Nga Brett Steenbarger, Profesor Klinik i Asociuar i Psikiatrisë dhe Shkencave të Sjelljes në Universitetin Mjekësor SUNY Upstate në Sirakuzë, NY.
Kur flasim për psikologjinë, i referohemi zhvillimit të vetes. Kur flasim për spiritualitetin, i referohemi kapërcimit të vetes sonë. Shumica prej nesh kanë mendime dhe ndjenja argëtuese, të cilat duhet të jenë të pranishme më shumë në jetë sesa rutinat e përditshme në punë dhe në shtëpi. Reflektime të tilla janë në zemër të traditave më të mëdha fetare dhe shpirtërore në botë. Po, ne kemi nevojë për sukses, njohje dhe vlerësim, dhe gjithashtu, kërkojmë kuptim, qëllim dhe përmbushje.
Një gabim i zakonshëm është supozimi ynë se, sfidat psikologjike duhet të kenë zgjidhje psikologjike dhe prandaj duhet të adresohen psikologjikisht. Kjo nuk ndodh gjithmonë. Ne e dimë se ka tendenca të trashëguara biologjike, të trashëguara për shembull, drejt ankthit dhe depresionit. Në mënyrë të ngjashme, përvojat individuale të zhgënjimit mund të pasqyrojnë çështje më të gjera shoqërore brenda një familjeje ose një vendi pune.
Kur fillova për herë të parë punën time në këshillimin e studentëve në një shkollë mjekësore, për shembull, mësova se shumë nga problemet e përjetuara nga studentët me ngjyrë ndodhën sepse ato shiheshin dhe trajtoheshin ndryshe nga studentët e shumicës. Një shembull i shkëlqyer ishte përjashtimi nga grupet e studimit për shkak të supozimit se ata ishin më pak të kualifikuar dhe në klasë vetëm për shkak të veprimit afirmativ. Asnjë sasi e teknikave tradicionale psikologjike nuk mund t’i ketë adresuar në mënyrë adekuate ato sfida. Ato u trajtuan duke ndryshuar mënyrat në të cilat studentët ndërvepruan në kurrikul, me projekte të strukturuara, grupore bashkëpunuese që i shtynë studentët të përjetojnë njëri-tjetrin ndryshe dhe pozitivisht.
Shumë herë, rolet që përcaktojnë suksesin tonë të përditshëm në jetë janë pikërisht ato që mbytin pikat tona të forta dhe atë që gjejmë më kuptimplote në jetë. Në situata të tilla, ne përjetojmë stres dhe ankth, jo për shkak të lidhjeve tona psikologjike, por sepse kemi nevoja të thella, të paplotësuara që na lënë të frustruar dhe na vjedhin energjinë.
Nuk është prania e konflikteve, por përkundrazi mungesa e asaj që Maslow e quajti “përvoja kulmore” që qëndron në pjesën më të madhe të shqetësimit tonë psikologjik. Një shembull i mirë në botën e tregtimit dhe investimit është menaxheri i parave që shkel rregullat e tij ose të saj për të ndjekur një mundësi të hulumtuar jo plotësisht.
Kur thellohemi në atë që shkoi keq, rezulton se tregtia e dobët nuk ishte thjesht një humbje e disiplinës. Përkundrazi, tregtari kishte përjetuar një mungesë risie dhe kreativiteti në punën e tyre. Nevoja e mbyllur, e paplotësuar doli në një mënyrë që nuk ishte e dobishme për kthimet monetare. Përgjigja për një situatë të tillë është kultivimi i rutinave të reja të punës që përfshijnë inovacionin dhe mendimin e freskët, në mënyrë që nevojat e paplotësuara të krijimtarisë të mos sabotojnë pjesët e jetës që kërkojnë standardizim të procesit.
Rritja jonë shpirtërore vjen nga shprehja dhe kultivimi i fuqive tona. Ne ndihemi më të plotë me qëllim që të zhytemi në atë që bëjmë më mirë dhe atë që është më kuptimplotë për ne.
Shumë herë, sfida nuk është të punojmë në pakësimin e problemeve tona psikologjike, por në zgjerimin e zhvillimit tonë shpirtëror.
Sa orë nga një ditë tipike jeni me të vërtetë personi që jepni më të mirën tuaj? Si mund të jepni më të mirën nga vetja në marrëdhëniet tuaja?
Po në punën tuaj? Sipas orarit tuaj ditor?
Sa shpesh mendoni se jeni duke bërë gjëra që bëjnë një ndryshim kuptimplotë, pozitiv?
Është e pamundur të ndihemi mirë nëse nuk arrijmë ta jetojmë jetën në masë të madhe; çfarë gjërash të mëdha do të bëni sot?
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Forbes
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
