Historia kishte përfunduar keq, me lot dhe gjak. Megjithatë, ne kurrë nuk ndalëm plotësisht së menduari për të. Dhe tani, disa muaj më vonë, kemi rifilluar kontaktin dhe po shqyrtojmë mundësinë për t’i dhënë atij dhe vetes një mundësi të dytë. A është vërtet një ide e mirë? Ndonjëherë po, ndonjëherë jo: gjithçka varet nga një mijë faktorë, duke filluar nga mënyra se si jemi, si është ai (ose ajo) dhe si shkon jeta. Pra, le të shohim një listë të vogël me argumente pro dhe kundër, për të vlerësuar më mirë situatën.
Vlen të provohet përsëri nëse:
Me të gjejmë dashuri dhe akoma më shumë – Sigurisht që ndjenja është kërkesa e parë. Por, edhe nëse duket paradoksale, dashuria është vetëm dashuri dhe për të mbështetur një marrëdhënie me kalimin e kohës, ajo duhet të shoqërohet nga shumë aspekte të tjera. Me partnerin tonë duhet të gjejmë ekuilibrin emocional dhe afektiv që na lejon të ndihemi mirë dhe të përballemi me ngjarjet e jetës sikur të ishim një.
Problemi që shkaktoi ndarjen është zgjidhur – Shumë arsye që çojnë në lamtumirë mund të zgjidhen vetë me kalimin e kohës. Për shembull, një transferim i detyruar dhe paaftësia për të jetuar një marrëdhënie në distancë: nëse ka një afrim gjeografik dhe ndjenja është akoma e gjallë, ia vlen të provosh përsëri.
Arsyeja që çoi në përçarje nuk është më vendimtare – Shpesh në jetë shkalla e përparësisë mund të prishet. Pas disa kohësh, arsyeja pse kemi zgjedhur të ndahemi mund të ketë humbur vlerën dhe peshën: edhe në këtë rast, një shans i dytë është një zgjedhje e mirë.
Ne kemi ndryshuar (dhe po kështu edhe ai) – Ne kurrë nuk ndalemi së rrituri (ose të paktën kështu duhet të jetë). Nëse ndiejmë se jemi më të qëndrueshëm dhe të pjekur (dhe e njëjta gjë vlen edhe për të), një pajtim mund të jetë i suksesshëm.
Nëse e dëshirojmë të dy – Vendimi duhet të ndahet dhe merret në të njëjtin moment. Nëse dyshojmë ose nëse ai është më mirë të vazhdojmë me kujdes dhe të rilidhemi me hapa të vegjël.
Kur të heqësh dorë:
Ne nuk jemi të dashuruar me partnerin – Kërkimi i dashurisë së përsosur nuk mund të jetë i suksesshëm, sepse dashuria ideale nuk ekziston: gjithmonë do të duhet të merremi me një person, me pikat e tij të forta dhe kufizimet. “… Dhe ata jetuan të lumtur përgjithmonë” nuk është e garantuar për askënd: do të jetë gjithmonë një arritje për t’u rikrijuar çdo ditë.
Nuk na pëlqen të jemi vetëm – Kjo është një nga arsyet më të gabuara për të dalë me një person, aq më tepër nëse e kemi provuar një herë pa sukses. Frika nga vetmia është e kuptueshme, por ne nuk mund të lejojmë që ankthi ynë të marrë vendimet thelbësore të jetës në vendin tonë.
Ne u ndamë për arsye serioze – Nëse ndarja u shkaktua nga një ngjarje e rëndë, të tilla si një tradhti ose edhe më keq një akt dhune, tërheqja e hapave është gjëja më e gabuar që mund të bëni. Për t’i rezistuar tundimit për t’i dhënë një mundësi tjetër, le të kujtojmë se sa e madhe ishte spiralja e dhimbjes që kishim dhe sa forcë e mendjes duhej për të dalë prej saj. Ka shumë pak mundësi që ai të ketë ndryshuar, pavarësisht premtimeve që po na jep tani.
Qëllimi i vetëvlerësimit: pse të jesh i kënaqur? – Nëse historia ka mbaruar, sigurisht që na shkaktoi dhimbje. Ne nuk duhet të falim disa shkelje dhe nuk është as ide e mirë të kthehemi me një partner që na ka bërë padrejtësi dhe nga i cili jemi zhgënjyer disi. Pse të jemi të kënaqur? Ne meritojmë më shumë.
Deti është plot me peshq – Ndoshta nuk do ta takojmë menjëherë partnerin e jetës, por edhe një histori e bukur pa angazhime të tepërta mund të na bëjë të ndihemi mirë dhe të na ndihmojë të shqyrtojmë rolin e ish-it tonë nga një këndvështrim tjetër. Aq shumë sa të arrijmë vendosmërinë për të thënë lamtumirë përgjithmonë.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
