Shpesh ka raste kur lumturia jonë është e kufizuar nga ne. Këtu shqyrtojmë disa elementë që shkaktojnë këtë fenomen.
Mirëqenia, si ekuilibri i brendshëm, nuk është diçka që ndryshon në vetvete në të njëjtën mënyrë, për shembull, si koha. Emocionet kushtëzojnë cilësinë e jetës sonë, dhe ato gjithashtu ndërmjetësojnë cilësinë e vendimeve dhe zgjedhjeve tona. Kështu, dhe duke marrë parasysh këtë, është e rëndësishme të dimë atë seri gabimesh emocionale që kufizojnë lumturinë tonë dhe për të cilat duhet të fillojmë të punojmë që sot.
Vetë Daniel Goleman e ka thënë tashmë në librin e tij Si të jesh lider: të paktën 80% e suksesit që arrijmë në jetën tonë varet nga aftësia jonë për të menaxhuar emocionet. Tani, suksesi nuk i referohej ekskluzivisht arritjes së një pozicioni të rëndësishëm në sferat tona të punës. Nuk ka të bëjë me aftësinë për t’u bërë njerëz të referencës ose për të qenë guru të padiskutueshëm në aftësi të caktuara.
Ne po flasim, në thelb, për diçka më të thjeshtë: të jesh i lumtur. Sepse lumturia, dhe ne përfundojmë ta zbulojmë këtë herët a vonë, nuk gjendet ose shfaqet një ditë në derën e shtëpisë në shoqërinë e postës. Lumturia është një gjendje e brendshme që duhet punuar çdo ditë si një kopsht delikat.
Barërat e këqija duhet të eliminohen, fara të caktuara duhet të mbillen, disa degë duhet të krasiten në mënyrë korrekte dhe jo të tjerat dhe duhet ditur se si t’i sigurojë tokës lëndët ushqyese të mjaftueshme.
Duke e ditur këtë, të qenit kompetent në aspektin e inteligjencës emocionale mund të na hapë rrugë të panumërta. Tani, ndonjëherë, larg nga të vepruarit me atë maturinë e dikujt që ka fituar mjete të mira në këtë njohuri, ne e lëmë veten të shkojmë. Ne e kufizojmë veten në prekje, duke vepruar sipas instinktit dhe pothuajse gjithmonë të ndërmjetësuar nga një edukim joefikas kur bëhet fjalë për emocionet dhe ndjenjat.
Tre gabime emocionale që kufizojnë lumturinë tuaj: mohimi
E shoh që nuk ia ke dalë, si ndihesh, je i sigurt që je mirë? /Vërtet nuk je i zemëruar? /A je i sigurt se nuk ka asgjë të keqe me ty? /A më siguroni se ajo që ndodhi nuk ka rëndësi për ju?/ A është mirë me ju atëherë që e lamë të shkojë ajo që ndodhi?… Këto janë vetëm disa shembuj të asaj gamë të gjerë pyetjesh me të cilat përballemi zakonisht çdo ditë dhe të cilave shpesh u përgjigjemi në të njëjtën mënyrë: asgjë nuk është e gabuar me mua, gjithçka është në rregull.
Fshehja ose mohimi i ndjenjave tona është një reagim pothuajse normativ për shumë prej nesh. Dhe ky është padyshim një nga gabimet më të këqija emocionale që kufizon aftësinë tonë për të qenë të lumtur. Është e qartë, megjithatë, se ne nuk mund të jemi gjithmonë transparentë. Megjithatë, disa parime të higjienës personale janë po aq të rëndësishme sa praktikimi i vetëbesimit emocional. Sepse shtypja ose fshehja e asaj që dhemb nuk do të na bëjë më të fortë apo më kompetent. Përkundrazi, do të na thyejë pak nga pak. Të kujtojmë se jemi njerëz, nuk jemi si deti dhe dallgët e tij, që çahen çdo ditë pa u ankuar, kemi të drejtën dhe detyrën të tregojmë atë që dhemb, të ankohemi, të jemi të sinqertë.
Ikni nga ndjenjat e pakëndshme
Ka emocione që nuk pëlqehen. Ndjenjat që janë të pakëndshme, që i lëmë mënjanë sepse nuk i tolerojmë në jetën tonë. Zemërimi, zhgënjimi, zhgënjimi, ankthi… Sa të pakëndshme mund të jenë, apo jo? Natyrisht dhe prandaj zgjedhim t’i vendosim në qoshe, pasi përveçse nuk na pëlqejnë, nuk dimë çfarë të bëjmë me to. Harrojmë diçka që na tregon shumë shpesh neurologu i famshëm Antonio Damasio. Ne jemi qenie emocionale që një ditë mësuam të mendojmë. Ne nuk jemi makina që një ditë e kuptuam se mund t’i ndjenim. Prandaj, akti për t’u dhënë hapësirë emocioneve, për t’i lënë ato të rrjedhin dhe të gjejnë vendin e tyre është një mënyrë për të pranuar veten. Për të vërtetuar veten, për të investuar në shëndetin mendor.
Unë duhet të jem i lumtur!
E treta nga gabimet tona emocionale është nevoja që është kaq në modë sot: obsesioni për të qenë të lumtur. Ne ndjekim lumturinë si dikush që nis një udhëtim pa një destinacion. Si dikush që shkon në pazar dhe nuk di çfarë të blejë, si dikush që ndjen një boshllëk të pamasë dhe nuk di me çfarë ta mbushë atë. Dhe ai ankth, ai i të ndjerit se diçka mungon, shpesh na detyron të ushqehemi me një lumturi zëvendësuese që as të mbush e as të kënaq. Përkundrazi, ndonjëherë ajo që na sjell është më shumë zhgënjim dhe pakënaqësi më e madhe. Le të ndalemi për një moment. Vetëm një moment për të marrë frymë dhe reflektuar. Sepse ajo që ne shpesh bëjmë është të kënaqemi me shpërblime të thjeshta pa investuar në një projekt solid. Dhe ky projekt nuk është askush tjetër veçse ne.
Pak gabime emocionale janë aq serioze sa të kërkojmë jashtë për atë që duhet të jetë brenda nesh. Njohja, kuptimi i saj, do të na pengojë nga vuajtjet e mëdha.
Le të punojmë çdo ditë në atë argjendari delikate ku ndërlidhen vetëvlerësimi, dashuria për veten, një projekt jetësor, vendosmëria dhe pasioni. Sepse çdo jetë kuptimplote na afron me lumturinë, sepse të gjitha ato gabime emocionale mund të ndryshohen dhe korrigjohen sot nëse vendosim vullnetin.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
