Gjetjet nga një studim i ri sugjerojnë se njerëzit e vetmuar janë më pak të tërhequr nga sinjalet pozitive sociale – duke përjetësuar potencialisht vetminë e tyre. Studimi zbuloi ndryshime në mënyrën se si njerëzit e vetmuar kundrejt atyre jo të vetmuar reagojnë ndaj imazheve të prekjes sociale gjatë stimulimit të trurit.
Kur nevojat sociale të një personi mbeten të paplotësuara, ai ndihet i shqetësuar dhe i vetmuar. Ndërsa një ndjenjë e pakëndshme, vetmia është sugjeruar që t’i shërbejë funksionit adaptues të motivimit të njerëzve për të kërkuar rilidhje sociale. Por pse atëherë, vetmia mund të bëhet kronike për disa njerëz? Studiuesit hulumtuan se si njerëzit e vetmuar reagojnë ndaj sinjaleve pozitive sociale duke matur kohën e reagimit të tyre gjatë stimulimit të trurit të gyrusit frontal të poshtëm të djathtë – një zonë e trurit e përfshirë në vetminë dhe reagimet emocionale ndaj prekjes së vëzhguar shoqërore.
Rezultatet zbuluan ndryshime të rëndësishme në kohën e reagimit ndaj imazheve të prekjes sociale gjatë stimulimit ngacmues. Pjesëmarrësit në grupin më pak të vetmuar treguan kohë më të ngadalta reagimi ndaj imazheve me prekje njerëzore në krahasim me pjesëmarrësit në grupin e lartë të vetmisë. Këto dallime nuk u gjetën kur pjesëmarrësit panë objekte të pajetë.
Përgatiti K.I / Burimi www.psypost.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
