Të flasësh për teorinë e universeve paralele, në fakt, nënkupton edhe shtrimin e disa pyetjeve rreth kuptimit të jetës. Në këtë fushë edhe jeta edhe vdekja kanë një logjikë krejtësisht të ndryshme nga ajo që kemi arritur deri tani.
Teoria e universeve paralele është rezultat i një kombinimi të pazakontë të teorisë së relativitetit dhe fizikës kuantike. Ajo ngre idenë se nuk ekziston vetëm një univers, por universe të shumta që ekzistojnë njëkohësisht, në të njëjtën hapësirë dhe kohë. Kjo çon në një sërë hamendjesh shumë interesante. Le t’i shohim ato në paragrafët e mëposhtëm.
3 kuriozitete rreth teorisë së universeve paralele
1.Ne nuk kemi një jetë, por një numër të pafund jetësh.
Sipas teorisë së universeve paralele, ekzistenca jonë ka mundësi të pafundme zhvillimi. Si një tregim. Nëse personazhi kryesor merr rrugën në të djathtë, ai do të përballet me disa përvoja. Megjithatë, nëse kthehesh majtas, këto mund të jenë shumë të ndryshme. Çdo opsion krijon një univers të ri. Prandaj thuhet se secili prej nesh jeton një numër të pafund jetësh në të njëjtën kohë . Për shembull, në njërën prej tyre ne jemi të pasur dhe të fuqishëm. Në tjetrin, lypës. Në një vdesim dhe në tjetrin jemi ende gjallë. Sipas teorisë së universit paralel , vdekja nuk ekziston. Ti vdes në një univers, por je ende gjallë në shumë të tjerë. Meqenëse numri i universeve është i pafund, kështu është edhe jeta. Kjo është ndoshta deklarata më shqetësuese e hipotezës së universeve paralele.
2.Perceptimi në teorinë e universeve paralele
Ne nuk jemi në gjendje të perceptojmë universet paralele, sepse jemi të kufizuar nga shqisat tona . Ne kemi vetëm pesë shqisa dhe do të na duheshin më shumë për të qenë në gjendje të kapim realitete të tjera. Shqisat njerëzore na lejojnë të perceptojmë vetëm tre dimensione, dhe sipas teorisë së universeve paralele, ka shumë më tepër dimensione. Megjithatë, ne nuk jemi të pajisur me pajisjet biologjike që na lejojnë të kapim atë që “shkon përtej”. Gjithashtu është hipotezuar se ligje të tjera fizike mund të ekzistojnë në universe të tjera. Për shembull, graviteti ose elektromagnetizmi mund të ndjekin një logjikë tjetër. Perceptimi ynë atëherë do të ishte i padobishëm ose nuk do të kishte asnjë zbatim në ato kushte. Kjo është arsyeja pse është praktikisht e pamundur t’i perceptosh ato.
3.Universet paralele nuk takohen kurrë
Ata quhen universe paralele pikërisht sepse janë të gjithë paralel me njëri-tjetrin. Kjo do të thotë se nuk ka asnjë mënyrë që ata të takohen, edhe nëse bashkëjetojnë përgjithmonë. Në mënyrë të ngjashme, hipotezohet se përplasja midis dy prej këtyre universeve shkakton të ashtuquajturin Big Bang, një shpërthim i pamatshëm që, nga ana tjetër, gjeneron universe të reja. Disa fizikanë kanë formuluar teorinë M që tregon se universi është brenda një membrane tredimensionale. Për ta kuptuar më mirë këtë, mund të imagjinojmë një kinema. Shikuesi është në një botë tredimensionale, por ajo që projektohet shihet si një realitet dydimensional . Nëse shikuesi mund të hynte në film, ai do ta gjente veten në një realitet tredimensional, por shikuesit e tjerë do të vazhdonin ta shihnin atë në dy dimensione. Sipas teorisë M, në kinema, e cila do të ishte universi, ekziston një grup i madh projeksionesh lundruese. Sikur të shfaqeshin disa filma në të njëjtën kohë, por ata ishin të pavarur nga njëri-tjetri. Një ” multivers ” ose një grup universesh paralele.
Teoria e universeve paralele është një ndërtim fizik kompleks , për shumë më afër fantashkencës sesa realitetit. Megjithatë, fizikantë të rëndësishëm bashkëkohorë i kanë kushtuar shumë orë studimi. Midis tyre ishte Stephen Hawking, i cili u tha se po punonte pikërisht për këtë kur u befasua nga vdekja. Të paktën vdekjen e universit ai e ndau me ne.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
