“Unë nuk e pyes personin e dëmtuar se si ndihet, unë vetë bëhem personi i dëmtuar”, Walt Whitman
Një qëndrim empatik do të thotë të jesh në gjendje të tregohesh pozitivisht me ata që na rrethojnë. Të jesh në gjendje të vendosësh veten në këpucët e të tjerëve për të provuar ndjenjat e tyre është një avantazh nga një këndvështrim i caktuar. Kjo na lejon, në fakt, të kuptojmë vështirësitë e tyre dhe si rrjedhojë t’i ndihmojmë ata në mënyrën më të mirë.
Megjithatë, duke qenë shumë i ndjeshëm është si një shpatë me dy tehe që na çon të paguajmë një çmim të lartë, ose të ashtuquajturën sindromën e empatisë.
Çfarë është ndjeshmëria?
Ekzistojnë disa lloje të ndryshme të kësaj veçorie të veçantë:
Ndjeshmëri njohëse, në të cilën ne adoptojmë perspektivën e të tjerëve, duke kuptuar pikëpamjen e tij.
Shqetësim empatik, që nënkupton aftësinë për të kuptuar dhe përjetuar gjendjet emocionale të të tjerëve dhe për të treguar një shqetësim autentik për problemet e të tjerëve.
Së fundi, ekziston një ndjeshmëri që mund të përshkruhet si një ngjitje e thjeshtë emocionale dhe që gjeneron një shumëllojshmëri të madhe të shqetësimeve personale. Në këtë rast, ne jemi të infektuar nga emocionet e të tjerëve, por ne nuk mund ta mbrojmë veten.
Dhe kështu përfundojmë duke vuajtur me ta, të shkatërruar nga ato emocione. Shqetësimi për dhimbjen emocionale të të tjerëve pa pasur mjete psikologjike për ta menaxhuar atë situatë është diçka e keqe. Sepse përfundon duke prodhuar atë që njihet si lodhje nga dhembshuria.
Është një term që u propozua nga psikologu Charles Figley për t’iu referuar atyre që përjetojnë lodhje të thellë për shkak se kanë ndihmuar njerëzit që kanë kaluar nëpër situata të vështira ose traumatike. Në praktikë, kjo është për shkak të një dëshire intensive për të qetësuar dhimbjen ose për të zgjidhur problemin e personit që vuan, pa qenë në gjendje të menaxhojë dhimbjen që kjo shkakton.
Lodhja që rrjedh nga një qëndrim empatik ndryshon nga Sindromi Burnout shumë më i njohur i cili zakonisht zhvillohet gradualisht si pasojë e një lodhjeje psikologjike. Përkundrazi, papritmas lind konsumimi i ndjeshmërisë, që mund të ndodhë pas një takimi të vetëm me personin që vuan.
Për më tepër, sindroma e burnout tenton të thyejë aspiratat, ëndrrat dhe dëshirat e të sëmurit, duke krijuar ndjenja të zhgënjimit dhe duke ndikuar në ndjenjën e përmbushjes personale.
Kush ka të ngjarë të hyjë në këtë rreth vicioz?
Natyrisht, sindroma e ndjeshmërisë është më e zakonshme tek profesionistët të cilët janë në kontakt të drejtpërdrejtë me njerëz që kanë nevojë për ndihmë. Si psikologë, psikiatër, punonjës socialë dhe personel mjekësor ose shpëtues. Megjithatë, çdokush mund të jetë viktimë.
Një studim i kryer në Universitetin Adventista del Plata zbuloi se tërheqja për shkak të ndjeshmërisë lidhet me vëmendjen emocionale dhe reparacionin emocional. Vëmendja emocionale i referohet aftësisë për t’i kushtuar vëmendje emocioneve dhe disponimeve të të tjerëve.
Në fakt, qëndrimi empatik është i lidhur me dëmshpërblimin e dobët emocional, i cili thjesht i referohet aftësisë për të zbatuar plane veprimi që na lejojnë të rregullojmë disponimet tona. Për shembull, duke marrë një distancë psikologjike për të ruajtur ekuilibrin tonë emocional.
Prandaj, nëse jeni emocionalisht tepër të ndjeshëm, por nuk jeni në gjendje të zbatoni strategji që ju lejojnë të rregulloni ato lëndime, keni më shumë gjasa të përfundoni duke vuajtur nga Sindromi Empatisë.
Simptomat e qëndrimit empatik
Me qortim: subjekti përjeton përvojat traumatike të të tjerëve. Shenjë paralajmëruese e parë është fakti që ju nuk mund të ndaloni të mendoni për një episod të veçantë që ka mbetur aktiv në trurin tuaj.
Përplasje afektive: sikleti i akumuluar që nuk menaxhohet siç duhet mund të shkëpus plotësisht nga një situatë. Mendja bëhet e ngopur, nuk jeni më në gjendje të thithni aq shumë dhimbje dhe vuajtje dhe përfundoni duke u larguar nga realiteti.
Hipervigjilencë: qëndrimi empatik përfundon duke gjeneruar ankth, i cili rrjedhimisht shkakton probleme me gjumin dhe qetësinë.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
