Si mund ta përkufizojmë dëshpërimin? Ky term i referohet humbjes së shpresës, ndjenjës së zbrazëtisë së brendshme, mendimit se nuk ka mbetur asgjë rreth nesh, se të gjitha përpjekjet tona tani janë të kota. Si mund ta përballojmë këtë humbje të forcës për të ecur përpara? Si mund të përballeni me dëshpërimin?
Kur na pushton kjo ndjenjë, na pushtojnë dyshimet se përse duhet të vazhdojmë ta detyrojmë veten, çfarë kuptimi ka të ngrihemi çdo ditë. Njerëzit që e kanë ndjerë këtë emocion janë ndjerë pa energji në punë, në jetën e përditshme, në angazhimet e tyre, duke preferuar të braktisin veten para dhimbjes për të mos vuajtur.
Dëshpërimi mund të bëhet një nga armiqtë tanë më të këqij, sepse na vendos një vello mbi sytë dhe na heq forcën dhe energjinë. Na pengon të shohim përtej errësirës nga e cila jemi verbuar në atë moment. Ajo pëshpërit në veshin tonë se dhimbja nuk do të largohet, se gjendja jonë nuk mund të përmirësohet, se gjithçka ka marrë fund dhe se ne nuk mund të bëjmë gjë tjetër veçse t’i dorëzohemi kësaj gjendjeje të re. Përballë këtij skenari, si mund të përballemi me dëshpërimin?
Dëshpërimi duhet përballuar me durim: duke punuar pak, por duke bërë përpjekje të mëdha , duke hedhur hapa të vegjël, por duke marrë rezultate të mëdha. Duke e rrethuar veten me njerëz të shumtë që na ndihmojnë të dalim nga vrima e zezë duke na treguar se si ka ende arsye të mrekullueshme për të vazhduar të jetojmë dhe të luftojmë.
Dëshpërimi: armiku ynë më i keq
Kur na godet dëshpërimi, gjëja më e keqe që mund të bëjmë është të jemi të sjellshëm me mysafirin tonë të ri. Sapo të futet brenda, është e rëndësishme të bëni përpjekje dhe (mbi të gjitha) të jeni inteligjent që të largohet sa më shpejt. Dëshpërimi është shumë dinak, ai njeh frikën e atyre që sulmojnë dhe ushqehet me ta. Rrjedhimisht, nëse mësojmë të menaxhojmë frikën tonë, dëshpërimi nuk do të ketë me çfarë të ushqehet dhe do të detyrohet të largohet.
Nga ky këndvështrim, të gjitha mjetet e menaxhimit emocional që kemi në dispozicion mund të na ndihmojnë të përballemi me dëshpërimin. Gama e opsioneve, në këtë kuptim, është e gjerë: po flasim për të gjitha ato mjete që shkurtojnë ciklet e mendimit negativ, por edhe ato që na bëjnë të aftë në shoqëri dhe inteligjentë në zgjedhjen e strategjive.
Nëse nuk mund të shohim asgjë përtej asaj velloje të zezë që na errëson shikimin, nuk duhet të harrojmë se ne vetë mund dhe duhet të bëhemi pika qendrore më e fuqishme: ne vetëm duhet të zbulojmë se si të “ndizni” të gjithë potencialin tonë. Dëshpërimi prek veçanërisht njerëzit që shpenzojnë shumë kohë duke organizuar modelet e tyre të mendimit.
Arma më e mirë për të përballuar dëshpërimin është vullneti për të jetuar
Koncepti më i rëndësishëm që duhet mbajtur parasysh është se ne jemi shumë më tepër se situata që përjetojmë. Kemi përballur dhe kapërcyer situata, jemi të aftë të arrijmë objektiva shumë të rëndësishëm. Ne jemi mbi të gjitha besimi ynë dhe është e rëndësishme ta ruajmë atë. Mendja jonë përpunon atë që na ndodh, por përpunon edhe më shumë atë që mendon se mund të ndodhë. Në realitet, më shumë se çfarë mendojmë, ne jemi ajo që besojmë ose ajo që jemi të gatshëm të besojmë. Në të kaluarën kemi përjetuar situata edhe më të vështira dhe i kemi tejkaluar. Për më tepër, falë të njëjtave situata ne zhvilluam procese të mendimit që na bënë më të fortë. Në të ardhmen e afërt na jepet mundësia për të ecur përpara menjëherë. Në të ardhmen më të largët, megjithatë, ne mund të përballojmë të planifikojmë. Këto janë ambicie që nuk pushojnë së qeni fara e motivimeve që na bëjnë të lëvizim.
Kjo qasje është sa e thjeshtë për t’u zhvilluar aq edhe e vështirë për t’u zbatuar, për shkak të frikës sonë apo të gjithë atyre kohërave që fati na ka kthyer shpinën. Megjithatë, është një qasje që ia vlen të ndiqet plotësisht. Ashtu siç vazhdojmë të jemi të rrethuar nga njerëz që na qëndrojnë pranë, edhe nëse jemi në një kohë të vështirë dhe e kuptojnë se nuk jemi shoqëri e shkëlqyer. Nëse ata e besojnë atë, pse nuk mund t’i japim edhe ne një shans vetes?
E thënë ndryshe, dëshpërimi nuk është gjë tjetër veçse një iluzion. Një pamundësi: ajo e verbimit ndaj alternativave që do të na lehtësonin daljen. Sado e vështirë të duket, përballja me dëshpërimin është e mundur nëse zgjedhim guximin përballë frikës, vetëbesimit dhe jo ankthit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
