Ti meriton dashurinë që gjithmonë ua jep të tjerëve. Ti meriton të njëjtin nivel dashurie të sinqertë, të pashoqe dhe autentike. Por ajo që merr nga të tjerët nuk është gjithmonë e barabartë me atë që jep. Nuk është gjithmonë po aq e fortë, apo e vërtetë. Jeta nuk është një bumerang: ajo që jep nuk kthehet gjithmonë mbrapsht. E megjithatë, ti pothuajse kurrë nuk ndalesh në përpjekjen për t’u dhënë njerëzve më të mirën prej vetes.
Thuajse të gjithë na është thënë në një moment se për të tërhequr njerëzit, duhet të bësh “gjëra të mira” për ta. Kështu nis një model sjelljeje me plot gjeste të vogla, nderime, përparësi, dhurata, lavdërime, etj. Ti e di që dashuria lind nga vëmendja, por ndonjëherë e kalon kufirin e vetes.
Nuk bëhet fjalë vetëm për marrëdhënie dashurie. Bota është plot me njerëz që japin pafund. Ka shumë njerëz që nuk e kuptojnë sa e kushtueshme është të ofrosh gjithë shpirtin pa marrë asgjë në këmbim. Këta janë njerëz që angazhohen me çdo fibër të qenies së tyre. E bëjnë këtë duke menduar se është më shumë se një investim me vlerë — është kuptimi i jetës. Por kur bëhet fjalë për dashuri, sakrificat ekstreme nuk janë gjithmonë të shëndetshme. Ato kanë pasoja dhe mund të rëndojnë rëndë mbi shëndetin tënd mendor dhe emocional.
Ti meriton dashuri të vërtetë, jo një zëvendësim të lirë
Kur kujdesesh për diçka, ajo lulëzon. Bimët janë shembulli më i mirë për këtë: vendosi në diell, ushqeji, pastroji nga gjethet e vjetra, dhe jepu më shumë hapësirë për të rritur rrënjët. Kujdesi, vëmendja dhe dashuria të bëjnë të rritesh në çdo kuptim. Ashtu siç kopshtari kujdeset për bimët, nuk duhet të harrosh të kujdesesh edhe për vetë kopshtarin. Edhe ai ka nevojë për dashuri dhe kujdes. Është një detaj i vogël që shumë prej nesh e harrojmë.
Ka njerëz që prej dekadash kanë shpërndarë dashurinë e tyre të ndritshme. I kanë mbuluar të tjerët me vëmendje dhe emocione që nuk u janë kthyer kurrë me të njëjtën energji pozitive. Në një mënyrë apo tjetër, këta njerëz kanë pranuar një lloj dashurie të dorës së dytë. Një zëvendësim i lirë që nuk ndihmon të lulëzosh – përkundrazi, të helmon. E megjithatë, ata nuk ndalen. Ti mund të pyesësh veten pse ndodh kjo, apo pse njerëzit ngecin në marrëdhënie njëdrejtimëshe. Përgjigjja është më e ndërlikuar nga sa duket.
Arsyeja pas këtij modeli sjelljeje
Mund të thuhet se lidhet me mungesën e vetëvlerësimit, por është më e thellë se kaq. Kur këta njerëz shkojnë në terapi, gjëja e parë që vihet re është mënyra se si flasin me veten. Kur u kërkohet të flasin për veten, shpesh thonë gjëra si: “Jam fëmija i dytë nga tre. E di sa e vështirë është, askush nuk të kushton vëmendje.” Ose: “Jam shitës. Duhej të filloja punë menjëherë, nuk pata mundësi të shkoja në shkollë. Duhej të hiqja dorë nga shumë ëndrra…”
Ajo që vërehet shpesh është një jetë e ndalur në vend. Një pranim i heshtur, si një ndjesi që, thellë brenda vetes, mendojnë se nuk meritojnë më shumë se kaq. Futet në marrëdhënie që nuk i sjellin lumturi. I shohin si të vlefshme vetëm sepse nuk besojnë se mund të kenë diçka më të mirë. Në mendjen e tyre, jeta gjithmonë i ka vënë në vend të dytë, ndaj marrin çfarë t’u jepet.
Jepi vetes atë që të duhet
Ti meriton dashurinë që u jep të tjerëve. Të mendosh kështu nuk është egoizëm — është një akt integriteti dhe dinjiteti personal. Ke kaluar shumë kohë duke qenë i vetmi kopshtar apo arkitekt i marrëdhënieve që ke ndërtuar. I ke ngritur nga themelet dhe ke mbajtur vetë çatinë që të mos rrëzohet mbi kokat tuaja. Je i vetmi që siguron që dashuria të qëndrojë e mbrojtur — ndërsa ti je jashtë, dhe i ftohti po të hyn brenda.
Ti meriton dashurinë që gjithmonë e ke ëndërruar, por nuk e ke pasur. Siç u tha më parë, jeta nuk është një bumerang — ajo që jep nuk kthehet gjithmonë. Shpesh, bumerangu ndalet në gjysmë rruge, apo nuk kthehet fare. Prandaj ndalo së hedhuri. Ndalo së prituri nga të tjerët atë që nuk janë të gatshëm ta japin. Ndalo së investuari në marrëdhënie që të sjellin vetëm humbje.
Ti meriton një dashuri që nuk dhemb, një dashuri që të mbush dhe të ndihmon të rritesh. Duhet të kërkosh dhe të ndihesh se e meriton. Nuk ka mënyrë më të mirë për ta bërë këtë sesa duke ndryshuar strategjinë: ndalo së qeni vetëm “dhurues” dhe bëhu edhe “marrës”. Ti je tashmë ekspert në dhënien e asaj dashurie të mrekullueshme që i bën njerëzit të ndihen të vlefshëm dhe të rëndësishëm — prandaj është koha ta marrësh edhe vetë atë dashuri.
Vlerëso veten, ujite kopshtin tënd të brendshëm, dhe ndiq ëndrrat që dikur i le pas dore. Mos u mjafto me pak dhe mos prano gjithçka që të ofrohet thjesht sepse është aty! Çlirohu! Pastaj gjej veten!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
