Të vendoset një ndalim për shitjen dhe përdorimin e telefonave inteligjentë për fëmijët nën 14 vjeç. Propozimi është ai që i bën njerëzit të diskutojnë dhe ajo që bie gjithashtu në sy është fakti se vjen nga një politikan i një marke të sinqertë liberale, senatori Andrea Cangini, ish-drejtor i gazetës kombëtare, i zgjedhur në radhët e Forza Italia, në legjislaturën e tij të parë.
Problemi është se propozimi është i argumentuar mirë dhe është rezultat i një hetimi faktmbledhës të Komisionit të Arsimit të Senatit, anëtar i të cilit është Cangini dhe të cilin vetë senatori e dëshironte shumë. Muaj e muaj pune që përfshinte pothuajse të gjithë ekspertët e intervistuar si psikologë, neurologë, psikoterapistë, pedagogë, antropologë, grafologë, sociologë dhe pjesëtarë të policisë për marrëdhëniet midis teknologjisë dixhitale dhe studentëve. Rezultati ishte një studim faktmbledhës, i titulluar “Ndikimi i teknologjisë te studentët, me referencë të veçantë në proceset e të mësuarit” (“titull i mërzitshëm, zhvillim befasues”, komenton Cangini). Dhe rezultati ishte një libër, “Coca web. Një brez për të shpëtuar” i koordinuar dhe shkruar nga vetë Cangini.
“Coca Web”, një libër për të goditur me grusht në stomak
Libri, “Coca web” nga Andrea Cangini, krahasohet me efektet e një droge të rëndë dhe shpesh vdekjeprurëse, kokainës. Përdorimi i telefonave inteligjentë veçanërisht nga të rinjtë, duke përfshirë mediat sociale dhe video-lojërat, favorizon çlirimin e dopaminës, neurotransmetuesit të ndjesisë së kënaqësisë. Rezultati i CocaWeb është ankthi, depresioni, agresiviteti, izolimi social, deliri i plotfuqishmërisë, çrregullimet e të ngrënit… “Nuk është rastësi që shenjat e shqetësimit që na alarmojnë sot tek më të rinjtë përkojnë në mënyrë të përkryer me simptomat që kanë pasur gjithmonë ata që janë të varur nga kokaina”.
“Në fakt, efektet që prodhon tek të rinjtë përdorimi, i cili në shumicën e rasteve mund të degjenerojë vetëm në abuzim, i telefonave inteligjentë dhe video-lojërave janë të barabarta me një drogë”, shkruan Cangini në hyrje të librit. “Asgjë ndryshe nga kokaina. Të njëjtat implikime kimike, neurologjike, biologjike dhe psikologjike, shenja të sëmundjes që përkeqësohen vit pas viti, të shtuara tmerrësisht nga pasojat e kufizimeve dhe bllokimeve për shkak të Covid-19. Një pandemi brenda një pandemie”. Ekzagjerim? Jo.
Dëmet fizike dhe psikologjike në mendjet e fëmijëve
Nga sondazhi, dalin të dhëna mbresëlënëse. Dëmet fizike janë miopia, obeziteti, hipertensioni, çrregullimet muskuloskeletore, diabeti. Pastaj janë ato psikologjike: varësia, tjetërsimi, depresioni, temperamenti i shkurtër dhe pagjumësia. “Gjëja që shqetëson më shumë është se këta fëmijë, duke tërhequr fijet e hetimit, humbasin aftësitë thelbësore mendore që për mijëvjeçarë kanë përfaqësuar atë që ne e quajmë inteligjencë: kujtesën, aftësinë për t’u përqendruar, përshtatshmërinë, shpirtin kritik. Ata kanë aftësi të reduktuara mendore në krahasim me gjeneratat e mëparshme. Sapo shikonim SHBA-në, sot termat e krahasimit janë Japonia, Koreja e Jugut dhe Kina ku smartfonët janë më të përhapur. Në Korenë e Jugut, 30% e të rinjve midis 10 dhe 19 përfundojnë në klinika për t’u detoksikuar. Në Kinë, të sëmurët janë tashmë 24 milionë, por atje janë të mbyllur në kampe rehabilitimi ku për fat të keq përdoren teknika ‘kineze’: klasifikim ushtarak, kostume depersonalizuese, punë të detyruar, elektroshok, përdorim drogash psikotrope. Një situatë kaq shqetësuese sa i shtyu autoritetet kineze të vendosin me ligj një kufi të rreptë për përdorimin e video-lojërave për fëmijët nën moshën tetëmbëdhjetë vjeç: maksimumi një orë në ditë nga e premtja në të dielën. Gjithsej, tre orë në javë.
Korea, Kina, Japonia. Hikikomori dhe 100 mijë të rinjtë në rrezik në vendin tonë
Në Japoni, një milion fëmijë midis 12 dhe 25 vjeç jetojnë plotësisht të izoluar nga shoqëria, në dhomën e tyre të gjumit, brenda një realiteti virtual. Ata i quajnë “hikikomori”, do të thotë “të jesh mënjanë” dhe tregon faktin se ata nuk studiojnë, nuk punojnë, nuk shoqërohen. Perime të mbyllura në dhomat e tyre, të lidhura përherë me diçka që nuk ekziston në realitet. Ato përfaqësojnë majën e ajsbergut, rastet ekstreme të një fenomeni masiv prej një milion e gjysmë. Në Itali vlerësohet se në të njëjtat kushte si ato vende, ka të paktën 100,000 të rinj, që nga ana tjetër është e madhe.
Propozimi tronditës i ligjit Cangini: ndalimi i përdorimit të telefonave inteligjentë për ata nën 14 vjeç
Propozimi, i plotësuar me një argument: “Ne i ndalojmë fëmijët tanë të pinë alkool, të pinë cigare dhe të ngasin makina, kështu që nuk mund t’i braktisim në sheshet virtuale pa asnjë lloj kontrolli”. “Izolimet kanë rritur varësinë dhe ne nuk mund të vazhdojmë të pretendojmë se fenomeni nuk ekziston sepse flasim për të mitur”, shton Cangini. Propozimi vijon: “Ne kemi nevojë për rregulla më të rrepta për ueb-in dhe ka nevojë për të zbatuar ato që tashmë ekzistojnë, si ndalimi i përdorimit të celularëve në klasë, por edhe nevoja për të futur detyrimin për kompanitë e mëdha që të kryejnë fushata reklamuese në të cilat thuhet se ueb-i është i keq për të rinjtë”. Më pas vjen propozimi tronditës: ligji që ndalon celularët për të miturit nën moshën 14 vjeç.
Duket një propozim shumë i fortë, por nuk është kështu. Cangini, në fakt, vjen nga një kulturë solide liberale, por e ka ndihmuar edhe përvoja e tij personale, në kontaktet e përditshme me fëmijët adoleshentë. Siç shkruan ai vetë në librin e tij: “Vajza ime Giulia, atëherë dymbëdhjetë vjeçe, e mbështetur te porta e derës së dhomës së ndenjjes, shikon me vëmendje vëllanë e saj të vogël që është i zënë në PlayStation. “Shikojeni, duket i pushtuar”, thotë ai pa e kthyer shikimin. Vëzhgoj, ishte e vërtetë”, përfundimi i hidhur.
Raste ekstreme…sfida e zezë në Tik Tok
Ka fëmijë që në moshën dhjetë vjeçare duan të jenë në rrjetet sociale. Dhe ka raste ekstreme si vajza e vogël nga Palermo, Alessia (emri i vërtetë) që vdiq nga mbyllja në vetvete, në moshën 10-vjeçare, sepse po merrte pjesë në një sfidë të çmendur mode mes adoleshentëve dhe e përhapur në platformën Tik Tok, e cila synon të fitojë pëlqime dhe ndjekës, por ndonjëherë vetëm të zgjojë vëmendje dhe admirim.
Propozime të buta, ora e ‘edukimit dixhital’ dhe ‘regjistrimit transparent’ në rrjetet sociale
Në një intervistë për gazetën kombëtare, Cangini shpjegon se “Qasja falas në telefonat inteligjentë dhe në ueb do të thotë t’i lëmë të miturit në mëshirën e kujtdo në çdo kohë. Fëmijët duhet të mbrohen, si për shembull kur nuk i lëmë të dalin vetëm natën ose i shoqërojmë që të mos qarkullojnë vetëm. Thuhet se uebi është një shesh virtual. Mund të takosh të mirën, por edhe të keqen”. Kundërshtimi është i lehtë: a nuk mjafton një dialog i mirë midis prindërve dhe fëmijëve? “Nuk ka rregulla që vlejnë. Efektet klinike, në tru, të përdorimit të mediave sociale dhe video lojërave janë të njëjta me ato të përdorimit të kokainës. Truri çliron dopaminën, ndjen kënaqësi dhe më pas nuk mund ta zëvendësosh me asgjë tjetër. Tendenca e prindërve për të predikuar përdorimin e moderuar të telefonave celularë është e destinuar të mposhtet”.
Projektligji i Canginit, në pritje të mbylljes së ciklit të seancave në Komision, parashikon një orë edukim dixhital në shkolla për të shpjeguar rreziqet e abuzimit me internetin, por mbi të gjitha për të ndaluar shitjen e telefonave inteligjentë për fëmijët nën 14 vjeç. “Për sa i përket aksesit në rrjetet sociale, tashmë ka një projektligj që parashikon detyrimin e regjistrimit transparent (në rrjetet sociale) nga adoleshentët. Ju mund të keni një emër të shpikur, por autoriteti gjyqësor duhet të jetë në gjendje të gjurmojë identitetin tuaj”.
Natyrisht, me vetëm një vit deri në përfundimin e legjislaturës, nuk është e sigurt që projektligji i Canginit do të bëhet realisht ligj. Për të mos përmendur faktin se, interesat e mëdha po lëvizin kundër një propozimi të tillë. Fuqitë e forta janë ato të rrjetit të përqendruar në pak duar, por presionet e lobimit duhen rezistuar, Parlamenti nuk mund t’i shmanget çështjes. Përndryshe klasa sunduese e së nesërmes nuk do të ketë aftësi dhe cilësi të përshtatshme”.
Interesat e gjigantëve të internetit dhe një krahasim i përafërt
Problemi është se është e vështirë të bindësh të rinjtë të bëjnë pa media sociale dhe video lojëra, për ta lënë mënjanë të paktën për një kohë: për ta, privimi i vetes nga telefoni inteligjent është aq i dhimbshëm dhe absurd sa i nënshtrohet amputimit të një gjymtyre.
Por, nga ana tjetër, të mendosh se një fëmijë mund të përdorë në mënyrë të ekuilibruar internetin duket jorealiste: “Provo – është sfida që Cangini nis – t’i japësh një të varur nga kokaina një kilogram kokainë, kërkoji që të mos marrë më shumë se një vijë në ditë dhe shikoni nëse ai mund ta bëjë atë. Ai nuk do t’ia dalë. Dhe nëse ia kapni papritur, ai do të ketë të njëjtat sulme zemërimi dhe të njëjtat manifestime histerie si fëmijët tuaj kur, për t’i ndëshkuar, ua hiqni celularin ose ua hiqni tastierën e video-lojërave”. Mesatarisht, adoleshentët italianë shpenzojnë të paktën katër orë në ditë: dy muaj jetë në vit. Për Canginin këto janë “dy muaj jetë të humbur”. Propozimi i tij është ndalimi i tyre, ose moderimi i përdorimit të tyre, të paktën deri në moshën 14 vjeç. Ndoshta është një ide ekstreme, ndoshta e pamundur, ndoshta nuk do të largohet kurrë. Por është një propozim. Cangini e hodhi gurin në pellg dhe është një gur që dhemb. Priten lajme nga liberalët që janë tolerantë dhe bëjnë propozime po aq serioze dhe po aq të dobishme.
Burimi / https://luce.lanazione.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
