Të kesh fëmijë në moshën 40 vjeç ishte dikur një përjashtim, pothuajse një mrekulli. Sot, në krahasim me 40 apo 100 vjet më parë, shumë gjëra kanë ndryshuar. Jetëgjatësia, përparimi teknik dhe shkencor, aspiratat e burrave dhe grave dhe vetë përbërja e familjeve. Të bëhesh prindër në kulmin e moshës madhore është tashmë shumë e zakonshme dhe nuk duhet të ngjallë më shumë habi…
Përfitimet e të pasurit fëmijë në moshën 40 vjeçare
Por në fund të fundit, pasi të keni mposhtur një tjetër takim gazmor me stereotipet seksiste për meshkujt dhe femrat (të cilat edhe të afërmit dhe miqtë mund të mos ju kursejnë), të kesh fëmijë në moshën 40-vjeçare mund të ketë avantazhet e veta. Sigurisht që mund të përfshijë, në parim, dallime në lidhje me mënyrat se si mund të përjetohet shtatzënia dhe prindërimi në një moshë të re. Prindërit e moshuar shpesh kanë arritur një stabilitet më të mirë ekonomik dhe të strehimit dhe mund të rëndohen nga më pak të panjohura në këtë drejtim. Këta janë gjithashtu njerëz që kanë pasur shumë vite pas tyre për të shijuar plotësisht shoqërueshmërinë e tyre, për t’iu përkushtuar hobive ose për t’u përmbushur në punë. Për disa, mund të jetë e vështirë të heqësh dorë nga një mënyrë jetese që tani është kaq e konsoliduar. Por shumë më shpesh mund të ndodhë e kundërta. Domethënë që heqjet dorë dhe ndryshimet që kërkon ardhja e një fëmije (të paktën për disa vite) peshojnë më pak, pikërisht sepse jemi të vetëdijshëm se kemi gëzuar liri relative në vitet e kaluara. Dhe gjithashtu sepse për shkak të faktorëve fiziologjikë që lidhen me moshën, disa burime argëtimi dhe argëtimi të së kaluarës kanë filluar të vlerësohen më pak.
Imagjinoni, fantazoni, mendoni për fëmijën si një person
Në mënyrë që këta elementë të jenë avantazhe dhe jo armë me dy tehe, është mirë të mbani mend se jo gjithçka mund të vendoset, parashikohet dhe kontrollohet. Të jesh i informuar dhe i ndërgjegjshëm është mirë, për të ushtruar më së miri të drejtën e vetëvendosjes dhe zgjedhjes. Por kini kujdes që të mos bëhet në mënyrë të nënkuptuar një pretendim, një pritshmëri e pashëndetshme që gjërat të jenë pikërisht ashtu siç ishin imagjinuar ose planifikuar. Kjo nuk do të thotë që njeriu nuk duhet të kënaqet me fantazitë apo projektet “ante litteram” mbi të ardhmen hipotetike të fëmijës. Por ne duhet të kemi parasysh se për çfarë është e gjithë kjo. Për të ditur se çfarë do të ndodhë? Të vendosni se çfarë do të ishte më e mira që ai djalë apo vajzë të bëhet? Apo çfarë është më e dëshirueshme të ndodhë apo të mos ndodhë? Aspak …
Përgatiti K.I / Burimi www.eticamente.net
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
