Në vitet e fundit, një zbulim mjaft intrigues ka tërhequr vëmendjen e komunitetit shkencor dhe psikologjik: truri i njeriut, sipas disa studimeve të fundit, ndriçon në mënyrë të dobët me një dritë shumë të hollë, e cila është e padukshme për syrin e lirë. Ky fenomen, i njohur si “bioluminiscencë cerebrale”, ka ngritur pyetje të reja lidhur me mënyrën sesi funksionon truri dhe se çfarë roli mund të ketë kjo “dritë” në proceset psikologjike dhe njohëse.
Çfarë është ndriçimi i trurit?
Truri ynë është një organ tepër kompleks dhe energjik, që përdor energji të madhe për të funksionuar. Studiuesit kanë zbuluar se gjatë aktivitetit nervor, molekulat brenda qelizave të trurit prodhojnë një dritë tepër të dobët, një formë e energjisë elektromagnetike që nuk është e dukshme, por që mund të maten me pajisje shumë të ndjeshme.
Ky fenomen nuk është i ngjashëm me dritën që ne shohim në mjedisin tonë, por është një dritë e imët që mund të pasqyrojë aktivitetin nervor në mënyrë të drejtpërdrejtë. Kjo hap mundësi të reja për të kuptuar se si truri përpunon informacion dhe si lidhet kjo me përvoja psikologjike dhe emocionale.
Impaktet psikologjike dhe potencialet
Nga një këndvështrim psikologjik, ky zbulim ofron një dritare të re mbi mënyrën sesi aktiviteti trunor është i lidhur me ndërgjegjen, emocione dhe mendime. Në teorinë psikologjike, aktiviteti neural është baza e çdo përvoje mendore, emocioni dhe perceptimi. Tani, duke pasur një metodë të mundshme për të parë drejtpërdrejt këtë aktivitet nëpërmjet ndriçimit të dobët, studiuesit mund të eksplorojnë më mirë lidhjet mes ndryshimeve në aktivitetin trunor dhe gjendjeve psikologjike, si ankthi, depresioni apo kreativiteti.
Për shembull, ndryshimet në dritën që truri prodhon mund të jenë tregues të drejtpërdrejtë të ndryshimeve në nivelet e stresit apo të aktivizimit emocional. Kjo do të mund të ndihmonte në zhvillimin e teknikave të reja për diagnostikimin e sëmundjeve mendore apo për monitorimin e shëndetit mendor në kohë reale, pa nevojën e ndërhyrjeve invazive.
Perspektiva për të ardhmen
Zbulimi i ndriçimit të trurit është vetëm fillimi i një rruge të gjatë kërkimore. Ai ngre pyetje të rëndësishme mbi natyrën e ndërgjegjes dhe mënyrën sesi aktiviteti fizik në tru lidhet me përvojat tona subjektive. A mund të jetë kjo “dritë” një reflektim i ndërgjegjes në një nivel më të thellë? Si ndikojnë faktorë psikologjikë si meditimi, stresi apo gjendja emocionale në intensitetin e këtij ndriçimi?
Në të ardhmen, studimet multidisiplinare që bashkojnë psikologjinë, neurologjinë dhe fizikën mund të sjellin zbulime revolucionare që do të ndikojnë në mënyrën sesi ne e kuptojmë mendjen dhe trurin.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
