Lundrimi në marrëdhënien prind-fëmijë mund të jetë një ecje me litar. Si prindër, ne përpiqemi të ofrojmë mbështetje dhe siguri, por ndonjëherë, pa e kuptuar këtë, mund të kalojmë kufirin drejt varësisë.
Bashkëvarësia në marrëdhëniet prind-fëmijë mund të jetë delikate, shpesh e maskuar si kujdes dhe shqetësim. Është kur prindërit investohen tepër në problemet ose emocionet e fëmijëve të tyre, deri në atë masë që fillon të ndikojë në jetën e tyre.
Psikologjia na jep njohuri mbi sjelljet që sinjalizojnë bashkëvarësinë. Sipas psikologjisë, kjo mund të jetë një shenjë e bashkëvarësisë. Është kur jeta e fëmijës suaj fillon të diktojë tuajën, në vend që të jetoni jetë paralele që mbështesin dhe pasurojnë njëri-tjetrin. Mbani mend, është e rëndësishme që fëmijët të kenë hapësirë për t’u rritur dhe për të bërë gabime.
Dhe si prindër, është thelbësore që ne t’i lëmë ata të eksplorojnë vetë, ndërsa ne qëndrojmë vigjilentë nga anash. Përfshirja e tepërt mund të duket sikur po i mbron ata nga bota, por në fakt mund të pengojë rritjen e tyre.
Përfshirja e tepërt në jetën e fëmijës së tyre
Ne të gjithë duam të jemi prindër mbështetës, për t’i udhëhequr fëmijët tanë gjatë jetës. Por ka një vijë të hollë midis të qenit mbështetës dhe të qenit tepër i përfshirë. Përfshirja e tepërt mund të shfaqet si një nevojë e vazhdueshme për të ditur çdo detaj të jetës së fëmijës suaj. Nga aktivitetet e tyre shkollore deri te rrethet e tyre shoqërore, ju mund ta gjeni veten gjithmonë duke pasur nevojë të keni kontroll. Çelësi këtu është të kuptuarit se kufijtë nuk janë kufizime, por udhëzime që krijojnë një mjedis të sigurt dhe të respektueshëm si për prindërit ashtu edhe për fëmijët. Ato i lejojnë fëmijët të bëhen gradualisht të pavarur dhe të përgjegjshëm, ndërsa prindërit mund të ruajnë hapësirën dhe identitetin e tyre personal.
Lumturia e tyre varet nga suksesi i fëmijës së tyre
Arritjet e fëmijëve tanë duhet të festohen, por dështimet e tyre nuk duhet të diktojnë mirëqenien tonë emocionale. Duhet të kujtojmë se ata janë individë të veçantë me udhëtimin e tyre. Sukseset dhe dështimet e tyre janë të tyre, jo tonat. Dhe si prindër, detyra jonë është t’i udhëzojmë ata përmes triumfeve dhe sprovave, jo t’i jetojmë ato vetë.
Vështirësi në vendosjen e kufijve
Vendosja e kufijve është thelbësore për të mbajtur një marrëdhënie të shëndetshme prind-fëmijë. Por për prindërit e bashkëvarur, kjo mund të jetë një sfidë. Në fakt, studimi sugjeron që prindërit e bashkëvarur shpesh luftojnë me vendosjen dhe ruajtjen e kufijve me fëmijët e tyre. Ata mund të sakrifikojnë vazhdimisht nevojat e tyre për nevojat e fëmijës së tyre, ose ta kenë të vështirë të thonë jo, edhe kur është e nevojshme.
Ndihen përgjegjës për emocionet e fëmijës së tyre
Si prindër, është e natyrshme të ndiejmë ndjeshmëri për emocionet e fëmijëve tanë. Por kur ndjeshmëria kthehet në përgjegjësi, mund të jetë një shenjë e bashkëvarësisë. Prindërit e ndërvarur shpesh thithin ndjenjat e fëmijës së tyre dhe marrin përsipër të ‘rregullojnë’ çdo emocion negativ që fëmija i tyre mund të përjetojë. Ata mund të ndihen tepër fajtorë kur fëmija i tyre është i mërzitur ose i zhgënjyer, edhe nëse situata ishte jashtë kontrollit të tyre. Mos harroni, është e shëndetshme dhe e nevojshme që fëmijët të përjetojnë një sërë emocionesh dhe të mësojnë se si t’i trajtojnë ato në mënyrë të pavarur. Në vend që të përpiqemi të zgjidhim çdo çështje për ta, ne mund t’i udhëzojmë ata në menaxhimin e ndjenjave të tyre. Kjo jo vetëm që ndihmon në zhvillimin e tyre emocional, por gjithashtu ndihmon në ruajtjen e një dinamike më të shëndetshme prind-fëmijë.
Luftojnë me pavarësinë e fëmijës së tyre
Ekziston një ndjenjë e hidhur e ëmbël që vjen kur shikojmë fëmijët tanë të rriten dhe të bëhen të pavarur. Ne i kemi rritur ata të jenë të vetë-mjaftueshëm, megjithatë mund të jetë e vështirë t’i lëmë të shkojnë. Kjo luftë zmadhohet te prindërit e bashkëvarur. Ata mund ta kenë të vështirë të pranojnë që fëmija i tyre mund t’i trajtojë gjërat vetë, shpesh duke u futur pa pyetur ose duke mos u dhënë atyre përgjegjësi. Është thelbësore të kujtojmë se rritja e fëmijëve tanë nuk është që ne t’i humbim ata. Në vend të kësaj, ka të bëjë që ata të fitojnë besimin dhe aftësitë që u nevojiten për të lulëzuar në jetë. Pavarësia e tyre është një testament për prindërimin tonë, një shenjë se ne u kemi dhënë atyre mjetet që u nevojiten për të lundruar vetë nëpër botë. Dhe nuk ka asgjë më emocionuese se kaq.
Shpesh ndihen të pavlerësuar
Kjo ndjenjë është e zakonshme midis prindërve të bashkëvarur. Ata investojnë aq shumë nga vetja tek fëmijët e tyre saqë fillojnë të kërkojnë vërtetimin dhe vlerësimin për përpjekjet e tyre. Kur kjo njohje nuk vjen, ose nuk i plotëson pritshmëritë e tyre, ata mund të ndihen të nënvlerësuar ose të padashur. Duhet të kujtojmë se fëmijët tanë nuk janë gjithmonë të pajisur për të shprehur vlerësimin e tyre në mënyrat që ne presim. Dashuria dhe mirënjohja e tyre shpesh vijnë në mënyra të vogla dhe të thjeshta. Dhe vlera jonë si prindër nuk varet nga vërtetimi i tyre. Ne e bëjmë atë që bëjmë nga dashuria, jo për njohje apo shpërblim.
E gjejnë identitetin e tyre në të qenit prind
Të qenit prind është një pjesë e rëndësishme e identitetit tonë, por nuk duhet të jetë e vetmja gjë që na përcakton. Megjithatë, për prindërit e bashkëvarur, ndjenja e tyre e vetëvlerësimit dhe identitetit shpesh sillet vetëm rreth rolit të tyre si prind. Ata mund të humbasin interesin për hobi personale ose të lënë pas dore marrëdhëniet e tyre jashtë fëmijëve të tyre. Jeta e tyre ka të bëjë tërësisht me prindërimin, duke lënë pak vend për ndonjë gjë tjetër. Ruajtja e një ekuilibri është çelësi këtu. Ndërsa të qenit prind është një rol i rëndësishëm, është po aq jetike të ushqejmë interesat dhe marrëdhëniet tona. Kjo jo vetëm që na mban të përmbushur, por gjithashtu modelon një jetë të plotë për fëmijët tanë.
Kanë frikë nga refuzimi i fëmijës së tyre
Lidhja midis prindërve dhe fëmijëve është e thellë dhe e çmuar. Megjithatë, një prind i bashkëvarur mund të jetojë në frikë të vazhdueshme të refuzimit ose mosmiratimit të fëmijës së tyre. Kjo frikë shpesh i shtyn ata të bëjnë përpjekje të mëdha për ta mbajtur fëmijën e tyre të lumtur, edhe në kurriz të nevojave apo vlerave të tyre. Ata mund të shmangin konfliktet, të dorëzohen ndaj kërkesave të paarsyeshme ose të shtypin ndjenjat e tyre për të ruajtur harmoninë. Gjëja më e rëndësishme për të kujtuar këtu është se është në rregull të mos pajtohemi me fëmijët tanë. Është në rregull të mbajmë vlerat tona, edhe nëse ato nuk përputhen me dëshirat e fëmijës tonë. Marrëdhëniet e shëndetshme ndërtohen mbi respektin dhe mirëkuptimin reciprok, jo frikën. Duke qëndruar në këmbë kur është e nevojshme, ne u mësojmë fëmijëve tanë rëndësinë e kufijve dhe respektit, duke i formësuar ata në individë më të mirë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
