Një seri intervistash me tetë ushtarë luftarakë izraelitë, u zbulua se tatuazhet e tyre ishin të lidhura ngushtë me përvojat ushtarake dhe shqetësimin emocional. Këto tatuazhe shpesh shërbyen si mekanizma përballues, duke ndihmuar ushtarët të përpunojnë dhe të kuptojnë kohën e tyre në ushtri.
Me të hyrë në shërbimin ushtarak, ushtarët futen në një botë shumë të ndryshme nga jeta civile. Ata bëhen pjesë e një organizate të madhe, hierarkike të qeverisur nga rregulla dhe disiplinë strikte. Ata janë të trajnuar për të ndjekur urdhrat në mënyrë të padiskutueshme – edhe kur duke e bërë këtë mund të rrezikojnë jetën e tyre. Gjatë operacioneve luftarake, ushtarët mund të përballen me beteja të zgjatura, lodhje ekstreme, mungesë gjumi, humbje të shokëve dhe kërcënime për mbijetesën e tyre.
Për shumë njerëz, këto përvoja janë dërrmuese dhe mund të çojnë në simptoma të shqetësimit psikologjik, çrregullime të shëndetit mendor dhe sjellje problematike. Në përpjekjet e tyre për të përballuar dhe përpunuar këto përvoja, disa ushtarë u drejtohen tatuazheve. Tatuazhet mund të funksionojnë si një formë e vetë-shprehjes, një mjet për të pohuar individualitetin ose një mënyrë për të ruajtur identitetin personal mes regjimentit të jetës ushtarake. Studimi u publikua në Stresi dhe Shëndeti.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
