Çfarë sekretesh fsheh bota kurioze e dashurisë, afërsisë, mirëqenies dhe lumturisë përfundimtare? Një nga rreziqet më të mëdha është se ne i lejojmë vetes të duam të tjerët pa dashur më parë veten.
Një marrëdhënie e mirë harmonie, njohjeje dhe kënaqësie me veten është një nga shtyllat themelore të marrëdhënies me të tjerët. Jo vetëm me partnerin, por edhe me të gjithë njerëzit që na rrethojnë çdo ditë. Nëse kemi dyshime ose konflikte të brendshme dhe i projektojmë ato te të tjerët, ndoshta nuk do të jemi në gjendje t’i shohim ato. Kjo mund të na bëjë të mendojmë se janë marrëdhëniet tona romantike ato që janë të gabuara, kur në realitet gabojmë në marrëdhënien tonë me veten.
Çfarë mund t’u ofrojmë të tjerëve nëse as nuk e dimë se çfarë kemi brenda? Si mund të na bëjnë të tjerët të lumtur nëse ne nuk e duam atë? Gjëja e parë dhe më e rëndësishme është të krijojmë një marrëdhënie të mirë me veten, të bazuar në sinqeritet dhe plotësi, dhe më pas ta bëjmë atë pjesë të marrëdhënieve që krijojmë me të tjerët. Ideja është që ta inkorporojmë këtë energji pozitive në marrëdhëniet tona me të tjerët. Duke u shoqëruar dhe krijuar miqësi ose lidhje emocionale, ne zbulojmë pjesë të vetes që nuk i dinim më parë. Marrëdhëniet shoqërore na tregojnë një pjesë të vetes që ne e pasqyrojmë te të tjerët, si pasqyra, dhe që na bëjnë të zbulojmë sjellje ose emocione të reja që ne projektojmë.
Mësoni të jeni vetëm
Të dish të jemi vetëm na hap dyert e intimitetit. Njohja e vetvetes dhe njohja e shijeve, dëshirave, defekteve dhe gabimeve tona na bën më të sinqertë dhe më të fortë. Objektivi i këtij udhëtimi do të jetë të mësosh të duash, përmes thellësisë dhe njohurive, dhe jo me sy të lidhur. Të duash veten, të respektosh veten, t’i japësh kohë vetes dhe të ndjesh veten do të jenë shtyllat themelore për një marrëdhënie të mirë me çdo aspekt të mendjes suaj. Nëse mësojmë të jemi vetëm, do të jemi në gjendje të marrim vendime dhe të krijojmë marrëdhënie romantike që na sjellin diçka dhe na bëjnë të rritemi; nuk do të jetë kurrë një domosdoshmëri, sepse dashuria është tashmë brenda secilit prej nesh.
Një hap i mirë për të mësuar të jesh vetëm është të dish të dallosh të qenit vetëm nga të ndihesh vetëm. Ndjenja e të qenit vetëm mund të marrë një konotacion negativ që nuk kërkohet kur përpiqemi të mësojmë të “jemi vetëm”. Të ndihesh i vetmuar përfshin izolimin, distancën nga bota sociale, vetminë. Të qenit vetëm është një vendim individual dhe përfshin një kërkim të kryer me kënaqësi dhe entuziazëm brenda secilit prej nesh, i cili, megjithatë, nuk nënkupton izolim apo dhimbje.
Ne jemi qenie të plota
“Ndihem mirë me veten time dhe ju zgjedh për të ndarë një udhëtim, një udhëtim të ndërmarrë nga dy njerëz të kompletuar që e duan njëri-tjetrin dhe jo nga dy gjysma që kanë nevojë për dikë që të plotësojë njëri-tjetrin”. Dashuria ndaj të tjerëve do të jetë gjithmonë një vendim dhe jo përgjigje për një nevojë. Mund të jetë rrezik të besojmë se diçka po na mungon dhe ta kërkojmë atë jashtë vetes, kur në realitet ajo që na mungon është të dëgjojmë dhe të kuptojmë veten, të dimë se çfarë duam dhe të njohim më mirë veten për të kuptuar se si ta arrijmë atë. Të mos biem në grackën e të menduarit se problemi është jashtë, le të shikojmë fillimisht brenda vetes, ta zgjidhim atë problemin e brendshëm dhe pastaj të shikojmë përreth.
Mos kërkoni dikë që ju plotëson, por që ju pranon
Ashtu si ju, ju do të duhet të pranoni tjetrin si një qenie të plotë. Jetoni një histori të plotë, me personin më të rëndësishëm që ju shoqëron: veten. Të tjerët nuk do të vijnë për t’ju dhënë atë që ju mungon, por për të ndarë. Falë tyre do të përfitoni nga rasti për t’u njohur, sepse dashuria dhe historia e secilit prej nesh nuk mbaron: kapitujt vazhdojnë të shkruhen me kalimin e kohës.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
