“Kur të plakemi do të më thuash:
Si arritëm këtu së bashku?
Unë do t’ju përgjigjem:
Sepse në vend që të bërtisnim, ne bisedonim. Në vend që të iknim, kërkuam zgjidhje. Sepse gjithçka dhe asgjë nuk na përkiste ne të dyve; sepse qanim dhe qeshnim bashkë. Sepse një ditë premtuam se do të ishim për mirë apo për keq bashkë, dhe mbi të gjitha, sepse dashuria u shtua me kalimin e kohës në formën e një dashurie që nuk vdes kurrë.”
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
