Falë përparimit të teknologjisë, ne mund të aksesojmë realitete të simuluara që përfaqësojnë dixhitalisht botën në të cilën jetojmë. Megjithatë, kjo përbën disa sfida që i trajtojmë me hollësi në këtë artikull.
Realiteti virtual ka aftësinë të zhytë përdoruesit në mjediset dixhitale. Në këtë mënyrë, po përballemi me një transformim progresiv të mënyrës sonë të të jetuarit.
Ne e quajmë perceptimin mënyrën se si interpretojmë atë që na rrethon. Në këtë proces, shqisat tona kanë një rol udhëheqës. Megjithatë, virtualiteti luan me ta për të krijuar një mjedis të ngjashëm me atë në të cilin zhvillohemi çdo ditë. Në seksionet që vijojnë, ne do t’ju tregojmë më shumë për këtë.
Si e quajmë realitet virtual?
Fakulteti i Informatikës i Barcelonës e përkufizon realitetin virtual si ato sisteme kompjuterike që gjenerojnë përfaqësime në kohë reale të realitetit. Një botë e tillë karakterizohet nga mungesa e një mbështetjeje fizike, pra imazhi që projektohet është fiktiv dhe mbështetja jepet nëpërmjet kompjuterëve.
Fushat e aplikimit të realitetit virtual
Robotikë
Industria
Mjekësia dhe shëndeti,
Arkitektura dhe urbanizmi,
Ushtarak dhe aérospatial.
Realiteti virtual dhe perceptimi i botës
Sipas Jorge Tamés dhe Batta, asnjë fushë e simuluar nuk është e barabartë me kontaktin e vërtetë që kemi me botën. Dhe këto parashikime ndikojnë në shqisat tona.
Një pikëpamje tjetër sugjeron se teknologjitë virtuale krijohen me synimin për të prodhuar disa efekte. Kështu, si ajo që përfaqësohet, ashtu edhe mjetet për ta arritur atë, janë entitete reale. Pra, jemi dëshmitarë të një mënyre të re për të kuptuar realitetin.
Nuk është një perceptim i plotë i botës, por një mënyrë e pjesshme për të kapur realitetin. Qenia njerëzore, në realitetin virtual, privohet nga perceptimi i mjedisit të tij me gjithë qenien e tij.
Ndikimi i realitetit virtual në perceptimin shqisor
Perspektiva: hapësira e perceptuar nuk është reale. Qëllimi i saj është të ngatërrojë përdoruesin.
Tingulli: konsiderohet si një gjenerator i hapësirës dhe një stimulant i zonave të ndryshme të trurit.
Drita dhe ngjyra: nëpërmjet përdorimeve dhe rregullimeve të ndryshme, shikuesi percepton ndjesi të ndryshme.
Projeksionet: zënë volumin pa përdorimin e materialeve. Në këtë mënyrë, kufijtë e hapësirës ndryshohen.
Realiteti virtual gjeneron një dimension të hapësirës që është koherente me dimensionin njerëzor. Vetitë e botës fizike përdoren për modelin dixhital për të projektuar hapësirat virtuale.
Realiteti virtual, perceptimi i botës dhe filozofia
Në këtë rend, ndjenja e realitetit në botën virtuale varet nga faktorët fizikë dhe psikologjikë. Të parët i referohen perceptimeve të përdoruesit në lidhje me shqisat e tyre. Nga ana tjetër, faktorët psikologjikë kanë të bëjnë me interaktivitetin e përdoruesit me realitetin virtual. Sa më i madh të jetë ndërveprimi, aq më i madh është iluzioni i realitetit.
Mund të themi se realiteti virtual është një kopje e botës fizike që njohim në jetën tonë të përditshme. Ajo që ndodh është ndjenja e mashtrimit tek personi. Dhe ky perceptim e ka origjinën në mendjen tuaj nëpërmjet mjedisit të krijuar nga kompjuteri.
Një shqetësim shumë i zakonshëm është të pyesim veten se çfarë do të ndodhte nëse realiteti virtual bëhet gjithnjë e më realist? Kjo na sjell në një nga sfidat e përdorimit të realitetit virtual. Problemi që lind është se cilat janë kufijtë tanë në dallimin e botës reale nga ajo imagjinare e krijuar nga kompjuteri.
Kufijtë midis reales dhe imagjinares mund të bëhen të mjegullta, argumenton një botim nga Universiteti i Barcelonës. Aq shumë sa mund të përjetojmë emocione që nuk janë reale. Ose, kanë sjellje që janë të pranueshme në realitetin virtual, por jo në botën reale.
/Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
