Ne po dashurohemi me mikun tonë më të mirë. Ne e njohim atë prej shumë vitesh, ndoshta që në shkollë. Ai ka qenë gjithmonë i besuari ynë dhe shpatulla e sigurt për t’u mbështetur në kohë të vështira, si dhe personi i parë për të cilin mendojmë kur duam të ndajmë një gëzim. Pastaj, në një pikë të caktuar, ne zbulojmë një emocion të ri në gjestet që janë të zakonshme për ne, një tërheqje që nuk ishte më parë dhe që tani na bën të ndiejmë flutura në stomak edhe në kontaktet e zakonshme fizike. Nuk ka dyshim: marrëdhënia ka ndryshuar, ose po ndryshon, në thellësinë e zemrave tona. Por a është kjo një gjë e mirë? Shpresojmë, ne kemi gjetur një dashuri pothuajse ideale, por nëse gjërat shkojnë keq, ne do të kemi humbur edhe dashurinë edhe miqësinë. Si duhet vepruar?
Analizimi i të mirave dhe të këqijave – Shndërrimi i një miqësie në një marrëdhënie nuk është diçka e lehtë dhe është një hap pa kthim: nuk ka gjasa që, pasi dashuria të jetë shndërruar në një marrëdhënie seksuale, do të jetë e mundur të ktheheni në gjendjen e mëparshme, pavarësisht se sa shumë përpiqeni. Prandaj frika për të prishur gjithçka dhe vendimi për të lëvizur me kujdesin më të madh janë të justifikuara. Por nëse ndjenjat e të dyve shkojnë në një drejtim është e drejtë t’i jepni ndjenjës një shans; një marrëdhënie miqësie që kthehet në dashuri ofron shumë përparësi: ne tashmë e njohim partnerin tonë, jemi në gjendje të vlerësojmë pikat e tij të forta, nuk duhet të kemi frikë nga surprizat e këqija që lidhen me të kaluarën e tij, përfshirë atë sentimentale. Besimi i ndërsjellë është tashmë një fakt dhe ne jemi të lirë të jemi vetvetja sepse e dimë që tashmë jemi pranuar plotësisht.
Testi i lakmusit – Nëse pavarësisht nga çdo përpjekje ne nuk arrijmë të kuptojmë, për t’i dhënë një emër ndjenjës sonë dhe mbi të gjitha, për të kuptuar se si ai mendon, para se të dalim në shesh dhe të zbulojmë ndjenjat tona, ne përpiqemi të bëjmë disa teste: vetëm fakti i trajtimit të hapur të temës mund të krijojë siklet serioz dhe ta vë marrëdhënien e miqësisë në vështirësi serioze. Është më mirë të jemi të sigurt për atë që ndiejmë para se të dalim në shesh. P.sh:
–le të sigurohemi që bëjmë pa të: le të bëhemi të pavarur, edhe në anën praktike, nga bashkëpunimi i tij. Le të mos i kërkojmë ndihmë me procedurat e zakonshme të IT-së, nëse kemi nevojë për një udhëtim ose këshillë urgjente. Le të përpiqemi të zbulojmë nëse na mungon një mbështetje artizanale ose nëse jeta pa të ka humbur vërtet shijen e saj;
–le të kalojmë kohë vetëm: le t’i kushtohemi vetëm ose me shoqëri gjërave që duam, madje edhe atyre që i kemi ndarë shpesh me të, qoftë një pasdite në shopping, një mbrëmje në teatër, apo një udhëtim në Mal. Nëse, pas momentit të parë të nostalgjisë, arrijmë të shijojmë një aktivitet që na pëlqen, shfrytëzojmë rastin të bëjmë një pushim dhe të mendojmë për diçka tjetër, duke rimarrë kthjelltësinë; nëse, nga ana tjetër, gjithçka na flet për të dhe ne nuk jemi në gjendje të shpërqendrojmë mendjen, mund të jetë një sinjal i “alarmit të dashurisë”;
–le të përqendrohemi te vetja: edhe nëse, me mbështetjen e tij gjithçka është më e lehtë dhe ndoshta edhe më e bukur, le të përpiqemi ta bëjmë vetëm: vetëvlerësimi ynë do të na falënderojë. Nëse mund të jemi të lumtur edhe pa të, do të thotë që kemi rimarrë mikun tonë më të mirë;
–arratisja, zgjidhja e fundit: nëse gjithçka tregon se me të vërtetë po dashurohemi me mikun tonë më të mirë, ikja mund të jetë hapi i fundit për të provuar. Le të largohemi për një fundjavë, për pushime, për një periudhë për aq kohë sa na nevojitet. Nëse nuk mund të ikim fizikisht, le ta bëjmë veten të padisponueshëm, nuk i përgjigjemi mesazheve, telefonatave, nuk futemi në rrjetet sociale. Edhe nëse ndonjëherë miqësia në të vërtetë evolon në një marrëdhënie në çift, shpesh gjërat nuk shkojnë aq mirë.
Nëse kemi vendosur të provojmë – Nëse ne dhe shoku ynë i dashuruar e kemi gjetur veten në të njëjtën gjatësi vale dhe dëshira për t’u “bërë një çift” është reciproke, sigurisht që ia vlen të provosh. Le të kujtojmë se faza fillestare e miqësisë nuk duhet të “anashkalohet” plotësisht: edhe nëse duket se dimë gjithçka për njëri -tjetrin, ndryshimi i regjistrit është i rëndësishëm dhe nuk duhet të heqim dorë nga shijimi i tij në maksimum. Ne nuk duhet të heqim dorë nga gjestet romantike dhe nga ajo që do të bënim për t’i propozuar vetes një partneri të ri, duke filluar me kujdesin për veten për t’u paraqitur në mënyrën më të mirë të mundshme. Le të mos gabojmë duke i marrë gjërat si të mirëqena: ndoshta ne mendojmë se e njohim mikun-partnerin tonë, por nuk është domosdoshmërisht kështu: kur biem në dashuri, kimia e ndjenjave mund të nxjerrë në pah anët e fshehura dhe të paditura, për të, por edhe për veten tonë: pra të luajmë duke rikrijuar atë atmosferë pritjeje dhe misteri që karakterizon fazën e parë të rënies në dashuri.
Nëse na duket më mirë ta lëmë të shkojë – Nëse në vend të kësaj ne kemi vendosur të mos i dorëzohemi asaj që e konsiderojmë si një pasion, ose nëse e kemi kuptuar se thellë brenda nesh jemi të dashuruar me dashurinë më shumë sesa me personin dhe se jemi shtyrë nga frika e vetmisë është më mirë që ndjenja jonë të mbetet e fshehtë dhe që ai të mos dijë asgjë për të. Në këtë rast, të paktën derisa të qetësohen emocionet e forta, mund të jetë e dobishme të lironi pak marrëdhënien. Në këtë mënyrë ne do t’i garantojmë vetes hapësirë për t’u kthyer në ekuilibrin tonë dhe ndoshta, të krijojmë kushtet e favorshme për një takim të ri, me një partner krejtësisht ndryshe.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
