Psikologu Claude Steiner tha se njerëzit duhet të thonë më shpesh “të dua” dhe të mos i lënë pas dore përkëdheljet. Sepse pa to ne zbehemi pak nga pak për shkak të mungesës së vlefshmërisë, vetmisë dhe dhimbjes emocionale.
Ata thonë se fjalët e fundit të psikologut të famshëm Claude Steiner para se të vdiste ishin “dashuria është përgjigja”. Ky ishte në fakt thelbi i pjesës më të madhe të punës së tij në kuadër të analizës transaksionale që krijoi mësuesi dhe kolegu i tij Eric Berne. Atij i detyrohemi ide të tilla stimuluese që, pa përkëdhelje dhe përkujdesje mund të vdisnim.
Pak figura brenda fushës së psikologjisë pasqyruan një aktivizëm kaq të qartë në çështjet e fëmijërisë dhe rinisë, rritjes personale, përmbushjes dhe edukimit emocional. Ishte ai që u kërkoi psikologëve dhe psikiatërve të viteve 1970 të dilnin nga kolltukët dhe zyrat e tyre për të ripunuar fushën e shëndetit mendor. Në fakt, Steiner zhvilloi shërbime këshillimi dhe asistence për varësinë ndaj drogës para shumë njerëzve. Ai lehtësoi aksesin e të rinjve në psikoterapinë grupore dhe individuale, në një përpjekje për të përmirësuar cilësinë e jetës për njerëzit në komunitetin e saj. Analiza transaksionale u bë një qasje efektive psikoterapeutike, si për rritjen e zhvillimit njerëzor ashtu edhe për trajtimin e çrregullimeve të ndryshme mendore.
Pra, brenda koncepteve kryesore që përcaktojnë këtë teknikë dhe qasje interesante, ekziston një parim i padiskutueshëm: përkëdheljet janë një njohje thelbësore për mbijetesën e qenies njerëzore. Njerëzit nuk kanë nevojë vetëm për ushqim dhe strehim për të mbijetuar. Gjestet emocionale ushqejnë trurin tonë, duke na dhënë siguri dhe mirëqenie psikologjike.
Pas disa vitesh punë në psikoterapi dhe duke vazhduar trashëgiminë e Eric Berne, Claude Steiner përcaktoi një teori interesante të quajtur “ekonomia e goditjes”. Kjo perspektivë përfshin një sërë idesh që ishin tashmë të njohura, por të cilave nuk iu dha shumë rëndësi. Rritja në një mjedis në të cilin ndërveprimi afektiv është i vazhdueshëm dhe domethënës i rikthehet zhvillimit të mirë psikosocial të fëmijës. Me fjalë të tjera, përkëdheljet, puthjet, përqafimet dhe përkujdesjet janë po aq të rëndësishme sa ushqimi. Po kështu, këto shenja njohjeje janë gjithashtu thelbësore në moshën madhore. Çiftet që nuk kursejnë për dashurinë dhe kontaktin fizik janë më të lumtur.
E vërteta është se ne vijmë në botë duke qenë një nga krijesat më të brishta në natyrë. Megjithatë, ajo brishtësi është ende e pranishme gjatë gjithë ekzistencës sonë në një plan tjetër që shkon përtej fizikut. Ne jemi qenie socio-emocionale, që kemi nevojë për kontakt fizik për të vërtetuar ndjenjat, për t’u ndjerë të sigurt dhe të lidhur me njerëzit që duam. Pa përkëdhelje dhe përkujdesje mund të vdisnim nga trishtimi.
Jemi të uritur për informacion, por edhe për kontakt fizik
Claude Steiner mori pjesë në vitin 2013 në Kongresin Ndërkombëtar të Inteligjencës Emocionale dhe Mirëqenies, në Zaragoza (Spanjë). Në këtë ngjarje, qindra ekspertë nga e gjithë bota u thelluan dhe shpallën teoritë e tyre në lidhje me kërkimin e lumturisë. Kështu, përveçse një nga figurat më të spikatura të analizës transaksionale dhe psikiatrisë radikale, ai spikati në mënyrë të veçantë edhe në fushën e Inteligjencës Emocionale. Diçka që ai theksoi është se njeriu është i uritur për përkëdhelje. Megjithatë, ne jemi bërë të varur nga teknologjitë e reja, nga informacioni, nga ai kërkim për stimuj dhe përforcime kalimtare që na ofron universi dixhital. Mendojmë se kjo mënyrë jetese po pasurohet, por në realitet na izolon, sepse përkëdheljet virtuale nuk do të jenë kurrë të krahasueshme me përkëdheljet fizike.
Rrjetet sociale po zëvendësojnë përkëdheljet e vërteta, por pak nga pak kuptojmë se ky univers mund të jetë sa i vetmuar aq edhe kundërproduktiv. Qenia njerëzore ka nevojë për ndërveprim ballë për ballë dhe mbi të gjitha kontakt fizik.
A është e vërtetë që pa përkëdhelje dhe përkujdesje mund të vdisnim?
Aktualisht, e dimë se mungesa e kontaktit fizik dhe përkëdheljeve tek të porsalindurit përkthehet në probleme në zhvillimin e tyre, si fizik, social dhe emocional. Tani, është e mundur që më shumë se një të dyshojë se, pa përkëdhelje dhe përkujdesje, mund të vdisnim. Në fund të fundit, ka njerëz që e duan vetminë e tyre dhe nuk kanë kontakt fizik me askënd.
Në këtë pikë duhet të kuptojmë diçka. Gjëja e parë është se zhvillimi i fëmijëve dhe adoleshentëve tanë varet në një masë të madhe nga ekonomia e përkëdheljes për të cilën foli Claude Steiner. Le të kujtojmë, në fakt, teoritë e shekullit të kaluar të Chapin, Banning, Spitz, Bowlby: fëmijët kanë nevojë për kontakt fizik, kontakt lëkurë me lëkurë për të mbijetuar.
Megjithatë, çfarë ndodh me të rriturit?
Ne të gjithë kemi nevojë për këtë lloj vërtetimi emocional. Punimet kërkimore, të tilla si ato të kryera nga Dr. Matthew J. Hertenstein, nga Universiteti DePauw, në Indiana (Shtetet e Bashkuara), nxjerrin në pah një ide sa të rëndësishme aq edhe të thjeshtë. Njerëzit i transmetojnë emocionet me prekje, përmes lëkurës. Partneri që nuk përkëdhel përjeton ankth, dyshime, vetmi dhe kontradikta. Mungesa e afërsisë, e dashurisë së përditshme në gjeste si përqafimet mund të çojë në depresion. Pra, disi, është e vërtetë që pa përkëdhelje dhe përkujdesje mund të vdisnim.
Rëndësia e edukimit emocional
Jeta merr kuptim dhe rëndësi kur kemi njerëz pasurues, të aftë në inteligjencën emocionale. Sepse përkëdheljet, përqafimet dhe komplimentet janë gjuha e atyre emocioneve që tregohen, vërtetohen dhe dinë ta kthejnë.
Të kuptuarit e asaj që ndiejmë, të dish se si ta trajtojmë këtë univers të brendshëm kompleks dhe, nga ana tjetër, të qenit kompetent në marrëdhëniet dhe ndërveprimet tona me të tjerët, janë gurthemeli i lumturisë. Le të kujtojmë se pa përkëdhelje dhe përkujdesje mund të vdisnim nga trishtimi, ndaj le të fillojmë atë revolucion të nevojshëm drejt ekonomisë së dashurisë që psikologu Claude Steiner na la si një trashëgimi të mrekullueshme.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi La Mente e Meravigliosa
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
