Disa vite më parë, shkrova për një model që kisha parë në praktikën time – “Sindroma e gruas Walkaway” – që nxiti një përgjigje jashtëzakonisht pozitive nga lexuesit që e përjetuan këtë fenomen në jetën e tyre. Të rraskapitura nga përpjekjet e tyre të shumta të pasuksesshme për t’i bërë burrat e tyre të ndryshonin, gratë po bënin kërkesë për divorc dhe po linin martesat e tyre me shumicë. Plus, kishte ngjashmëri të habitshme në këto martesa që përfunduan në divorc.
Pse meshkujt fillojnë të investojnë më pak në marrëdhëniet e tyre
Libri i Gary Chapman, Pesë gjuhët e dashurisë, ka qenë jashtëzakonisht i popullarizuar sepse rezonon me shumicën e lexuesve. Njerëzit kanë mënyra të ndryshme për t’u ndjerë të dashuruar. Në praktikën time, ndodh shpesh që gratë të ndihen të dashura kur partnerët e tyre kalojnë kohë cilësore me to, kanë biseda kuptimplota dhe janë të angazhuara në akte shërbimi për të lehtësuar barrën e tyre. Burrat, nga ana tjetër, shpesh e kanë prekjen si gjuhë kryesore të dashurisë. Problemi nuk është fakti se gjuhët e dashurisë së bashkëshortëve janë të ndryshme. Në fakt, edhe në martesat e shëndetshme dhe të lumtura, partnerët zakonisht kanë gjuhë të ndryshme dashurie. Problemet ndodhin kur njerëzit nuk arrijnë të njohin mënyrat e partnerëve të tyre për t’u ndjerë të dashur dhe nuk bëjnë përpjekje për të folur gjuhën e tyre. Dhe kur një person ndihet i zbritur ose i padashur, ai ose ajo priret të mbyllet dhe refuzon të flasë gjuhën e dashurisë së personit tjetër. Secili bashkëshort pret që tjetri të ndryshojë, duke rezultuar në sigurinë e punës për terapistët e martesës.
Ja një shembull. Gratë shpesh kanë nevojë të ndihen të afërta dhe të lidhura me bashkëshortët e tyre emocionalisht përpara se të jenë të interesuara të bëjnë seks ose të jenë fizikisht të dashur. Nga ana tjetër, meshkujt shpesh kanë nevojë të ndihen të afërt dhe të lidhur përmes kontaktit fizik përpara se të jenë të interesuar të kalojnë kohë cilësore së bashku, të kenë biseda domethënëse ose të jenë të zellshëm për të ndarë ngarkesën e jetës në lidhje me fëmijët, punët e shtëpisë etj. Kur burrat nuk kalojnë kohë cilësore me gratë e tyre, gratë pushojnë së dëshiruari seks. Kur gratë pushojnë së dëshiruari seks, burrat investojnë gjithnjë e më pak nga vetja në marrëdhëniet e tyre. Padashur, reagimi i çdo personi nxjerr më të keqen tek partneri i tyre. Dhe me radhë.
Kështu, vite më parë, kur përshkrova sindromën e gruas Walkaway, nuk arrita të kuptoja se burrat shpesh kërkojnë afërsi në mënyra që janë të ndryshme nga gratë e tyre. Burrat flirtojnë. Ata fillojnë seksin. Ata duan të përqafohen. Ata duan të përqafohen në kuzhinë ndërsa po përgatitet darka. Njerëzit që nuk e kanë prekjen si gjuhë primare të dashurisë, thjesht nuk e shohin një ftesë për të bërë seks si një ofertë për lidhje emocionale. Por eshte. Në fakt, nuk është ndryshe nga ajo që gratë u kërkojnë burrave të kalojnë më shumë kohë së bashku ose të bisedojnë. Ndjenja e refuzimit që ndiejnë meshkujt kur gratë e tyre nuk janë të interesuara për seksin është e thellë. Kjo i bën ata të ndihen të padëshiruar, të padashur, joseksi, jomashkullor dhe të parëndësishëm. Kjo i bën ata të kontrollojnë emocionalisht. Unë thosha se gratë janë kujdestaret kryesore të marrëdhënieve të tyre. Ndoshta. Por kjo sepse unë jam një grua. Kjo sepse gjuhët e mia kryesore të dashurisë janë koha së bashku dhe biseda kuptimplote. Por e vërteta është se thjerrëza ime po më verbonte për faktin se burrat priren t’i kenë marrëdhëniet e tyre në mënyra të ndryshme, por po aq të qëndrueshme.
Gratë në praktikën time thonë: “Gjithçka që burri im mendon është seksi. Ka diçka që nuk shkon me të. Pse duhet të bëj seks për ta motivuar atë të kalojë kohë me mua?” Pikërisht atëherë bëj një pyetje tjetër: “Po sikur burri yt të më thoshte: ‘E vetmja gjë që gruaja ime dëshiron të bëjë është të flasë. Nuk e kuptoj pse duhet të flas me të për të nxitur interesin e saj për të qenë fizikisht afër meje?” Çështja e mbyllur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
