Ndonjëherë kufiri midis edukimit dhe abuzimit me pushtetin është mjaft konfuz
Kur tërbohemi kundër fëmijëve, kur qortimi i tyre bëhet i përhapur dhe i vazhdueshëm, kur jemi shumë të fortë dhe tërbimi ndaj tyre bëhet pothuajse një zakon i përditshëm, si fizikisht, verbalisht dhe psikologjikisht, atëherë nuk jemi më në edukimin e prindërve por në abuzimin e pushtetit.
Fëmijët kurrë nuk bëjnë diçka kaq të keqe sa u duhet t’i rrahin ose t’i qortojnë me dhunë, me sharje, me fyerje. Ky nuk është arsim, por abuzim.
Kjo është një lloj dashakeqësie që vjen nga zemërimi ynë i fëmijërisë për faktin se nga ana tjetër kemi qenë të abuzuar fizikisht ose psikologjikisht dhe për këtë arsye ne hakmerremi ndaj fëmijëve.
Obsesioni i fëmijëve me rregulla të tepërta, qortimi i tyre për ndonjë gjë të vogël, bërja e krahasimeve nënçmuese me të tjerët, kërcënimi i tyre, shantazhi, zhvlerësimi i tyre, bërja e shakave sarkastike, duke i bërë ata të ndihen të gabuar, me defekt, të paaftë, është një shprehje e abuzimit, prindërimit jo të shëndetshëm.
Ka kaq shumë zemërim brenda atyre që përdorin këto metoda, ka kaq shumë zhgënjim dhe trajtimi të keq ndaj fëmijëve, i cili bëhet një mënyrë për të marrë hak për padrejtësitë e pësuara si fëmijë, për të keqen e marrë, për dashurinë që nuk ishte.
Janë rastet tipike të abuzimit me pushtetin, shumë më të shpeshta se sa mendojmë, sepse janë të veshur si sistem edukues, por në të vërtetë janë forma manipuluese që e hedhin fëmijën në tiganin e palumturisë dhe e skuqin mirë, sikur të ishte faji i tij dhe kështu ai duhet të qortohet, rrihet, fyhet.
Janë forma që përfitojnë nga fuqia prindërore dhe pafuqia e fëmijëve.
Ata që thonë: “Një shuplakë ose një fyerje nuk ka lënduar kurrë askënd …”, fshehin kokën në rërë, sepse nuk shohin se çfarë qëndron pas kësaj shuplake (zemërimi, dhuna, frika e heqjes së tij) mbi më të dobëtit, etj.) dhe efektet që ajo ka tek fëmija, sepse është një dhunë fizike dhe psikologjike që do ta shënojë atë për gjithë jetën.
Një edukim i shëndetshëm nuk ka nevojë për duar, as abuzim verbal dhe plot me sharje dhe fyerje: të gjitha këto gjëra do të rezultojnë në një fëmijë që nuk mund të jetë “person” me dinjitetin e tij, do të krijojë një fëmijë që ose do të mbingarkohet gjithmonë nga të gjithë ose në kthesa do ta përdorë atë dhunë.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni, psikoterapeute
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
