Sot gjërat kanë ndryshuar shumë, madje mund të thuash se kemi shkuar në ekstremin tjetër. Kemi kaluar nga durimi dhe tolerimi i tepërt, në të duruarit absolutisht asgjë që bie ndesh me mënyrën tonë të të menduarit. Kjo nuk sjell asnjë dobi të mirë në marrëdhënien tuaj.
Të pranosh pa kushte personin tjetër me të gjitha defektet dhe virtytet e tij dhe të jesh i vetëdijshëm se qenia njerëzore e përsosur nuk ekziston dhe nuk do të ekzistojë kurrë është një derë e hapur për një marrëdhënie përmbushëse. Natyrisht, ne duhet të vendosim gjithmonë kufij të qartë që nuk mund të kalohen, si keqtrajtimi, mungesa e respektit ose heqja e lirisë personale.
Çfarë do të ndjej pas një ndarjeje?
Ai person që ishte një pjesë kaq e madhe e jetës suaj dhe ishte kaq i rëndësishëm për ju, befas nuk është më atje dhe ju mund të mos e shihni më kurrë. Sigurisht që është shumë e vështirë. Shpirti yt thyhet në copa të vogla, ndihesh i humbur, nuk sheh rrugëdalje dhe kjo ndjenjë zbrazëtie të pushton.
Pavarësisht gjithë kësaj, jeta vazhdon… bota nuk do të ndalet vetëm sepse marrëdhënia juaj ka përfunduar, dhe për këtë arsye, ju nuk keni zgjidhje tjetër veçse të vazhdoni të ecni përpara.
Gjëja e parë që duhet të dini dhe të pranoni është se do të ndiheni keq, vërtet keq. Siç e kemi thënë tashmë, prishja është e lënduar. Por ju gjithashtu duhet të kuptoni se është normale dhe e mençur. Duhet të qash për humbjen, të zemërohesh me botën, të bërtasësh nëse të pëlqen… përderisa kjo sjellje nuk zgjat shumë.
Mund të ndihesh i paplotë, sikur gjysma e jetës të ka ikur dhe nuk do të kthehet më, se nuk do të gjesh kurrë dikë tjetër si ai person, se je i dështuar, etj. Duhet të kuptosh se të gjitha këto janë vetëm ide, mendime që hyjnë në kokën tënde dhe janë shkaku i vërtetë i vuajtjes suaj. Sa më shumë të thellohesh në ato ndjenja, aq më të mëdha do të bëhen dhe aq më shumë dhimbje do të shkaktojnë. Mos i ushqeni.
Pasi të keni kaluar nëpër procesin e pikëllimit që sapo diskutuam, do të filloni t’i shihni gjërat ndryshe. Koha është aleati ynë më i madh, por edhe mendja jonë kur është në gjendje të mendojë realisht. Koha nuk është e dobishme të kalojë dhe ne ende ndihemi të paplotë, bosh, duke menduar se ata ishin dashuria e jetës sonë etj.
Prandaj, ne duhet ta detyrojmë veten të mendojmë realisht dhe të mos argëtojmë ide tepër romantike apo ëndrra me sy të hapur, sepse kjo do të shkaktojë më shumë dëm.
Ne duhet të ngrihemi përsëri në këmbë dhe të ndalojmë mënyrën ekstreme dhe të ngurtë të të menduarit. Dashuria e jetës suaj nuk ekziston. Nuk ka asnjë person të lindur nga shpirti binjak, gjysma juaj tjetër, as diçka e tillë. Ajo që ka vërtet rëndësi është të ndiheni rehat me personin me të cilin jeni në një lidhje.
Shëroni veten. Ka mundësi që si pjesë e një çifti të keni ndaluar së bërë gjëra që dikur ju bënin të shkëlqeni. Tani është koha për t’i marrë ato përsëri dhe për të ndjerë të njëjtën kënaqësi në ato aktivitete. Shumë herë, si pjesë e një çifti, humbasim veten dhe pas një ndarjeje këshillohet të gjejmë sërish veten. Vetëvlerësimi ynë do të na falënderojë.
Qëndrimi për të mos u ndalur, por për të ecur përpara, për të mos u mbyllur në pakënaqësinë tonë, as për të menduar mendime negative, do të na ndihmojë të fitojmë luftën kundër kësaj dhimbjeje të madhe dhe do të dalim më të fortë . Pasi çdo gjë është thënë dhe bërë, personi tjetër do të jetë thjesht një kujtim, i mirë apo i keq, por në fund vetëm një kujtim.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
