“Ne ramë për të fjetur në një botë dhe u zgjuam në një tjetër. Papritmas Disney është jashtë magjisë, Parisi nuk është më romantik, New York nuk ngrihet më, muri kinez nuk është më një fortesë, dhe Meka është bosh.
Përqafimet dhe puthjet befas bëhen armë dhe të mos vizitosh prindërit dhe miqtë bëhet një akt dashurie. Papritmas e kuptoni se pushteti, bukuria dhe paratë janë të pavlefshme dhe nuk mund t’ju marrin oksigjenin për të cilin po luftoni.
Bota vazhdon jetën e saj dhe është e bukur. Vendos vetëm qeniet njerëzore në kafaze. Mendoj se po na dërgon një mesazh: “Nuk jeni të nevojshëm. Ajri, toka, uji dhe qielli pa ty janë mirë. Kur të ktheheni, mos harroni se ju jeni mysafirët e mi, jo zotërit e mi”. Anonim
Burimi Empatica
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
