë trurin misofan në një përpjekje të tepruar, e cila përkthehet në një reagim zemërimi.
Burimi / www.focus.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
