Siç dihet, bllokimet nga Covid kanë pasur një ndikim më të madh tek të rinjtë, duke ndikuar negativisht në shëndetin e tyre mendor. Mirëpo, deri më sot nuk ishte kuptuar ende se çfarë kishte ndodhur fizikisht në trurin e tyre. Megjithatë, një studim i ri, i sapo publikuar në revistën Biological Psychiatry: Global Open Science nga një ekip kërkimor nga Universiteti Stanford në Kaliforni, ka sqaruar aspektin neurologjik të problemit, duke zbuluar ndikimin real të izolimit dhe kufizimeve në trurin e djemve.
Analiza, e cila krahasoi skanimet MRI të trurit të 163 adoleshentëve të marra para dhe gjatë pandemisë, tregoi se streset që lidhen me kufizimet e Covid ndryshuan fizikisht trurin e djemve, duke i bërë strukturat e tyre të trurit të duken “disa vite më të vjetra se ato të bashkëmoshatarëve të tyre përpara pandemisë”, zbuluan studiuesit.
Disa ndryshime në strukturën e trurit, tha psikologu Ian Gotlib, i cili është autori kryesor i studimit, ndodhin natyrshëm me rritjen e moshës. “Gjatë pubertetit dhe adoleshencës së hershme, djemtë përjetojnë rritje të shtuar si në hipokampus ashtu edhe në amigdalë, zona të trurit që kontrollojnë përkatësisht aksesin në disa kujtime dhe ndihmojnë në modulimin e emocioneve. Në të njëjtën kohë, indet e korteksit, një zonë e përfshirë në funksionet ekzekutive, hollohen”. Megjithatë, duke analizuar skanime të ndryshme të trurit, studiuesit treguan se ky proces zhvillimi u përshpejtua tek adoleshentët që u përballën me bllokimet e Covid. “Më parë – vëzhgoi Gotlib – këto lloje ndryshimesh në moshën e trurit ishin gjetur vetëm tek fëmijët që përjetuan fatkeqësi kronike, për shkak të dhunës, braktisjes, mosfunksionimit të familjes ose një kombinimi të disa faktorëve”.
Nuk dihet ende nëse ndryshime të tilla do të jenë të përhershme dhe nëse, si tek djemtë që kanë përjetuar përvoja negative, ato do të shoqërohen me rezultate të dobëta të shëndetit mendor më vonë në jetë. “Ne nuk e dimë nëse, përfundimisht, mosha e tyre kronologjike do të arrijë moshën e tyre të trurit, ose nëse truri i tyre do të jetë përgjithmonë më i vjetër,” shtoi profesori Gotlib, i cili është gjithashtu drejtor i Neurozhvillimit, Ndikimit dhe Psikopatologjisë në Stanford (SNAP) laborator në Universitetin Stanford – . Për një 70-vjeçar ose 80-vjeçar, ne do të prisnim disa probleme njohëse dhe të kujtesës bazuar në ndryshimet në tru, por çfarë do të thotë për një 16-vjeçar të ketë një tru të plakur para kohe?
Burimi Fanpage
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
