“Mua më ndodhin të gjitha!”, “Nuk duroj dot më”, “Jam i pafat, e di”, “Askush nuk mund të më kuptojë”: nëse pasthirrmat tuaja të përditshme përfshijnë këto shprehje, atëherë ju vuani nga sëmundje kronike, viktimizim. Ja se si të dilni prej tij…
Si të ndaloni së qeni viktimë
Ne i kemi provuar të gjitha, nga joga te manualet e vetë-ndihmës, nga hipnoza te terapia me kafshë shtëpiake, megjithatë ai qëndrim i viktimës, i pakënaqësisë së përjetshme dhe ecja me depresion, vazhdon të mos na braktisë pavarësisht përpjekjeve tona. A është faji i botës përreth nesh? Jo, faji ynë, dhe jo sepse jeta në përgjithësi është e gjitha trëndafila, por sepse vështirësitë fatkeqësisht ekzistojnë për këdo, dhe të mësosh t’i menaxhosh ato është një nga mënyrat e pakta për të qenë të lumtur, pavarësisht nga telashet.
Thjesht mos jetoni në të kaluarën
Kjo do të thotë jo më melankoli, jo më keqardhje, jo më mëri. Ajo që ka qenë, ka qenë. Sot (dhe jo domosdoshmërisht nesër, siç tha Rossella O’Hara nga Vial col Vento) është një ditë tjetër, e denjë për t’u përjetuar dhe planifikuar për të dhënë fryte. Ju kujtoni se nuk mund të filloni një kapitull të ri në jetën tuaj nëse nuk mbylleni përfundimisht me të kaluarën, veçanërisht nëse kjo karakterizohej nga zhgënjime dhe dështime të vogla. Jeta fillon nga e para çdo ditë, nëse e duam.
Ndaloni të ankoheni dhe të ndjeni keqardhje për gjithçka
A na paraqet jeta me sfida? Le t’i pranojmë me krenari dhe t’i përballojmë duke përdorur të gjitha aftësitë tona. Të qash veten, të nënçmosh veten, nuk ndihmon për të kapërcyer një pengesë. Në vend të kësaj, mendoni se ndonjëherë jeta ju paraqet vështirësi për arsye të caktuara: tani ju mund të mos e dini, megjithatë, edhe duke parë të kaluarën, sa herë një moment i keq ose një përvojë e keqe ju ka çuar, më pas, te një person i veçantë ose te një situatë më të mirë. Mendoni dhe hidhini ato shami!
Vetëm justifikojeni veten me të tjerët
“Kështu jemi, ashtu jemi”, thoshte një këngë nga një film vizatimor i vjetër i viteve ’80. Dhe këto janë të njëjtat fjalë që duhet t’i përsërisni vetes sa herë që keni frikë se dikush do t’ju gjykojë për një veprim ose për mënyrën tuaj të të qenurit dhe të menduarit. Ne nuk kemi pse të justifikojmë vazhdimisht veten para të tjerëve për atë që bëjmë, përkundrazi nisemi nga supozimi se, pikërisht për shkak se jemi të gjithë të ndryshëm, nuk do të arrijmë kurrë një konsensus unanim. Ndaloni të ankoheni dhe të ndjeni keqardhje për gjithçka. A na paraqet jeta me sfida? Le t’i pranojmë me krenari dhe t’i përballojmë duke përdorur të gjitha aftësitë tona. Të qash veten, të nënçmosh veten, nuk ndihmon për të kapërcyer një pengesë. Në vend të kësaj, mendoni se ndonjëherë jeta ju paraqet vështirësi për arsye të caktuara: tani ju mund të mos e dini, megjithatë, edhe duke parë të kaluarën, sa herë një moment i keq ose një përvojë e keqe ju ka çuar, më pas, te një person i veçantë ose te një situatë më të mirë. Mendoni dhe hidhini ato shami!
Vetëm justifikojeni veten me të tjerët
“Kështu jemi, ashtu jemi”, thoshte një këngë nga një film vizatimor i vjetër i viteve ’80. Dhe këto janë të njëjtat fjalë që duhet t’i përsërisni vetes sa herë që keni frikë se dikush do t’ju gjykojë për një veprim ose për mënyrën tuaj të të qenurit dhe të menduarit. Ne nuk kemi pse të justifikojmë vazhdimisht veten para të tjerëve për atë që bëjmë, përkundrazi nisemi nga supozimi se, pikërisht sepse të gjithë jemi të ndryshëm, nuk do të marrim kurrë një konsensus unanim.
Përgatiti K.I / Burimi www.pianetadonna.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
