*Gianluca Giotto, shkrimtar, udhëtar dhe ëndërrimtar i pashërueshëm
Nuk mund ta dëgjoni heshtjen. Për një arsye të thjeshtë: heshtja absolute nuk ekziston. Në çdo situatë, edhe nëse jeni në mes të askundit, gjithmonë ka një lloj tingulli që arrin në veshët tuaj. Heshtja, shpesh intensive, nuk është natyrshëm e arritshme për qeniet njerëzore dhe është një gjë e mirë: në botë ekzistojnë disa “dhoma heshtjeje”, vende krejtësisht të izoluara nga pikëpamja akustike, ku tinguj të vetëm janë ato të vetw trupit. Ata që hyjnë, nuk mund të qëndrojnë aty për më shumë se disa minuta, atëherë ndiejnë dëshirën për të shpëtuar.
Jo, nuk mund ta dëgjosh heshtjen. Mund të dëgjohet heshtja e vërtetë.
Jo vetëm veshët, por edhe zemra, truri dhe shpirti. Është një nga përvojat më kuptimplota, të fuqishme dhe rigjeneruese që një qenie njerëzore mund të ketë, por është gjithashtu një nga më të nënvlerësuarat.
Heshtja e natyrës
Heshtja për të cilën flas është një gjendje emocionale dhe mendore, sesa një mjedis. Sepse mund të dëgjoni heshtje jashtë, rreth jush, por ajo lind brenda jush. Ju zgjidhni çfarë është heshtja.
Një nga heshtjet më të thella dhe më të mrekullueshme, e aftë të sjellë madje shumë njerëz për t’u zhvendosur, është ajo e natyrës.
Në një pyll, në një mal, para detit, në mes të një shkretëtire … në asnjë nga këto raste nuk ka heshtje absolute, sepse rreth jush ka tinguj kafshësh, bimësh, erw, valë, lum etj. Megjithatë ju duket se ka heshtje, sepse tingujt e natyrës përfaqësojnë një formë të mrekullueshme të saj.
Pse ndodh kjo? E thjeshtë: për mendjen, zemrën dhe shpirtin tonë, tingujt e natyrës janë krejtësisht e kundërta e asaj që jeni të detyruar të dëgjoni çdo ditë. Tingujt e qytetit, teknologjia dhe fjalët e njerëzve të tjerë. Është pak si simboli kinez i Yin dhe Yang, për të cilin flas gjerësisht në romanin tim “Si një natë në Bali”: ato janë tinguj kaq të ndryshëm sa bëhen të kundërta.
Pra, nëse dëgjoni zhurmë çdo ditë, do të kërkoni heshtjen në një tingull krejtësisht të kundërt. Kështu që ju do të dëgjoni heshtjen jo në mungesë të impulseve zanore, por, për shembull, në tingujt e natyrës. Për ju, këtu qëndron heshtja për të gjetur strehë.
Ti zgjedh çfarë është heshtja
Mund të jetë ajo e natyrës, është e vërtetë, por jo vetëm kaq. Ekziston edhe lloji i heshtjes që referohet më shpesh: mungesa e zhurmave të forta dhe ndërhyrëse. Ju e dini që kur hyni në një dhomë të zbrazët dhe thoni “çfarë heshtjeje!”. Kjo pra.
Padyshim që ju dëgjoni tingullin e akrepave të orës ose ujit që rrjedh në tuba ose hapat e fqinjit, por ato janë tinguj të butë, të cilët mund t’i mbani larg me mend me shumë lehtësi. Edhe kjo është heshtja.
Dhe së fundmi, ekziston një tipologji që shkon përtej gjithë kësaj. Një heshtje që nuk ka të bëjë me shqisat, por me brendësinë e dikujt, që në fakt është një gjendje medituese.
Ju gjithashtu mund ta bëni këtë duke u përqendruar plotësisht në frymëmarrjen tuaj. Nëse praktikoni për një kohë të gjatë dhe në mënyrë të vazhdueshme, mund të ndodhë që ta gjeni veten të katapultuar në një vend që keni krijuar brenda vetes. Një vend ku heshtja di vetëm përkufizimin që vetë i ke dhënë.
Nga gjithçka, larg të gjithëve. Me meditim mund të arrini heshtje totale në të cilën mund të strehoheni sa herë që zhurma e jetës suaj bëhet shumë e lartë.
Mos ndaloni kurrë së kërkuari heshtjen
Nuk ka rëndësi se cila është forma juaj e preferuar e heshtjes. Mund të jetë një dhomë pa zhurma të mëdha, mund të jetë maja e një mali me erën që fryn fort, plazhin me tingullin e detit ose ndonjë vend që keni zgjedhur të meditoni.
Nuk ka rëndësi se çfarë është heshtja për ju, por është e rëndësishme që ju ta kërkoni atë. Mos ndaloni kurrë së kërkuari heshtjen.
Ju nuk mund ta kuptoni, por ka zhurma që arrijnë veshët tuaj çdo ditë dhe ju tërheqin vëmendjen, nëse jo edhe ju dëmtojnë. Reklamat në radio, lajmet tragjike në lajme, fjalët e tepërta dhe fjalët e këqija, ankesat e vazhdueshme, zhurma e trafikut dhe të gjithë ata që lëshojnë celularin tuaj, tingullin e punës tuaj (nëse nuk ju pëlqen ta bëni atë). Këto janë zhurma që ju mendoni se janë të padëmshme, por në të vërtetë ju rëndojnë. Është gjithashtu për shkak të tyre që mbërrini në mbrëmje kaq i stresuar, me humor të keq dhe të lodhur. Është tingulli i pakënaqësisë.
Merrni pak kohë për heshtjen, është një erë e ngrohtë lumturie
Zgjidhja e zhurmës së padurueshme të jetës së përditshme? Heshtja. Kërkoni heshtjen, çfarëdo që të thotë për ju dhe shijojeni sikur të ishte ujë i freskët në shkretëtirë.
Heshtja është një kurë, sepse është e kundërta e atij kaosi zanor që jeni i detyruar ta dëgjoni çdo ditë. Është antidot për një jetë sipërfaqësore në të cilën koha kalon shumë shpejt. Përkushtimi ndaj heshtjes është një akt rebelimi kundër tërbimit që na imponojnë këto kohë absurde.
Mësuam ta vlerësojmë perëndimin e diellit dhe ta respektojmë atë në heshtje.
“Koordinatat e lumturisë”
Provojeni, është e lehtë: duhet të gdhendni kohë çdo ditë për të ndier heshtjen. Sepse nuk mund ta dëgjosh heshtjen, por kur e dëgjon është sikur të hyn një erë e ngrohtë e paqes dhe dashurisë për veten tënde. Nga veshët në zemër.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi mangiaviviviaggia.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
