Kjo praktikë, më shumë sesa një tabu apo një perversitet, është një mënyrë e vlefshme për të eksploruar kënaqësinë, ku dhimbja transformohet në dëshirë dhe pushteti në bashkëfajësi.
Kush tha që dhimbja dhe kënaqësia nuk mund të shkojnë dorë për dore? Për disa, një puthje ose një përkëdhelje është e mjaftueshme për të ndezur pasionin e tyre. Për të tjerët, janë kafshimet, gërvishtjet, shpullat ose lojërat e pushtetit që i eksitojnë. Kuptimi i sadomazokizmit, një praktikë seksuale që ngjall po aq kuriozitet sa paragjykimi, fshihet në këtë kryqëzim të nënshtrimit dhe dominimit.
Termi rrjedh nga bashkimi i dy impulseve: sadizmit, i lidhur me kënaqësinë e dominimit, dhe mazokizmit, i lidhur me kënaqësinë e të qenit i dominuar. Por larg dhunës me të cilën shpesh ngatërrohet, është një dinamikë erotike konsensuale ku eksplorimi i kufijve mund të jetë një burim intensiv kënaqësie.
Cili është kuptimi i sadomazokizmit?
Në imagjinatën popullore, sadomazokizmi shpesh mendohet se i referohet atyre që kënaqen duke u goditur gjatë seksit. Por në realitet, ky term përshkruan praktikat erotike ku kënaqësia lind nga një shkëmbim konsensual i pushtetit, nënshtrimit, dominimit dhe madje edhe dhimbjes dhe poshtërimit.
Psikiatri Richard von Krafft-Ebing prezantoi termat “sadizëm” dhe “mazokizëm” në veprën e tij Psychopathia Sexualis (1886). Këto ide u frymëzuan nga veprat e Markezit de Sade, i famshëm për eksplorimin se si kontrolli mund të bëhej i këndshëm; dhe të Leopold von Sacher-Masoch, i cili foli për nënshtrimin si një burim eksitimi dhe dëshire.
Sadomazokizmi është pjesë e universit BDSM, i cili përfshin lojëra skllavërie dhe dominimi, gjithmonë me kufij të rënë dakord dhe të respektuar. Prandaj, pjesëmarrësit vendosin se çfarë janë të gatshëm dhe çfarë nuk janë të gatshëm të bëjnë, dhe përdorin fjalë të sigurta për të ndaluar nëse nuk ndihen rehat.
Edhe pse RAE e përcakton sadomazokizmin si një “perversion seksual të dikujt që kënaqet duke shkaktuar dhe pranuar poshtërim dhe dhimbje”, ai konsiderohet patologjik vetëm nëse prodhon ankth ose ndikon në jetën e përditshme të njerëzve.
Kimia e dëshirës: kur dhimbja shndërrohet në kënaqësi
Pas sadomazokizmit qëndron një komponent i fuqishëm neurokimik dhe emocional që i transformon këto përvoja në akte intimiteti dhe kënaqësie intensive. Sipas një studimi të botuar në The Journal of Sex Research , kjo ndodh sepse truri ka aftësinë ta riinterpretojë dhimbjen si kënaqësi kur ajo ndodh në një kontekst erotik. Kështu, çlirimi i endorfinave, dopaminës dhe neurotransmetuesve zvogëlon ndjesinë e dhimbjes dhe e transformon atë në eksitim dhe kënaqësi.
Në mënyrë të ngjashme, besimi dhe lidhja me një partner mund ta përforcojnë përvojën BDSM. “Përvoja e dhimbjes në këtë kontekst mund të shkaktojë gjendje të ndryshuara të vetëdijes që mund të jenë të ngjashme me ato që ndodhin gjatë meditimit të vetëdijes”, vunë në dukje studiuesit.
Pse sadomazokizmi u pëlqen disa njerëzve më shumë se të tjerëve?
Për shumë njerëz, sadomazokizmi është një mënyrë për të eksploruar seksualitetin e tyre dhe për të përjetuar gjëra që ua vënë në provë kufijtë dhe u lejojnë atyre të shijojnë ndjesi të pazakonta. Një artikull në revistën akademike Acta Psychologica theksoi se njerëzit me tipare të errëta të personalitetit (narcisizëm, makiavelianizëm, psikopati dhe sadizëm) janë më të interesuar për sadomazokizmin. Megjithatë, kjo nuk do të thotë që të gjithë ata që praktikojnë BDSM i kanë këto tipare. Nga ana tjetër, seksi, mosha dhe dëshira për përvoja të reja lidhen me një interes në sadomazokizëm. Studimi tregon se gratë, më shumë se burrat, kanë tendencë ta perceptojnë dhimbjen si të këndshme. Për më tepër, të rinjtë janë më të interesuar të marrin një rol të nënshtruar, ndërsa të moshuarit preferojnë role dominuese.
Kur sadomazokizmi pushon së qenët i sigurt?
Edhe pse nuk është një çrregullim mendor, por më tepër një shprehje e diversitetit seksual dhe lirisë personale, në mjedise pa pëlqim ose të pasigurta mund të jetë një praktikë që rrezikon shëndetin fizik dhe mendor të pjesëmarrësve. Ja disa shenja paralajmëruese:
Ndjenja e fajit ose ankthi: nëse pas takimit seksual ka më shumë shqetësim emocional sesa kënaqësi.
Ndërhyrje në jetën e përditshme: nëse praktika shndërrohet në varësi ose përkeqëson jetën shoqërore dhe të punës.
Mungesa e pëlqimit: nëse një person ndihet i presionuar ose i manipuluar për të kryer akte sadomazokiste.
Kalimi i kufijve: kur dhimbja ose poshtërimi tejkalon atë për të cilën është rënë dakord dhe fjala kyçe për të ndaluar nuk respektohet.
Përkeqësimi i marrëdhënies: në disa raste, dinamikat sadomazokiste ndikojnë në vetëvlerësim ose në besimin dhe sigurinë e lidhjes.
Sadomazokizmi, brenda spektrit të diversitetit seksual, nuk është një patologji, por më tepër një preferencë që, kur praktikohet me pëlqim dhe respekt, mund të forcojë besimin dhe intimitetin në një marrëdhënie. Megjithatë, nëse shkakton shqetësim, faj ose ankth, është e rëndësishme të flisni me partnerin tuaj dhe, nëse është e nevojshme, të kërkoni mbështetje profesionale për të mbrojtur mirëqenien tuaj.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
