Bashkë-prindërimi mund të jetë vërtet i vështirë, por hidhni poshtë një ish-agresiv pasiv dhe është si të kaloni nëpër një fushë të minuar me sy të lidhur.
Imagjinoni të përpiqeni të finalizoni planet e fundjavës me fëmijën tuaj, por ish-i juaj “harron” t’u përgjigjet teksteve tuaja, më pas “aksidentalisht” cakton një takim me dentistin gjatë kohës që keni rënë dakord. Tingëllon e njohur? ju nuk jeni vetëm.
Ballafaqimi me një bashkëprind pasiv-agresiv është një përzierje zhgënjyese e sabotazhit delikat dhe armiqësisë së mbuluar. Studimet tregojnë se fëmijët e rritur në situata të bashkëprindërimit me konflikt të lartë, shpesh të nxitur nga agresioni pasiv, kanë më shumë gjasa të përjetojnë ankth dhe depresion.
Është një realitet zemërthyes dhe shtron pyetjen: si e thyeni këtë cikël?
Nëse jeni duke luftuar për t’u bërë bashkë-prindëruar me një burrë ose një grua pasive-agresive, duke pyetur veten se si të deshifroni sjelljen e tyre dhe t’i mbroni fëmijët tuaj nga pasojat, ky artikull është për ju. Ja disa strategji praktike për ndërtimin e një mjedisi më të shëndetshëm për ju dhe fëmijët tuaj.
Çfarë do të thotë të kesh një bashkëprind pasiv-agresiv?
Ndjeheni ndonjëherë sikur jeni në një lojë të pafundme të pretendimeve absurde me bashkëprindin tuaj, ku të dhënat janë gërmime delikate dhe afate të humbura? Kjo është shenja dalluese e një bashkëprindi pasiv-agresiv. Ata shmangin konfliktin e drejtpërdrejtë, por shprehin pakënaqësinë e tyre përmes një arsenali premtimesh “të harruara”, komplimente të mbrapshta dhe trajtim të heshtur. Konsideroni një skenar për ta kuptuar më mirë këtë: Ju kërkoni nga ish-i juaj të marrë fëmijën tuaj pas stërvitjes së futbollit. Ata pajtohen, por më pas “humbin gjurmët e kohës” dhe shfaqen një orë me vonesë, duke e lënë fëmijën tuaj të bllokuar dhe ju të nxehur. Është një model i agresionit indirekt që të bën të ndihesh i ndier dhe i frustruar. Prindërimi pasiv-agresiv krijon një mjedis toksik ku komunikimi prishet, inatet nxehen dhe të gjithë, veçanërisht fëmijët, vuajnë.
Pse disa bashkëprindër bëhen pasivë-agresivë?
Është njësoj sikur të thonë, ‘lëndoj njerëzit’ lëndojnë njerëzit. Ndonjëherë, një bashkë-prind pasiv-agresiv ishte gjithmonë i tillë, madje edhe në kohën kur ishit bashkë. Është një tipar personaliteti i rrënjosur thellë, një mënyrë për t’u marrë me konfliktin që mund të kenë mbajtur që nga fëmijëria. Por herë të tjera, mund të jetë një mekanizëm mbrojtës i lindur nga dhimbja dhe stresi i ndarjes.
Imagjinoni një tenxhere me presion: trazirat emocionale të divorcit, humbja e kontrollit, frika për të qenë “djaloshi i keq” – të gjitha krijohen derisa shpërthen në një fërshëllimë pasive-agresive dhe jo në një konfrontim të drejtpërdrejtë. Mendoni për këtë kështu: ata janë të mbërthyer në një tërheqje lufte mes dëshirës për të shprehur zemërimin e tyre dhe frikës nga pasojat. Pra, ata përdorin sabotazhe delikate, goditje të fshehura dhe trajtim të heshtur, duke shpresuar që ta kuptojnë pikën e tyre pa e thënë në të vërtetë. Është një mënyrë për të mbajtur një ndjenjë kontrolli duke shmangur konfliktin e drejtpërdrejtë.
Këtu janë disa arsye specifike pse bashkëprindi juaj mund të përdorë agresionin pasiv:
Frika nga konfrontimi: Ata kanë frikë nga argumentet e hapura dhe preferojnë të ziejnë në pakënaqësi sesa t’i trajtojnë çështjet kokë më kokë.
Çështjet e kontrollit: Agresioni pasiv bëhet mënyra e tyre për të ushtruar fuqi dhe ndikim, veçanërisht nëse ndihen sikur po humbasin kontrollin në fusha të tjera të jetës së tyre.
Dhimbjet e së kaluarës: Ndoshta ata kanë përjetuar sjellje pasive-agresive në familjen e tyre dhe kanë mësuar ta përsërisin atë.
Luftimet e shëndetit mendor: Ankthi ose depresioni themelor mund të shfaqet si agresion pasiv.
Zemërimi për ndarjen: Ata mund të mbajnë zemërim ndaj jush dhe të përdorin agresionin pasiv për ta shprehur atë në mënyrë indirekte.
Të mësosh se si të sillesh me prindërit pasivë-agresivë kërkon durim, kufij dhe fokus në komunikim të qartë. Por së pari, le të flasim se si ta njohim këtë sjellje.
Si të identifikoni agresivitetin pasiv te bashkëprindi juaj?
Ndonjëherë, nuk është aq e lehtë të identifikosh shenjat delikate të një bashkëprindi pasiv-agresiv. Ata janë të mirë në maskimin e emocioneve të tyre të vërteta dhe zemërimi i tyre shpesh mbulohet me ngritje supe dhe psherëtima.
Cilat janë efektet e agresionit pasiv në bashkëprindërimin?
Ndërsa shpesh fluturon nën radar, pasojat e agresionit pasiv janë shumë reale dhe mund të jenë thellësisht të dëmshme. Krijon një mjedis të tensionuar ku besimi është i lëkundur, komunikimi pengohet dhe bashkëpunimi ndihet i pamundur. Për bashkëprindin në fund të kësaj përvoje, është si të ecësh mbi lëvozhgat e vezëve, ndërsa për fëmijët, krijon një atmosferë konfuze që mund të lërë plagë të qëndrueshme emocionale.
Çfarë do të thotë për bashkëprindin?
Studimet thonë se stresi i përditshëm mund të ndikojë në bashkëprindërimin duke e bërë më të vështirë prindërimin dhe të qenit emocionalisht të disponueshëm për fëmijët dhe familjen tuaj, pasi stresi ju zbraz energjinë dhe burimet. Për bashkëprindin, të përballesh me një partner pasiv-agresiv do të thotë të deshifrosh vazhdimisht sinjale të përziera dhe pakënaqësi të pashprehur. Edhe një vendim i thjeshtë për rutinën e gjumit të fëmijës suaj, mund të çojë në komente sarkastike ose mosmiratim të heshtur. Është rraskapitës dhe rraskapitës emocionalisht. Kjo sjellje minon dialogun e hapur dhe e bën të vështirë të biesh dakord edhe për vendimet më themelore të prindërimit. Me kalimin e kohës, zhgënjimi mund të çojë në ndjenja pafuqie dhe pakënaqësie, duke shkaktuar një prishje të bashkëpunimit.
Çfarë do të thotë për fëmijët?
Studimet tregojnë se fëmijët e vegjël janë veçanërisht të ndjeshëm ndaj emocioneve të atyre që i rrethojnë, veçanërisht anëtarëve të familjes. Kur ata janë dëshmitarë të konfliktit verbal ose fizik, ai mund të ketë efekte negative të menjëhershme dhe pasoja afatgjata në mirëqenien e tyre. Kur fëmijët dëshmojnë sjellje pasive-agresive midis prindërve të tyre, kjo nuk kalon pa u vënë re. Fëmijët janë tepër perceptues; ata kapin betejat e heshtura, pakënaqësinë e pashprehur dhe tensionin themelor. Kjo mund të çojë në konfuzion dhe ankth, pasi ata përpiqen të kuptojnë pse prindërit e tyre duken të pakënaqur ose të largët pa ndonjë shpjegim të qartë. Me kalimin e kohës, ekspozimi ndaj këtyre dinamikave mund të ndikojë në mirëqenien e tyre emocionale, duke çuar në çështje si pasiguria, frika nga konflikti ose vështirësi në shprehjen e ndjenjave të tyre. Fëmijët madje mund të mësojnë të imitojnë vetë sjelljen pasive-agresive, duke besuar se kjo është një mënyrë normale për të trajtuar mosmarrëveshjet. Në afat të gjatë, pasojat emocionale mund të ndikojnë në vetëvlerësimin dhe marrëdhëniet e tyre, duke vendosur modele jo të shëndetshme që i ndjekin ata deri në moshën madhore.
Këtu janë 11 qasje praktike për të trajtuar agresionin pasiv në një bashkëprind dhe për të lehtësuar një pjesë të tensionit gjatë rrugës.
1.Vendosni kufij të qartë dhe qëndroni në to – Vendosja e kufijve ju ndihmon të krijoni një ndjenjë të parashikueshmërisë dhe kontrollit. Jini të vendosur për atë se çfarë sjellje është e pranueshme dhe çfarë jo, veçanërisht kur ajo ndikon tek fëmija juaj. Kur bashkëprindi juaj kalon një vijë, me qetësi, por me vendosmëri përforconi kufirin. Kjo qëndrueshmëri mund të pengojë taktikat pasive-agresive me kalimin e kohës.
Këshillë për kujdesin: Përdorni thëniet “Unë” për të shprehur se si disa sjellje ndikojnë tek ju, pa tingëlluar akuzuese. Kjo ndihmon në uljen e mbrojtjes.
2.Dokumentoni ndërveprimet për të shmangur konfuzionin – Mbani një shënim me shkrim të marrëveshjeve, orareve dhe diskutimeve të rëndësishme. Individët pasiv-agresivë mund të përpiqen të mohojnë bisedat ose angazhimet e mëparshme, kështu që të kesh një gjurmë letre mund t’ju mbrojë dhe të ndihmojë në sqarimin e keqkuptimeve. Kjo mund të bëhet përmes postës elektronike, kalendarëve të përbashkët, apo edhe një aplikacioni bashkë-prindëror.
Këshillë kujdesi: Mbani një ton neutral në të gjitha komunikimet për të shmangur përshkallëzimin e tensioneve ose nxitjen e përgjigjeve më pasive-agresive.
3.Zgjidhni betejat tuaja me mençuri – Jo çdo vërejtje sarkastike apo kritikë e mbuluar ka nevojë për përgjigje. Vendosni se çfarë ia vlen vërtet të trajtohet dhe lëreni pjesën tjetër. Kjo ju ndihmon të shmangni përfshirjen në konflikte të panevojshme dhe të kurseni energjinë tuaj për çështje më të mëdha. Jepni përparësi asaj që në të vërtetë ndikon në mirëqenien e fëmijës suaj.
Këshillë kujdesi: Merrni frymë thellë përpara se të reagoni. Nëse nuk do të ketë rëndësi brenda një jave, mund të mos ia vlen të angazhoheni tani.
4.Qëndroni në një rutinë të strukturuar për fëmijën tuaj – Një rutinë e qëndrueshme minimizon ndikimin e paparashikueshmërisë së një bashkëprindi pasiv-agresiv tek fëmija juaj. Ai siguron stabilitet dhe një ndjenjë sigurie, e cila mund të mbrojë kundër çdo tensioni që ata mund të ndjejnë. Komunikoni qartë oraret dhe çdo ndryshim shumë përpara.
Këshillë për kujdesin: Përdorni një kalendar të përbashkët në internet që të dy mund të keni akses për të minimizuar justifikimet ose keqkuptimet rreth planeve.
5.Përdorni teknika të prindërimit paralel kur është e nevojshme – Kur bashkë-prindërimi në bashkëpunim nuk është i realizueshëm, prindërimi paralel i lejon secilit prind të marrë vendime në mënyrë të pavarur duke kufizuar kontaktin e drejtpërdrejtë. Kjo zvogëlon mundësitë për sjellje pasive-agresive dhe mund të jetë veçanërisht e dobishme kur emocionet janë të larta.
Këshillë për kujdesin: Vendosni orare ose metoda specifike për komunikimin e nevojshëm për të kufizuar ndërveprimet e rastësishme, që mund të shkaktojnë konflikte.
6.Fokusohuni te faktet, jo te emocionet – Kur lindin mosmarrëveshje, qëndroni në diskutimin e fakteve në vend që të tërhiqeni në argumente emocionale. Për shembull, nëse bashkëprindi juaj është i vështirë për një kohë të largimit, mbajeni bisedën të fokusuar në logjistikë dhe jo në mënyrën se si sjellja e tyre po ju shqetëson.
Këshillë për kujdesin: Praktikoni teknika qetësuese përpara se të trajtoni tema të diskutueshme. Të qenit i kompozuar ndihmon që diskutimi të jetë i bazuar në fakte.
7.Kërkoni mbështetje nga një mik apo këshilltar i besuar – Biseda me dikë jashtë situatës mund të sigurojë perspektivë të vlefshme dhe lehtësim emocional. Një këshilltar mund t’ju ndihmojë gjithashtu të zhvilloni strategji përballuese për menaxhimin e sjelljes pasive-agresive. Është e rëndësishme të kesh një rrugëdalje për ndjenjat e tua në mënyrë që ato të mos përhapen në ndërveprime me bashkëprindin tënd.
Këshillë për kujdesin: Bashkohuni me një grup mbështetës bashkëprindëror, ku mund të ndani përvoja dhe të mësoni këshilla praktike nga të tjerët në situata të ngjashme.
8.Qëndroni në përputhje me nevojat dhe stilin e prindërimit të fëmijës suaj – Pavarësisht nga paparashikueshmëria e një bashkëprindi pasiv-agresiv, sigurohuni që prindërimi juaj të mbetet i qëndrueshëm. Fëmija juaj ka nevojë për qëndrueshmëri në edukimin e tij, pavarësisht nga dinamika mes jush dhe prindit tjetër.
Këshillë për kujdesin: Mbani të hapur komunikimin me fëmijën tuaj. Bëjini të ditur se mund të vijnë tek ju me çdo shqetësim ose ndjenjë rreth situatës.
9.Përdorni humorin për të shpërndarë momentet e tensionuara – Ndonjëherë, pak humor mund të çarmatosë sjelljen pasive-agresive. Një përgjigje me zemër të lehtë ndaj një komenti sarkastik mund të thyejë tensionin dhe të dekurajojë negativitetin e mëtejshëm. Kjo gjithashtu mund të modelojë për fëmijën tuaj se si t’i trajtojë me hir situatat e vështira.
Këshillë kujdesi: Kujdes me humorin. Nuk duhet të jetë kurrë në kurriz të tjetrit, por më tepër të synojë të zbusë atmosferën.
10.Krijoni një rrjet të fortë mbështetës për fëmijën tuaj – Sigurohuni që fëmija juaj të ketë marrëdhënie të tjera të qëndrueshme dhe mbështetëse në jetën e tij, si p.sh. anëtarët e familjes, miqtë ose mentorët. Këto lidhje mund të ofrojnë siguri emocionale dhe të ndihmojnë në balancimin e çdo paqëndrueshmërie të shkaktuar nga çështjet e bashkëprindërimit.
Këshillë për kujdesin: Inkurajoni fëmijën tuaj të marrë pjesë në aktivitetet që i pëlqejnë. Kjo jo vetëm që rrit besimin e tyre, por gjithashtu siguron një rrugëdalje të shëndetshme për çdo stres që mund të përjetojnë.
11.Vendosni pritshmëri realiste për sjelljen e bashkëprindërve tuaj – Pranimi se bashkëprindi juaj mund të mos ndryshojë kurrë, ju lejon të përqendroheni në atë që mund të kontrolloni: reagimet tuaja dhe stili i prindërimit. Vendosni pritshmëri realiste, duke ditur se sjellja pasive-agresive mund të vazhdojë, por nuk duhet të diktojë se si bashkëprindëroni.
Këshillë për kujdesin: Praktikoni kujdesin për veten për të ruajtur qëndrueshmërinë tuaj emocionale. Sa më i fortë të jeni emocionalisht, aq më pak ndikim do të ketë tek ju sjellja pasive-agresive.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
