Juristët, sidomos ata të specializuar në të drejtën e punës, thonë se “djalli fshihet në detaje”, sepse ndonjëherë një fjalë e vetme mund të ndryshojë tërësisht kuptimin e një teksti ligjor. Por edhe romantikët e njohin rëndësinë e detajeve, megjithatë ata i japin një tjetër kuptim: “parajsa fshihet në detaje”. Kjo është pikëpamja e njerëzve romantikë.
Askush nuk e di me saktësi kur nisi “epidemia” e frikës ndaj romantizmit. Dukej sikur të gjithë kishin një lloj tmerri nga mundësia për t’u quajtur “banalë”. Por ata nuk e dinin se romantizmi nuk është domosdoshmërisht banal dhe as që banaliteti është gjithmonë romantik. Si çdo gjë tjetër në jetë, edhe këtu gjithçka varet nga ekuilibri.
Ajo që e dallon të bukurën nga të zakonshmen është sinqeriteti. Një poezi është banale kur mundohet të impresionojë me fjalë të zbukuruara, në vend që të shprehë ndjenjat e vërteta. Çdo gjest që duket i dashur, por ka për qëllim të shkaktojë admirim apo habitje, në vend që të sjellë ngrohtësi dhe mirësi te personi i dashur, është po ashtu banal. Dhe kjo sepse është i shtirur, jo i sinqertë – ndaj shpesh edhe qesharak.
Romantizmi i jep jetës ngjyra
Një akullore me shije vanilje është një akullore me shije vanilje kudo që të jesh. Por nëse të servohet me pak fëstëkë, me çokollatë të shkrirë dhe në një formë të bukur, menjëherë e shijon ndryshe. E ndien veten më të lumtur, më të përkëdhelur, më të vlerësuar. Në atë moment, akullorja nuk është më thjesht një ëmbëlsirë – është një kënaqësi e veçantë.
Këto detaje, që në dukje nuk janë të domosdoshme, mund të zgjojnë emocione të thella dhe të bëjnë që një çast i zakonshëm të shndërrohet në një kujtim të paharrueshëm. Pikërisht dashuria në çift është terreni më i natyrshëm për të shprehur romantizmin. Ndoshta, nëse ndonjëherë keni shkruar një poezi, e keni bërë në një moment dashurie të thellë. Lule, çokollata apo letra dashurie – janë gjeste që lidhen ngushtë me dashurinë romantike. Ato janë karburanti i fshehtë i pasionit.
Një person romantik di ta zbukurojë jetën me mijëra ngjyra. Dashuria mund të ekzistojë edhe pa romantizëm, por romantizmi i jep asaj shkëlqimin më të ndritshëm. Ai krijon kujtime të paharrueshme dhe e kthen çdo moment të vogël në një përjetim të vërtetë.
Frika nga romantizmi
Në thelb, një gjest romantik është një shprehje e qartë dashurie dhe një tregues i rëndësisë që i jepet personit tjetër. Ai arrin ta shndërrojë një moment të zakonshëm në diçka të jashtëzakonshme. Është shenjë kujdesi, vëmendjeje dhe dëshire për ta ngritur tjetrin lart. Zakonisht, të papriturat e vogla romantike sjellin ndjenja kënaqësie dhe plotësie. Megjithatë, shumë njerëz e jetojnë dashurinë me kujdes të tepërt. Ata nuk duan që tjetri të kuptojë sa shumë u intereson apo çfarë janë të gatshëm të bëjnë për ta bërë të lumtur. E jetojnë dashurinë në mënyrë “mekanike”, si një detyrë funksionale – pa teprime, pa “banalitete”, pa shumë ndjenja. Ka edhe nga ata që janë emocionalisht të ftohtë. Nuk i durojnë dot poezitë dhe qeshin kur dëgjojnë një serenatë. Për ta, dashuria është më shumë mbështetje, komunikim, mirëkuptim – dhe jo muzikë me violinë, aromë trëndafilash apo fjalë të ëmbla në vesh.
E vërteta është se në jetë nuk ka formula të gatshme. Por ajo që dihet është se jeta bëhet më e bukur kur kemi pranë një njeri që di të na bëjë të ndihemi të veçantë. Dhe po ashtu, është më e ndritshme kur arrijmë ta bëjmë dikë të buzëqeshë sinqerisht, vetëm me një gjest të vogël dashurie. Romantizmi është si melodia që i jep shpirt fjalëve – për t’i kthyer në këngë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
