Keni ndonjë koleg apo koleg që ankohet në çdo rast? Shumë punë, shumë pak punë, detyra jo interesante, apo për paratë, për biznesin tuaj, qoftë edhe për temperaturën e sistemit të ventilimit në zyrë? Të gjithëve na ka ndodhur të paktën një herë të takojmë një person të tillë në punë. Kujdes: marrëdhënia emocionale që mund të krijohet natyrshëm me njerëzit me të cilët kalojmë pjesën më të madhe të ditës është një nga burimet kryesore të stresit tonë të përditshëm. Dhe ndonjëherë mund të ndikojë tek ne dhe të na pengojë në punë.
Në koleksionin e eseve të shkurtra të redaktuar nga Gemma Elwin Harris, Pse është qielli blu? Përgjigje të lehta për pyetjet e vështira të fëmijëve(BUR), Robin Dunbar shkruan: “Kur biem në dashuri, ana e djathtë e trurit tonë bëhet shumë aktive. Është në fakt një fushë veçanërisht e rëndësishme nga pikëpamja emocionale. Gjuha, megjithatë, kontrollohet pothuajse tërësisht nga ana e majtë. Kjo është arsyeja pse ne kemi vështirësi të mëdha të flasim për ndjenjat dhe emocionet tona: zonat gjuhësore në të majtë nuk janë në gjendje të dërgojnë mesazhe mirë në zonat e emocioneve në të djathtë. Kështu që fjalët na dështojnë dhe ndihemi të paaftë për të përshkruar atë që ndjejmë.” Antropologu britanik (i cili tregoi sesi secili prej nesh mund të kultivojë marrëdhënie të qëndrueshme shoqërore me deri në 150 persona, edhe pse mund të kemi mijëra kontakte në rrjetet sociale,ato aktivitete që ne dimë t’i bëjmë, që i bëjmë mirë, derisa dikush të fillojë të ankohet për gjithçka, p.sh., dhe gjithçka bëhet më e rëndë, më e ndërlikuar.
SI TË MOS JENI NË HUMOR TË KEQ NË ZYRË?
Ngacmimi emocional është i lehtë: ne përsërisim sjelljet dhe, në zyrë, sinkronizojmë gjendjen shpirtërore, shprehjet, mënyrat e të bërit të gjërave. Dhe të sillesh, qoftë edhe keq. Ashtu si kur dikush bërtet dhe ju keni dëshirë të bëni të njëjtën gjë. Asgjë që na ndodh nuk mbetet në ndarje të mbyllura. Megjithatë, kur i lëmë emocionet të udhëheqin mendimet tona, ne kurrë nuk japim më të mirën. Emocionaliteti na çon në vetë-sabotim, për shembull, duke luajtur në duart e një shefi që do që ne të vrasim veten, ose më thjesht na çon në rraskapitje sepse nuk jemi në gjendje të shkëputemi aq sa të pranojmë se ajo që ndodh në punë është vetëm punë dhe duhet të menaxhohet sipas rregullave të tjera nga ato me të cilat ne menaxhojmë aspekte të tjera të jetës sonë. Psikologu Marc Brackett – themelues dhe drejtor i Qendrës Yale për Inteligjencën Emocionale – na fton t’i japim vetes një pushim.
Do të thuash: sa banale! Megjithatë, numërimi deri në dhjetë siç na sugjeruan në shkollë kur ne zemëroheshim, mund të ishte vërtet zgjidhja. Sipas Brackett ne kemi mësuar që fëmijë të kalojmë nga arsyetimi racional – gjatë të cilit jemi në gjendje të shprehim mendime dhe të ekspozojmë këndvështrime të ndryshme – në irracionalitet. Në fazat e hershme të jetës ne jemi të ekspozuar në mënyrë të pashmangshme ndaj fjalimeve negative, dëgjojmë të tjerët të fajësohen, jemi dëshmitarë të qarave ose argumenteve: të gjitha format e të shprehurit që zakonisht kërkojnë kontroll të ulët njohës dhe shpesh përsëriten sepse – duke ofruar një dalje – ato gjithashtu veprojnë si kënaqësi e përkohshme. Ndërsa rritemi, ndjekim shumë nga sjelljet që kemi mësuar, duke i futur aty-këtu midis zakoneve tona, në kontekste të ndryshme, pa aftësinë për të parë se si këto ndikojnë në marrëdhëniet tona, ndonjëherë duke na penguar të arrijmë qëllimet tona.
Si të dilni prej saj? Marrja e një pushimi – siç e quan Brackettmetamoment – të pyesim veten: “A po dëgjoj saktë?” Dhe gjithashtu: “A po e bëj veten të dëgjohet?” Unë do të shtoja. Pushimet, së bashku me frymëmarrjen e ngadaltë dhe të thellë, na lejojnë të ulim nivelet e kortizolit, hormonit të stresit. In Permission to Feel: Zhbllokimi i fuqisë së emocioneve për të ndihmuar fëmijët tanë, veten tonë dhe shoqërinë tonë të lulëzojnë (Librat Celadon) Marc Brackett shpjegon se është një ushtrim i dobishëm për ta detyruar veten të gjejmë përgjigjen tonë më të mirë kur të kapen në sy nga emocionet.
Dhe ai pyet: kur shefi juaj kritikon punën tuaj, sa mund t’i thoni vetes se ka gjithmonë diçka që mund të mësoni? Zgjidhja, për të mos shpërthyer në lot apo për të MOS filluar të bërtasësh, është të mendosh për reputacionin tënd: çfarë dua që të tjerët të mendojnë për mua?
Burimi alfemminile
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
