Nëse e urren përqafimin, bota mund të jetë një vend i vështirë. Ju kurrë nuk e dini se kur dikush që takoni për një kafe të shpejtë do të vijë tek ju, krahët hapur, për një përqafim.
Pse njerëzit nuk i duan ose i urrejnë përqafimet?
Sipas ekspertëve, mund të ketë të bëjë me mënyrën se si ai person është rritur.
Megjithatë, vihen re rastet kur ushqimi pa kontakt fizik në të vërtetë mund të dështoj. Disa fëmijë rriten duke u ndier ‘të uritur’ për t’u prekur dhe bëhen shokë që nuk mund ta përshëndesin një mik pa përqafime ose pa takuar duart.
Pavarësisht nëse je rritur në një familje që gjithmonë përqafon ose është rritur në një ambient pa kontakt, këta faktorë mund të lënë një ndikim të qëndrueshëm fiziologjik.
Darcia Narvaez, një profesore e psikologjisë në Universitetin e Notre Dame, thotë se ka dy mënyra kryesore se mos prekja mund të ndikojë në një trup në rritje:
“Ajo mund të çojë në një nerv vagus të pazhvilluar, një tufë nervash që shkon nga palca kurrizore në bark, që kërkimet tregojnë se mund të zvogëlojë aftësinë e njerëzve për të qenë intimë ose të dhembshur dhe mund të çojë në një sistem oksitocin të pazhvilluar. Gjëndrat që çlirojnë hormonin oksitocin që mund t’i ndihmojë njerëzit të formojnë lidhje me njerëz të tjerë.
Dobitë shkencore të përqafimit
Në një studim të vitit 2015, ekspertët shqyrtuan efektet që përqafimet dhe format e tjera të dashurisë mund të kenë në sistemin imunitar. Në mënyrë të veçantë, studiuesit donin të dinin nëse njerëzit që mendonin se i donin ishin më pak të ndjeshëm ndaj të ftohtit të zakonshëm, dhe ata ishin: 32% e kësaj shtyse imunitare që erdhi nga efektet ngushëlluese të përqafimit.
“Ata që përqafojnë më shumë janë disi më të mbrojtur nga infeksionet”, përfundonte studimi.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
