Fillova të mendoj se djemtë nuk mund të shprehnin emocionet e tyre, sepse burrat e vërtetë ishin të guximshëm, madje as nuk interesohen për pamjen e tyre. Sot, karakteristikat mashkullore duhet të mbizotërojnë për shkak të ndikimit kulturor që trashëgojmë nga patriarkati. Kështu, debati mbi identitetin mashkullor ra në një krizë mashkulloriteti të burrit bashkëkohor.
Ky diskutim i dha një theks të shtrembëruar konceptit të mashkullit, në lidhje me idetë e liga. Një mashkull toksik, i karakterizuar nga agresioni dhe që i konsideron emocionet si “freski” femërore. Midis efekteve të çoroditura të toksicitetit mashkullor është përbuzja për ndjenjat, justifikimet për dhunën, praktika e homofobisë dhe e keqja. Kjo shkakton dëmtim të shëndetit mendor dhe fizik, i cili mund të çojë në zhdukjen e njerëzve, që janë mbizotërues dhe të dominuar nga deluzionet e pseudo-mashkullit.
Në këtë kontekst, gratë janë në një gjendje nënshtrimi, që kërkon nga ato që t’i shërbejnë dëshirave të prindërve, të dashurave dhe burrave. Një sistem hierarkik, i cili e vendos mashkullin gjithmonë në një pozitë më të lartë se ai femëror. Në shekullin e 20-të, u bënë përpjekje për të rindërtuar konsensusin, se pozitive ishin vetëm cilësitë mashkullore, si rezistenca, inteligjenca dhe madhështia. Në fakt, diskursi nuk u përshtat me logjikën borgjeze të mashkulloritetit.
Megjithatë, termi mashkulloritet ka ndryshuar sepse janë krijuar mekanizma që parandalojnë shtypjen gjinore dhe dhunën nga natyralizimi. Reflektimet e ndryshimeve janë krijuar nga veprimet e lëvizjeve politike, kulturore dhe sociale, filozofike, psikoanalitike dhe shpirtërore, qëllimi i përbashkët i të cilit është kërkimi për çlirimin e burrave dhe grave nga standardet patriarkale.
Për më tepër, ri-përcaktimi i rolit të babait, shqetësimi i burrave për kujdesin e trupit, intimiteti, marrëdhëniet me dashurinë, kanë dhënë përcaktime të reja në perceptimin e mashkullit, duke i dalluar ata nga modelet patologjike të burrërisë.
Shekulli i 21-të tregon se burrat nuk kanë më nevojë të dominojnë ose të ekspozojnë që kanë fuqi burrërore. Ata po mësojnë se zgjedhja e zgjuar është të luftojë me gratë për barazi dhe respekt në marrëdhëniet gjinore. Pra, ajo që mësuam në fëmijëri ishte një koncept i gabuar i mashkulloritetit, por sot burrat qajnë në filma, dëgjojnë gjithçka që gratë kanë për të thënë, mësojnë të gatuajnë, marrin pjesë në punët e shtëpisë, kujdesen për fëmijët e tyre dhe janë të vetëdijshëm se dashuria e tyre nuk e zvogëlon burrërinë.
Me pak fjalë, një mashkull i vërtetë, i cili po shfaqet, ka aftësinë të propozojë të gjitha format e “qenies njerëzore”, duke vendosur marrëdhënie të barabarta dhe të shëndetshme.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
