Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Shumica prej nesh ka dëgjuar që mjeku na thotë: “Analizat tuaja janë të pastra. Shkaqet janë psikologjike ”. Jo, ne nuk jemi të çmendur. Dhimbja ose shqetësimi që ndiejmë është absolutisht e vërtetë. Por si ndikohet trupi ynë nga gjendja jonë psikologjike?
Kur nuk identifikohet ndonjë shkak patologjik-organik, atëherë simptomat janë thjesht shprehja e ndjenjave tona të pakëndshme të ndrydhura, të cilat nuk gjejnë asnjë mënyrë tjetër për t’u eksternalizuar. Ju mund të keni vërejtur që simptomat bëhen më intensive gjatë kohës së stresit. Stresi është reagimi i trupit ndaj rrezikut të afërt, real ose i imagjinuar.
Ndërsa përjetojmë stres, domethënë rrezik, sistemi ynë nervor aktivizohet duke sekretuar adrenalinë dhe kortizol në mënyrë që të mund t’i përgjigjet kërcënimit. Ky sekretim i hormoneve përshpejton rrahjet e zemrës dhe presionin e gjakut, duke tendosur trupin tonë në mënyrë të panevojshme dhe duke çrregulluar kështu funksionet tona biologjike, duke rezultuar në simptoma psikosomatike. Atë që shpirti nuk e thotë, e bërtet trupi.
Domethënë, emocionet e pakëndshme që ne “gëlltisim”, qoftë stresi apo një dëshirë e paplotësuar, e gjejnë trupin si një kalim. Kështu, ajo që ne nuk e eksternalizojmë mishërohet duke provuar marrëdhënien e pandashme shpirt-trup.
Simptomat psikosomatike mund të kenë një efekt të dobishëm dhe janë udhëzues për ne vetëm nëse kuptojmë qëllimin e ekzistencës së tyre. Si mund të merremi me simptomat psikosomatike? Hapi i parë është të vizitoni një mjek për t’u siguruar që simptomat nuk janë anormale/patologjike.
Pasi të jemi të sigurt dhe ta refuzojmë këtë mundësi, ne i drejtohemi një profesionisti të shëndetit mendor (psikolog klinik, psikoterapist, psikiatër) për të na drejtuar që të identifikojmë shkakun kryesor të simptomave psikosomatike dhe të zëvendësojmë sjelljet jofunksionale me sjellje të tjera më të dobishme.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
