Kur jeni të dashuruar, trupi juaj zgjohet, duke përfshirë të gjitha shqisat. Dikush ndihet veçanërisht i prekshëm, i brishtë, por në të njëjtën kohë shumë, shumë i fuqishëm. Dashuria nënkupton shprehjen konkrete dhe të drejtpërdrejtë të një bashkimi dhe është një proces që lehtëson dhe gjithashtu lejon integrimin brenda vetes.
Egos nuk i pëlqen shumë kjo lloj përvoje pasi tenton të ndahet, të vendosë kritere që janë personale dhe unike. Nëse ky aspekt lejohet të mbizotërojë, tendenca mund të jetë mbyllja dhe ikja edhe përpara një dashurie të madhe të mundshme. Në fakt, dashuria korrespondon me një forcë të madhe dhe shpesh të frikshme. Por nëse lini hapësirë për ndjenjën e bashkimit dhe të energjive që shkojnë në përmbledhje dhe krijojnë një të tretë të madhe dhe të ndryshme, atëherë mund të ndodhin mrekulli të përditshme.
Dashuria na bën të shijojmë më mirë përvojën e momentit aktual. Lidhja e shkurtër qesharake qëndron në faktin se, përballë dashurisë, mund të ndodhin forca të kundërta; dikush mund të tundohet të ngurtësohet, të vendosë barriera, të luftojë përsëri. Janë të rralla rastet kur takimi korrespondon me ato përralla për të cilat dëgjoni. Marrëdhëniet dhe dashuria janë forma të punës dhe kënaqësisë së bashku, por jo kënaqësia e kuptuar si një sens konsumatori, jo si premtimi i momenteve të lumtura.
Dashuria nuk korrespondon me një kontratë ose një seri kontratash dhe nuk do të thotë një vallëzim i paraqitjeve ose dëshirave të supozuara. Kjo do të thotë të vallëzosh së bashku me tjetrin dhe të jesh gati për të ndryshuar, integruar, kompletuar tiparet e karakterit, pa hequr dorë nga vetja. Të biesh në dashuri nuk korrespondon me tërheqjen dhe për të kuptuar ndryshimin midis dy kushteve, duhet të vihet në lojë një dimension i thellë, ku kërkimi i ekuilibrit ka një notë delikate dhe frymëzohet nga dëshira për kohezion.
Kur bini në dashuri dhe e mirëpritni këtë përvojë mund të ketë më shumë shpërqendrime, ritmet ndryshojnë, aspektet e personit tjetër janë të integruara, ju e gjeni veten me mendime në ajër ose gjithmonë duke folur me miqtë e këtij territori. Nuk dihet plotësisht që korrespondon të duash veten. Nuk ka kufizime personale në mënyrat se si zhvillohet ky proces. Ndjenja e rënies në dashuri hap dyert e një kontakti intim me veten / dhe me njerëzit e tjerë, duket si një zjarr që ndizet brenda gjoksit. Oreksi zvogëlohet, zemra “kërcen” bukur dhe dëshira për të qenë pranë personit me të cilin dashuroheni rritet gradualisht.
Psikologji dhe dashuri
Në psikologji, faza e rënies në dashuri zgjat rreth dy ose tre vjet në maksimum dhe i hap rrugën një ndjenje që arrin të piqet për t’u bërë diçka e rëndësishme që ka aromën e ndërtimit. Në përmbledhje, kur bie në dashuri, një seri e tërë mekanizmash psikologjikë dhe biokimikë aktivizohen njësoj si me ato që shkaktohen kur krijoni varësi ndaj substancave. Ne kemi nevojë për tjetrin, ne hulumtojmë, emocionohemi dhe prodhojmë shumë dopaminë, norepinefrinë dhe feniletilaminë (PEA).
Ata janë neurotransmetues që krijojnë shumë varësi dhe për fat të mirë nuk priren të zgjasin. Pra, çfarë ndodh më pas në një nivel psikologjik? Këta neurotransmetues thjesht lënë hapësirë për substanca më pak “emocionuese” që më tepër ndikojnë në stabilitetin e marrëdhënies (të tilla si oksitocina dhe vazopresina). Rënia në dashuri, në fakt do të përkufizohej si një ngjarje “stresuese” dhe nënshtron trupin dhe mendjen në një tension që disi ka aspekte të dobishme dhe jo të qëndrueshme.
Të biesh në dashuri stimulon si psikikën ashtu edhe lëkurën pasi rrit prodhimin e oksitocinës, një hormon i lidhur me hormonin DHEA, i cili ngadalëson plakjen, duke nxitur rinovimin e qelizave, duke na bërë gjithashtu të menaxhojmë stresin në mënyrë më efikase. Të biesh në dashuri ka implikime të shkëlqyera edhe në nivelin njohës: ne e dimë që kur biem në dashuri / dhe ndiejmë flutura në stomak dhe koka jonë është në re, por në thelb truri është më aktiv dhe produktiv me një rritje të madhe të dozave tona të krijimtarisë dhe potencialit të kujtesës.
Cili është ndryshimi midis të rënit në dashuri dhe të qenit i dashuruar
Të jesh i dashuruar kërkon shumë prezencë, madje edhe afërsi fizike. Sa herë që takoni personin me të cilin po dashuroheni, eksitimi rritet dhe gradualisht e kuptoni se ajo valë e emocioneve të pavetëdijshme po bëhen diçka. Dashuria nuk ka të bëjë me diçka të pavetëdijshme, por përfaqëson një rrugë për të jetuar me përkushtim dhe duke e bërë personin tjetër të ndihet i mbrojtur. Të duash do të thotë të përpiqesh ta bësh tjetrin të lumtur edhe me veprime të vogla, bazuar në njohjen gjithnjë e më mirë të këtij personi.
Të duash do të thotë të ndash, të kapërcesh pengesat dhe frikën, të tregosh veten edhe në anë të brishta dhe në blloqe emocionale. Ky proces zgjat me vite dhe korrespondon me një investim real, kërkon kohë, energji dhe dëgjim të vetvetes / dhe personit tjetër. Të duash do të thotë qëndrueshmëri dhe këmbëngulje, do të thotë të njohësh njëri-tjetrin plotësisht dhe të zbulosh pjesë të reja, duke u përpjekur t’i bësh ato funksionale për ndërtim.
Burimi / https://dilei.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
