Të gjithë jemi të angazhuar në betejat tona të brendshme. Për disa prej nesh, është pothuajse sikur shpirti jonë po lufton në luftën e Tretë Botërore dhe të vetmit njerëz që e kuptojnë atë është pikërisht vetja jonë.
Mendja bën supozime, krijon ide dhe koncepte të reja, mendon dhe rimendon, parashikon më të keqen, bën gjykime për të tjerët, gjykohet kundër… Dhe, sigurisht, gjykimet për veten tonë.
Kjo makinë që punon vazhdimisht na torturon. Dhe lë pas “mbetje mendore.” Shkencëtarët pohojnë se më shumë se 60.000 mendime kalojnë nëpër mendjet tona në ditë. Ata gjithashtu vlerësojnë se për shumicën e njerëzve, shumica e këtyre mendimeve (rreth 80%) janë negative, toksike dhe jofunksionale.
Shumicën e kohës jemi në mode autopilot. Për shkak të kësaj, ndikohemi kaq shumë nga bindjet tona. Këto janë bindje që ne formojmë gjatë fëmijërisë dhe që janë të rrënjosura tek ne nëpërmjet përvojës.
Intelekti dhe truket
Ne mendojmë se personi tjetër ndan pikëpamjen tonë. Kjo është një nga arsyet pse vuajmë. Të gjithë e shohim botën përmes lenteve të ndryshme. Ndërsa diçka do të thotë një gjë për mua, kjo do të thotë diçka ndryshe për ty. Guxojmë t’i gjykojmë njerëzit e tjerë, sepse besojmë se të gjithë duhet t’i shohin gjërat si ne.
Ne madje gjykojmë veten. Harrojmë se nuk mund ta vlerësojmë të kaluarën nga këndvështrimi ynë aktual. Tani i dimë rezultatet, por në atë kohë asgjë nuk ishte e sigurt, si shumë opsione të tjera, ishte vetëm një mundësi.
Në të dy rastet, nuk janë njerëzit e tjerë që ju shkaktojnë dhimbje. Në rastin e parë, shpresat e tua për njerëzit të bëjnë të vuash. Ne presim që të gjithë të jenë ashtu siç duam ne. Kjo na pengon t’i pranojmë për atë që janë në të vërtetë. Për këtë bëhet fjalë për luftën.
Pranimi dhe dashuria shërojnë të gjithë, madje edhe mundimet e brendshme
Kur pranon se kush je në të vërtetë (duke përfshirë edhe të metat e tua), i sheh të metat e të tjerëve nga një këndvështrim më i sjellshëm. Nëse mendojmë për dikë që na sulmon, kjo mund të ndodhë sepse ata kanë të bëjnë me betejat e tyre të brendshme. Ata po sulmojnë pa e kuptuar.
Shkaqet themelore të kësaj gjendjeje janë plagët emocionale që mësuan në fëmijëri dhe taktikat e mbijetesës. Më pas ata u plagosën vetëm kur kërkuan dashurinë dhe pranimin. Shumicën e kohës, kjo është ajo që i bën njerëzit të veprojnë në këtë mënyrë.
Pra, nëse beson se dikush po të sulmon, mos harro se ndoshta nuk e ka bërë qëllimisht. Ky është një defekt që ata po projektojnë, ose është iluzioni juaj.
Ne duhet të pranojmë faktin se njerëzit e tjerë nuk do t’i trajtojnë gjithmonë ashtu siç duam ne. Ata nuk do të na trajtojnë gjithmonë ashtu siç duam ne. Ata do të veprojnë si të duan..
Mos harro se dashuria rritet kur i bëjmë pikëpamjet tona më të qëndrueshme, më të dhembshura dhe më të dhembshura. Dashuria sjell lumturi ndërsa gjykimi i rreptë sjell vuajtje.
Nëse ndalojmë së gjykuari dhe fillojmë të shohim me zemrat tona, vuajtjet tona do të zhduken. Mund të zgjedhësh të jesh viktimë e luftës tënde, ose mund të bëhesh luftëtar. Një viktimë lufton për të justifikuar veten, gënjen, fajëson, ankohet dhe heq dorë.
Por një luftëtar merr përgjegjësinë për atë që ka në jetë. Ai e di se nuk mund të fajësojë njerëzit e tjerë, ai e di se krijon përgjegjësinë. Dhe ai e di se është i vetmi që mund të ndryshojë rrethanat e tij.
/Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
