Praktika e ngrirjes sociale duket të jetë gjithnjë e më e popullarizuar: por a duhet vërtet t’i ngrijmë vezët? Ka nga ata që vënë në dyshim nëse është një kanal i vërtetë fuqizimi, ndërkohë historia e Chiarës tregon të kundërtën…
Ngrirja sociale: është një fenomen në rritje
Çështja e ngrirjes së vezëve është gjithnjë e më e pranishme në mediat sociale dhe në reklamat për klinika dhe spitale, shpesh falë historive që përfshijnë njerëz të famshëm. Dhe është e ndërthurur me temën e denatalitetit. Për shembull, një administratë e qytetit në Japoni mbulon një pjesë të kostos së trajtimit për të luftuar shkallën e ulët të lindjeve. Duke marrë parasysh atë shpikje të mrekullueshme që është “ora biologjike” dhe të gjitha presionet e tjera shoqërore që u bëhen grave për t’i bindur se ngjizja është gjëja më e bukur në botë, shumë njerëz e konsiderojnë këtë procedurë si një mrekulli (shkencore) për gratë në karrierë që dëshirojnë për të pasur fëmijë më vonë. Nga ana tjetër, janë kritikët që paraqesin problemin e aksesit ekonomik, efektivitetin dhe madje edhe moralin e vetë praktikës dhe të klinikave që premtojnë amësinë (kur përqindjet e suksesit janë shumë të ulëta).
Historia e Chiarës, e cila e bëri atë
Chiara ishte tashmë mbi 35 vjeç kur mendoi për herë të parë të bënte një fëmijë me partnerin e saj të atëhershëm. Më pas ajo marrëdhënie nuk zgjati por ajo, edhe pse kurrë nuk kishte një dëshirë të vërtetë për mëmësinë, ideja për t’u bërë nënë ishte diçka që ajo në atë moment e kuptoi se po mendonte. Kështu, kur një shoqe i tha asaj se kishte ngrirë vezët e saj, se kishte “ngrirje sociale”, Chiara u bë kurioze dhe nuk kaloi shumë dhe vendosi të shkonte në të njëjtën klinikë që kishte përdorur shoqen e saj. Brenda katër muajve ajo e gjeti veten duke iu nënshtruar analizave paraprake, përfshirë kontrolle të ndryshme dhe analiza gjaku për të verifikuar se gjithçka ishte në rregull, se kjo ishte rruga e duhur dhe mbi të gjitha e arsyeshme. Me pak fjalë, për të zbuluar nëse vezët e saj ishin ende mjaft të mira për t’u ngrirë. Në fakt, kjo doli të ishte një përvojë më e vështirë fizike nga sa kishte parashikuar. “Unë nuk mendoj se jam përgatitur ndonjëherë për ndikimin që ajo pati në trupin tim,” thotë ajo. “Ju mund të ndjeni fjalë për fjalë vezoret tuaja kur merrni mostra dhe nëse nuk pini shumë ujë ose qumësht, për shembull, ndjeni gjithçka dhe është shumë e bezdisshme.” Megjithatë, ajo shton se është “e kënaqur që e bëra”, edhe duke e ditur që kur bëhet fjalë për transformimin e këtij procesi në shtatzëni (dhe fëmijë)” shanset nuk janë shumë të mëdha. “Do ta shohim.
Ndërkohë, historia e Kiarës është historia e shumë grave që kanë kapërcyer për një kohë të tridhjetat dhe që pyesin veten nëse është planifikuar apo jo materniteti për to dhe shpesh e bëjnë këtë pa marrë parasysh statusin e tyre martesor apo sentimental. Disa vendosin në fakt se ngrirja e vezëve mund të jetë një lloj sigurimi, sot nesër kuptojnë të bëhen nëna. Vitet e fundit, ngrirja e vezëve është bërë gjithnjë e më e zakonshme dhe, edhe nëse nuk ka të dhëna zyrtare, ne e dimë se “Numri i grave që kërkojnë ngrirje me zgjedhje në Itali është më i ulët se sa ndodh në vendet e tjera, megjithëse kjo praktikë është testuar dhe testuar dhe vërtetuar nga studiues italianë”, thotë Spitali Kërkimor Humanitas në Milano.
Përgatiti K.I / Burimi www.alfemminile.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
