Solidariteti si një ndjenjë sociale do të jetë një nga revolucionet e mijëvjeçarit të tretë, ashtu si të kuptuarit se drejtësia duhet të jetë një ndjenjë sociale që shprehet me ligjin, dhe që ka qenë një pushtim i rëndësishëm i fundit në mijëvjeçarin e dytë.
Si mund ta përcaktojmë solidaritetin? Fjalori i Ri Enciklopedik i Webster e përcakton solidaritetin si unitet të bazuar në bashkësinë e interesave, objektivave ose standardeve. Solidariteti përshkruan ndjenjën e bashkimit për një qëllim, për të qëndruar në krah me njëri-tjetrin. Kushtet përfshijnë shpirtin komunitar, mirëqenien publike, marrëveshjen, afërsinë, lidhjen dhe kohezionin. Solidariteti i referohet një qëndrimi i cili përshkruan një veprim të përbashkët.
Prandaj, çështjet midis qëndrimeve dhe sjelljes janë menjëherë të rëndësishme. Forma klasike e solidaritetit i referohet bashkëpunimit të personave të shqetësuar, me qëllim, përmirësimin e fatit të tyre. Ideja themelore e kësaj forme solidariteti arrihet nga grupe të caktuara njerëzish. Ata ndihmojnë të rritesh duke të të bërë pjesë të tyre, duke përmirësuar cilësinë e jetës tënde.
A janë bamirësia dhe solidariteti e njëjta gjë?
Për shkak të pabarazisë sociale në rritje te shoqëritë moderne, një pjesë e popullsisë është gjithnjë e më e detyruar të jetojë me më pak burime. Çdo ditë ne bombardohemi me imazhe të fatkeqësive që prekin qeniet njerëzore. Në këtë kontekst, fjalët si bamirësia dhe solidariteti shfaqen në sfond. Dhe natyrshëm pyesim veten: në çfarë pike jemi përgjegjës për jetën dhe fatin e të tjerëve? Jetojmë në një botë ku koncepti i solidaritetit po bëhet gjithnjë e më i rëndësishëm. Po ndërgjegjësohemi shoqërisht për atë që po ndodh rreth nesh. Dhe për këtë arsye, sot dëshirojmë të flasim për drejtësi sociale, bamirësi dhe solidaritet. “Bamirësia është poshtëruese, sepse ushtrohet vertikalisht dhe nga lart; solidariteti është horizontal dhe nënkupton respekt të ndërsjellë”. Eduardo Galeano, gazetar, shkrimtar uruguaian.
Bamirësia dhe solidariteti
Koncepti i bamirësisë, siç pohon Giraldo dhe Ruiz-Silva (2015), është i lidhur me nocionin e mirëqenies. Ai nuk parashikon kërkimin për drejtësi ose barazi, dhe nuk promovon zhvillimin e aftësive të atyre që e shijojnë atë. Përkundrazi, mund të thuhet se kënaqësia dëshmohet më shumë se gjithçka tjetër nga personi që ofron ndihmën. Sidoqoftë, nuk duhet të harrojmë se detyra për të mbrojtur qytetarët i takon QEVERIVE. Nga ana tjetër, solidariteti, megjithëse shpesh shoqërohet me filantropi, bamirësi, altruizëm dhe vëllazëri midis qenieve njerëzore (Vargas-Machuca, 2005, cituar në Giraldo dhe Ruiz-Silva, 2015) paraqet disa ndryshime thelbësore nëse marrim parasysh përkufizimin e mëparshëm.
Solidariteti mund të kuptohet si një “përgjigje njerëzore ndaj kontradiktave të kohës së tanishme” (Bárcena, 2006). Veprimet e solidaritetit variojnë që nga ndihma e çastit, e cila zgjidh një situatë specifike në një përpjekje të përditshme dhe të vazhdueshme, drejt zvogëlimit të vuajtjeve njerëzore dhe realizimit të drejtësisë.
Drejtësia sociale, për një botë më të mirë
Termi drejtësi sociale lind nga ndjenja e pabarazisë që ekziston në botë. Si dhe nevoja për të ndërtuar një shoqëri më të mirë. Aristoteli (cituar në Torrecilla dhe Castilla, 2011) thoshte në një nga veprat e tij të drejtësisë: “caktoni pjesën e duhur për secilin; ose, në përpjesëtim me kontributin e tyre për shoqërinë, nevojat dhe meritat e tyre personale”. Aktualisht, koncepti i “drejtësisë sociale” është kompleks dhe dinamik. Për Kombet e Bashkuara, drejtësia sociale është një parim themelor për bashkëjetesë paqësore dhe të prosperuar brenda dhe midis kombeve. Kërkimi për drejtësi shoqërore universale paraqet shtyllën e misionit të tij në promovimin e zhvillimit dhe dinjitetit njerëzor.
Bota po evoluon vazhdimisht. Për këtë arsye, është e nevojshme të miratohen qëndrime që promovojnë barazinë dhe drejtësinë. Jo aq shumë për të lehtësuar përkohësisht një situatë, por për të vënë në dispozicion mjetet e nevojshme për njerëzit, për të përmirësuar jetën e tyre. Shkurt, siç u tha dhe nga Griffiths në 2003, drejtësia sociale duhet të jetë një projekt dinamik nën moton: luftojmë për të ndërtuar dhe për të pasur një botë më të mirë.
Përgatiti: Orjona TRESA | Botuar në Revistën “Psikologjia”, Nr. 151
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
