“A ka ndonjë datë lindjeje ose vdekjeje në familjen tuaj që përsëritet gjatë brezave?” Kjo pyetje interesante ngacmoi rrjetin. Më shumë se njëmijë komente pasuan. Mbi këtë interes të shfaqur Maura Saita Ravizza, psikoanaliste klinike e certifikuar nga IEPA, trajnere holistike dhe eksperte në psikogjenealogji dha më shumë shpjegime, bazuar në njohjen e saj mbi Psikogjenealogjinë Jungiane.
Çfarë është kjo fushë për të cilën pak dimë?
Psikogjenealogjia është një metodë për të analizuar dhe kuptuar historinë familjare gjatë disa brezave. Pas Luftës së Dytë Botërore, pati një largim të madh kolektiv edhe në lidhje me historitë personale dhe pasojat që përjetojmë ende sot: njerëzit nuk donin më të kujtonin një të kaluar mjerimi dhe vuajtjeje, ata thjesht donin të shikonin përpara dhe për këtë arsye ata nuk donin të tregonin më shumë mbi historitë familjare. Edhe sot, njerëzit që përpiqen të rindërtojnë atë që ndodhi në të kaluarën e familjes, shpesh e gjejnë veten duke u grindur me të moshuar që pak a shumë refuzojnë të tregojnë. “E kaluara është e kaluara”, “çfarë kërkoni, është e kotë”, “nuk ka asgjë për të treguar”, këto janë frazat tipike të represionit familjar.
“(…) sa më shumë ta hedhim poshtë idenë sipas së cilës jemi produkt i një historie familjare, aq më shumë e dënojmë veten të mbetemi të burgosur të saj. Një punë (…) është shpesh e nevojshme për të zgjidhur përsëritjet e shumta për shkak të së kaluarës familjare, për t’u çliruar prej saj dhe për t’u bërë më të lirë nga zgjedhjet dhe veprimet tona.
Njerëzit ndiejnë se janë trashëgimtarët për mirë ose për keq të paraardhësve të tyre dhe, tani më shumë se kurrë, ndjehet boshllëku i mungesës së tregimeve për rrënjët e tyre. Pra, përmes psikogjenealogjisë ata përpiqen të kuptojnë se çfarë ka ndodhur në të kaluarën që është ende aktive në të tashmen e tyre.
Ne flasim për detyra të papërfunduara të paraardhësve që pasardhësit janë përgjegjës si përfundim.
Anne Ancelin Schützenberger ka ripropozuar studimet e Buma Zegernic, të cilat treguan se në psikikën njerëzore një detyrë e papërfunduar qëndron në kujtesë më gjatë se ajo e përfunduar, sepse kur diçka mbetet në pritje krijohet një tension drejt përfundimit që shkakton ankth deri në atë që nuk “mbyll rrethi”. Kjo vlen edhe në rrafshin transgjenerativ: ajo që lanë hapur paraardhësit tanë, si traumat dhe humbjet e papërpunuara, por edhe padrejtësitë për të cilat nuk pati dëmshpërblim, mbeten në kujtesën familjare dhe shprehen me vështirësi të ndryshme në pasardhës.
Për shembull, mund të ndodhë që falimentimi ekonomik i gjyshit ose stërgjyshit (falimentimi i vullnetshëm, d.m.th. për të cilin paraardhësi nuk i ka shlyer borxhet edhe pse ka mundur ta bëjë këtë) është një padrejtësi që mbetet në kujtesën e familjes dhe që mund të të veprohet nga pasardhës me vështirësi ekonomike të llojeve të ndryshme dhe me vetësabotim ekonomik.
Fajet e baballarëve bien mbi fëmijët për 7 breza, thotë Bibla, dhe në kohët e fundit disa psikanalistë dhe studiues e kanë kuptuar këtë, duke përfshirë Anne Ancelin Schützenberger dhe Alejandro Jodoroësky, të cilët në vitet ’80, në të njëjtën kohë, krijuan këtë neologjizëm. Anne Ancelin Schützenberger, psikologe, psikoanaliste frojdiane, psikodramatiste dhe Alessandro Jodorosky, shaman, tarotolog, personazh karizmatik, dy njerëz të ndryshëm dhe dy metoda të ndryshme; Anne Ancelin analitike, karteziane, përdori punën grafike në gjenogram për të treguar romancën familjare; Alejandro Jodoroësky zbulon rëndësinë e akteve simbolike, të cilat ai i quajti akte psikomagike, të dobishme për komunikimin me të pavetëdijshmen përmes gjuhës së tij.
Pavetëdija kolektive dhe familjare e propozuar nga Jung mund të konsiderohet si shpjegim për përsëritjen e ngjarjeve dhe vështirësive ndër breza: studiuesi zviceran hipotezoi ekzistencën në psikikën tonë të një pjese të pavetëdijshme ku ruhen edhe kujtimet e të parëve tanë. Kjo hipotezë u ringjall kohët e fundit nga një biolog anglez, Rupert Sheldrake3, i cili foli për fushat morfike, fushat energjetike që zhvillohen rreth qenieve të gjalla dhe, si fushat kuantike, shkojnë përtej kohës dhe hapësirës dhe ato kanë një kujtesë kolektive.
Çfarë do të thotë kur datat e lindjes, vdekjes dhe aksidenteve përsëriten në një familje?
Hipoteza e Psikogjenealogjisë është se familja e pavetëdijshme, duke bërë që dikush të lindë në një përvjetor, pra në një datë të afërt me atë të lindjes ose vdekjes së një paraardhësi, duke zbuluar nevojën për të nxjerrë në pah diçka që ka ndodhur në të kaluarën që ende duhet të jetë kujtohet.
Ndonjëherë mund të jetë dikush që sakrifikoi veten dhe u harrua padrejtësisht: ndodh që njerëzit zbulojnë një paraardhës që vdiq gjatë Luftës së Parë ose të Dytë Botërore duke parë faqen e Ministrisë së Mbrojtjes në faqen e të rënëve dhe të humburve. Familja nuk foli më për të, sepse ai vuajti shumë, por në këtë mënyrë ai nuk vajtoi dhe i ndjeri nuk nderohej dhe kujtohej me të drejtë.
Ose data mund të ketë të bëjë me një paraardhës ose paraardhës që ka pësuar një padrejtësi nga një prej pasardhësve tanë të drejtpërdrejtë (prindërit, gjyshërit, stërgjyshërit, etj.) dhe data e përbashkët i kujton sistemit të familjes përmes pasardhësve se nuk është kërkuar falje për padrejtësinë dhe nuk e korrigjoi në asnjë mënyrë.
Datat në psikogjenealogji janë shumë të rëndësishme sepse familja e pavetëdijshme duke lindur një person në një datë të caktuar po përpiqet të zgjidhë diçka që nuk është zgjidhur në të kaluarën dhe të cilën e ripropozon duke i dhënë dikujt detyrën për të sjellë pajtim dhe stabilitet në familje.
Në Shtetet e Bashkuara, Josephine Hilgard në vitet 1960 kreu një studim sistematik të shtrimeve në dy spitale psikiatrike kaliforniane dhe gjeti koincidenca “statistikisht domethënëse” midis moshës së babait ose nënës kur ai humbi një prind (vdekje, internim psikiatrik) dhe mosha e djalit ose vajzës në momentin e pushimit psikotik. Ajo i quajti shqetësimet për shkak të këtyre përsëritjeve, sindromën e përvjetorit.
Gjetje të ngjashme u bënë edhe nga Monique Bydlowski, psikiatre, psikanaliste dhe studiuese në Iserm, Instituti Kombëtar Francez i Statistikave, i cila vuri në dukje se sa shpesh lindjet lidhen me data të rëndësishme në historinë familjare.
Marrë me shkurtime nga Eticamente
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
